Nga Mero Baze
Dikur, në fillim të viteve ’90, ceremonia e Ambasadës greke për Festën Kombëtare ka qenë shumë e rëndësishme. Rradha për të hyrë zgjaste rreth një orë dhe aty ftoheshin deri në nivel drejtor drejtorie. Interesi vazhdoi gjatë, derisa u krijua zona Shengen dhe shqiptarët nuk ishin më të varur për viza vetëm nga Ambasada greke. Pastaj, pak nga pak, interesi ra. Natyrisht, rëndësinë e mori Ambasada amerikane.
Befas, Sali Berisha sot na riktheu mallin e viteve ’90, kur mezi pritej festa e Ambasadës greke për të takuar konsullin dhe për t’iu lutur për ndonjë vizë. Ai nuk e ka mbajtur dot gëzimin që i ka mbërritur një ftesë nga Ambasada greke dhe e ka postuar në Facebook — siç bënin para disa vitesh disa zyrtarë që, kur akuzoheshin për korrupsion, postonin vizën e Ambasadës amerikane për të treguar se nuk ishin të korruptuar.
Duket se embargoja e Ambasadave perëndimore që e kanë izoluar, është çarë nga Ambasada e Greqisë në Tiranë — natyrisht, nën ndikimin e Belerit. Berisha është aleati politik i tij, pasi i ka futur dy kandidatë në listën e Vlorës.
Në një kohë kur demokratët mezi prisnin që në mes të marsit t’u vinte një ftesë nga Ambasada amerikane, atij i erdhi nga Ambasada greke. Nuk është pak. Rëndësi ka që të paktën një Ambasadë e ka marrë seriozisht. Besoj se edhe Ambasada ruse mund ta ftojë. Të tjerat, si ta shohin të arsyeshme.
Por paradoksi i tij është se në vitet ’90, kur gjithë shteti shkonte në festën e Ambasadës greke, ai nuk shkonte, sepse i akuzonte grekët se kishin stërvitur terroristë — mes tyre edhe Belerin — për të sulmuar postën kufitare në Peshkëpi, në jug të vendit, ku u vranë dy ushtarakë shqiptarë. Dhe në atë kohë ishte në gjendje “lufte” me ta.
Tani, kur të gjithë kanë harruar që ekzistojnë ende festa ambasadash, ai lajmëron shqiptarët, i gëzuar që është ftuar.
Kjo tregon se sa shumë e ka vuajtur izolimin ndërkombëtar dhe çfarë ka “fituar” deri tani, pas katër vitesh luftë me SHBA-në, Britaninë e Madhe dhe vendet e BE-së. Ka fituar të drejtën të shkojë në një koktej në Ambasadën greke në Tiranë.
Kështu fillon kjo punë, pak nga pak. Edhe emigrantët, kur arratiseshin për në SHBA, e çanin rrethimin duke ikur fillimisht në Greqi.
Dhe kujdes, mos bëj sherr për karrigen. Ulu aty ku të thonë sonte, se e ke për herë të parë.
Ka hyp Faja
N’fik
Fiqt qllun pa pjek
Faja tuj munu
Me dur tuj gërgu
Zbut e qull sa mujt
Tuj kacavjerr si moca
Rrshqiti ene ra
Faja pij fikut
Top si top llastikut
Kshtu ene puna e Sal Shiqerit, prej gzimit t’haberit, këndoj gjith hare, m’hapi Gërqia nji derë të re.
Çe bone vehten kështu mre Sal, me u tall ene kalamojt e lagjes.