Nga Endri Tafani
Demokratët që këto zgjedhje u larguan nga PD në drejtim të partive të tjera duke thënë që Berisha ishte problemi dhe do mbante në fuqi Ramen kishin të drejtë.
Ata demokrate ikën në drejtim të partive të tjera të djathta megjithëse e kishin shumë të qartë që nuk ishin projekte fituese. Në një vend ku në përgjithësi preferohet ti ngjitesh nga pas fitimtarit sjellja e tyre ishte kurajoze dhe për këtë arsye meritojnë respekt.
Ashtu siç meritojnë respekt edhe për faktin që nuk ranë pre e kultit të individit Berisha.
Ashtu siç meritojnë respekt edhe që ishin më të qartë politikisht (nga pjesa që ngeli me Berishën) me realitetin e elektoratit shqiptar dhe për të ardhmen e të djathtës që duhet të ishte ndryshe.
Tashmë një pjesë e PD po zgjohet nga gjumi dhe po e kupton që ata anëtarë partie, nuk po flas për liderat, por per ata anëtarë partie, që ikën jo vetëm që kishin të drejtë, por mund të ishin edhe një nga pjesët më të mira të saj. Me të qartë politikisht, të paverbuar nga kulti i individit dhe jo servila që i ngjiten fituesve nga pas.
Nëse PD do që të ringrihet përveç heqjes dorë nga berishizmi duhet dhe që të bëjë përpjekje për të marrë brenda saj pikërisht këta të larguar. Janë aset i çmuar jo vetëm për ato që thashë me sipër, por dhe për faktin që e njohin mirë PD.
Kjo është dhe sfidë e PD për të ardhmen, sepse nëse nuk arrin të marrësh brenda partisë këta njerëz qe kane po te njëjtat bindje të djathta dhe kane milituar me vite në PD, atëherë nuk ke shance që të rritesh si parti por vetëm do atrofizohesh.
Dhe diçka tjetër.
Nëse fillohet të veprohet në këtë drejtim, nuk mund të niset si negociator një berishist që shikon si armik cilindo që nuk mendon si ai. Atyre nuk mund tu shkohet për t’u kërkuar llogari por për tu kërkuar falje që nuk u kuptuan nga pjesa tjetër e partisë që kishin të drejtë.
Mbase një pjesë e tyre nuk do duan të rikthehen, por ky proces negocimi duhet bërë nga PD sepse i shërben dhe vetë asaj si një proces reflektimi, katarsisi dhe ndryshim qëndrimi nga kursi i mëparshëm.
