Kriza brenda telekomandës së televizorit

Nga Skënder Minxhozi/

Darka e së enjtes ka ofruar një spektakël brenda spektaklit. Jemi mësuar që në këtë ditë të javës të dëgjojmë fillimisht rrokopujën e Parlamentit, për t’u zhvendosur më pas në debatet televizive të darkës, ku sërish sherret e përplasjet nuk mungojnë. Kjo e enjte ofroi një specifikë: të tre liderët e krizës politike shqiptare u intervistuan paralelisht në tre studio televizive.

Rama, Meta dhe Basha ndodhen në një pikë delikate të karrierave të tyre politike. Pa një mandat të dytë qeverisës rrugëtimi i Edi Ramës në katet e larta të politikës do të quhej i paplotë. Për Lulzim Bashën, takimi elektoral i qershorit mund të jetë shansi i fundit që i jepet në kokën e PD, para se djajtë brenda partisë, t’i dalin nga shishja në mënyrë të pakthyeshme, kurse Ilir Meta ndodhet përballë sfidës delikate të gjetjes së një “sistemimi” personal në një nga tre postet e larta të shtetit, duke menduar paralelisht edhe për të mbajtur kuotat e larta aktuale të përfaqësimit të LSI.

Tre studiot ku Rama, Meta e Basha u intervistuan arritën të “komunikojnë” direkt mes tyre, teksa u pa qartë se ofertat, kunderofertat dhe replikat i referoheshin në kohë reale asaj që rivalët deklaronin për njëri-tjetrin. Vendosja përballë pyetjeve dhe atmosfera e qetë televizive, larg turmave dhe podiumeve partiake e parlamentare, bën që një politikan të detyrohet të zbërthejë pa retorikë rruge dhe pa emocion konceptet e tij. Mbrëmë u pa qartë se ky aspekt analitik i uli me këmbë në tokë tre liderët në fjalë.

Megjithatë diferencat mbeten të thella, kontrasti doli i qartë në sytë e opinionit publik. Basha kërkon dialog ku të përfshihet paraprakisht diskutimi për qeverinë teknike, Rama në kohë reale e aprovoi këtë kërkesë. Ndërkohë Meta u përpoq të qëndrojë sërish në mes, kur tha se e sheh Ramën si kryeministër, por kur i kritikoi të dyja palët se janë joelastikë dhe të mbyllur ndaj dialogut dhe kompromisit. Kryeministri shigjetoi aleatin e tij, duke e sfiduar të bëjë një mocion mosbesimi nëse nuk dëshëron vijimin e kësaj qeverie, kurse Meta i rrëshqiti pyetjeve për kandidaturën e tij për president të ardhshëm.

Në trekëndëshin virtual të medias elektronike, dimensionet e një krize të provokuar nga opozita, që Perëndimi vazhdon ta konsiderojë si joserioze, dolën të prekshme dhe të qarta. Ashtu siç u panë qartë rreziqet jo edhe fort “joserioze” që kjo krizë politike mbart, nëse lihet në fatin e saj. Të enjten në darkë shqiptarët dolën sërish pa përgjigje, nga tre përballjet televizive të protagonistëve të sherrit politik. Ende nuk kuptuan nëse do të votojnë ose jo në 18 qershor, sërish nuk morën dot vesh nëse do të ketë një takim Rama-Basha, nëse Meta e ka seriozisht apo bën bllofin e rradhës dhe nëse çadra do ta marrë atë që kërkon apo do të mbyllë qepenat pa lavdi. Ajo që pamë ishte pasqyra e shtrembër e një klase politike që e ka bjerrur dinjitetin e saj në kufinj shqetësues, duke na bërë me zor të zgjedhim edhe një herë mes “më pak të këqinjve”. Natyrisht, nëse do të japin mundësinë të zgjedhim…