Në njërën anë shfaqet ai, Benjamin Netanyahu, në këmbë dhe me kravatë, brenda sallës së komandës në Tel Aviv: në xhaketë ka një simbol të verdhë për pengjet, vështrimin të përqendruar mbi hartë, pas tij ministri i Mbrojtjes Israel Katz dhe krerët e shërbimeve sekrete.
Në anën tjetër, në Doha, gjashtë burra të ulur, me këmisha të hapura në qafë, në një sallë të dekoruar me trëndafila dhe shishe uji, pranë një pikture të madhe abstrakte dhe shumëngjyrëshe, të pavetëdijshëm se ajo që po zhvillohej do të kthehej në një “Samit Zjarri“. Këto janë fotot e fundit para ferrit.
Takimi ishte thirrur për të diskutuar një armëpushim në Gaza dhe një tjetër propozim amerikan. Por, pikërisht në këtë moment, kryeministri izraelit Netanyahu vendos të shkatërrojë negociatat për Gazën. Dhe përpiqet, ndoshta pa sukses, të eliminojë drejtuesit e Hamasit.
Rreth mesditës, dhjetë avionë luftarakë izraelitë shfaqen papritur në qiell. Të gjithë nxitohen të theksojnë: “Nuk kanë kaluar në hapësirat tona ajrore”, thonë Jordania, Arabia Saudite, Kuvajti dhe Emiratet.
“Radarët tanë nuk i zbuluan”, thotë Katari. Po kështu edhe aeroplanmbajtëset amerikane në Gjirin Persik thonë se nuk kanë parë asgjë. Sipas raportimeve, SHBA-të ishin informuar disa orë më parë, dhe Netanyahu e pranoi sulmin si një “operacion plotësisht i pavarur”, për të cilin Izraeli merr përgjegjësinë e plotë. Disa burime akuzuan Katarin se “kishte dijeni”, por Doha i mohoi menjëherë këto pretendime.
Emiri i Katarit, së bashku me shumicën e vendeve arabe, OKB-në dhe disa vende evropiane, e quajtën sulmin një akt të “paprecedentë, burracak dhe shkelje flagrante të së drejtës ndërkombëtare”. Katari u ndje i goditur si një aleat i SHBA-ve dhe si një nga vendet që më shumë kishte ndihmuar në përpjekjet për paqe në Gaza.
Operacioni zgjati shumë pak. Avionët izraelitë përdorën “municion preciz dhe informacione të inteligjencës”, por ndoshta jo me saktësinë e operacionit të vitit të kaluar në Teheran, kur u vra Ismail Haniyeh. Këtë herë në shënjestër ishin drejtuesit që sipas Izraelit kishin organizuar sulmin e 7 tetorit dhe po udhëheqin luftën kundër Izraelit.
Shpërthime të fuqishme tronditën lagjen Al Qatara në Doha, një zonë pa shumë ndërtesa të larta. Raportohet për shtatë të vrarë, përfshirë një agjent sigurie. Avionët goditën dy shtëpi dhe vranë djalin e Khalil Al Hayya, një figurë e lartë e Hamasit në mërgim, si dhe shefin e stafit, Jihad Labad.
Në foton e fundit të delegacionit mungonte Khaled Meshaal, udhëheqësi politik i Hamasit jashtë Gazës, ndoshta ai dhe drejtues të tjerë si Zaher Jabarin (i afërt me Iranin) dhe kryetari i parlamentit, Muhammad Darwish, i shpëtuan sulmit.
Pas sulmit, rrjetet sociale u mbushën me video, pluhur, ulërima dhe mesazhe të dëshpëruara. Komenti i parë nga vetë të mbijetuarit: “Na tërhoqën në kurthin e negociatave për të na goditur.”
Në shënjestër ishin sidomos Hayya dhe Jabarin, të cilët cilësoheshin si më të ashpër dhe kundërshtarë të çdo kompromisi, madje të kritikuar edhe nga banorët e Gazës për jetën luksoze që bënin në Katar, në krahasim me vuajtjet ekstreme të popullit palestinez.
Ushtria izraelite (IDF) tha se qëllimi përfundimtar është të negociojë drejtpërdrejt me komandantin e terrenit Izz Al Haddad, duke e krahasuar këtë sulm me atë të vitit 1982 në Liban, kur bombardimet e bënë Yasser Arafatin të vetmin bashkëbisedues të mundshëm.
Presidenti amerikan Donald Trump, fillimisht mbështetës i sulmit, më pas tha: “Një incident i pafat që ndoshta mund të sjellë një mundësi për paqe.”
Por negociatat në Doha përfunduan këtu. Tavolina është shkatërruar, dhe drejtuesit e Hamasit janë në panik, pasi lufta në Gaza po shtrihet edhe në Gjirin Persik.
Netanyahu deklaroi se vendimi për sulmin u mor të hënën, pas një sulmi në një autobus në Jerusalem dhe vrasjes së katër ushtarëve në Gaza.
Familjarët e pengjeve izraelite janë më të shqetësuarit. “Tani kthimi i tyre është më i pasigurt se kurrë,” thonë ata. Einav Tsengauker, babai i një pengu, shprehet: “Dridhem nga frika… A është e mundur që kryeministri të ketë vrarë djalin tim?”
Në Gaza, shpresa është thuajse zhdukur. Pas urdhrit të Netanyahut për evakuim, banorët e qytetit të Gazës po ikin masivisht drejt jugut, ku janë krijuar zona të ashtuquajtura “humanitare”.
Rreth 1 milion palestinezë duhet të zhvendosen. Ata që nuk munden, të plagosur ose të uritur, kërkojnë transport, por një vend në makinë kushton deri në 1 mijë dollarë, shumë e papërballueshme për shumicën.
Spitali Shifa mbetet i hapur, për shkak të pacientëve që nuk mund të transportohen. Kampet e refugjatëve janë të mbushura plot.
Për disa orë, bombat ranë edhe mbi Katar. Nga qielli, ushtria izraelite hedh fletushka për palestinezët që po ecin drejt jugut: “Hamas po përpiqet t’ju ndalojë! Denonconi barrikadat dhe kërcënimet e tij!”
Ka edhe një numër telefoni për të raportuar: 0529625830 – por, kush ka më një telefon?
Shkrim nga Corriere Della Sera
