Babai i dy fëmijëve të mbytur tani refuzon azilin në Kanada: Do të çoj trupat në Siri
Abdullah Kurdi humbi në mbytjen e anijes dy fëmijët e vegjël dhe gruan, Kanadaja pati refuzuar ta priste familjen e tij, tani ai nuk e pranon më azilin e tyre.
Babai i të voglit Aylan i mbijetoi mbytjes së anijes, por është si të jetë mbytur edhe ai. Abdullah Kurdi, babai i vëllezërve të vegjël sirianë që vdiqën së bashku me nënën e tyre në mbytjen e barkës se imigrantëve të nisur nga Turqia për të mbërritur në ishullin grek Kos, nuk gjen paqe. Fotoja e trupit të vogël pa jetë të Aylan ka bërë xhiron e botës dhe është bërë simbol i tragjedisë që po godet mijëra sirianë, e ndërsa tani reflektorët janë ndezur mbi fatin tragjik të kësaj familjeje. Abdullah ka refuzoi ofertën e azilit nga Kanadaja, vendi ku jeton motra e tij (që ishte e treguar e gatshme edhe ti adoptonte fëmijë) para se tragjedia të ndalonte takimin me familjen e saj. Tani vendi amerikanoverior ka thënë po, por është tepër vonë.
“Kur barka u përmbys, mora gruan time dhe fëmijët mes krahëve, por e kuptova që kishin vdekur”. Flet ngadalë, me zë të dridhur, Abdullahm 40 vjeç, vjen nga Siria dhe ka humbur në det edhe Galip, 5 vjeç, dhe gruan. Duke dalë nga morgu i Yerkesik Toën, në provincën turke të Mugla, tregon momente e fundit të dramës së tij. “Zbritëm nga një barkë dhe pas një orë hipëm në një tjetër ku ishte një njeri turk. Ne ishim 12 persona dhe varka ishte e tejmbushur. Ishim në det prej pak minutash, por dallgët ishin të larta, drejtuesin e barkës e zuri paniku dhe u hodh në det duke ia mbathur. Dallgët ishin të larta dhe barka u përmbys.
Flet për Aylan dhe fëmijën tjetër të mbytur në det: “Fëmijët e mi ishin më të bukurit në botë. A ka ndonjë prind që nuk thotë se fëmijët e tij nuk janë gjëja më e shtrenjtë në botë. Më zgjonin çdo mëngjes sepse luanin me mua, por tani nuk janë më”. “Tani gjithçka që dua është të rri përballë varrit të gruas dhe fëmijëve të mi”. Pavarësisht dhimbjes së madhe, Abdullah arrit të mendojë edhe për të tjerët: “Flas për të evituar që persona të tjerë të kalojnë dhimbjen tonë, i kërkoj botës të na dëgjojë”.
Ai ka shprehur dëshirën për t’u kthyer pas në Kobani, linja e parë e frontit të luftës kundër ISIS. “Kanadaja më ofroi azil, por pas asaj që ndodhi nuk dua më të shkoj atje. Dua të dërgoj trupa e familjes në Suruc”, qytet turk pranë kufirit me Sirinë, “dhe më pas në Kobani, e të kaloj atje pjesën e mbetur të jetës time”./La Stampa