Përshtatur në shqip, artikull i Corriere Della Sera
“Zelensky nuk është vetëm i shqetësuar nga mundësia e një paqeje të vendosur pas dyerve të mbyllura pa pjesëmarrjen e Ukrainës. Ai është gjithashtu nën presion nga përpjekjet e Rusisë për të shfrytëzuar çështjen e luftës kundër korrupsionit.” Kështu i tha një burim brenda qeverisë ukrainase gazetës Corriere della Sera, në kushte anonimiteti.
Shqetësimi kryesor është se Donald Trump mund të synojë një zgjidhje të shpejtë të luftës duke i ofruar Putinit koncesione territoriale, legjitimimin e aneksimit të paligjshëm të Krimesë dhe pushtimit të pjesëve të mëdha të rajoneve Donetsk, Lugansk, Kherson dhe Zaporizhzhia. Sipas sondazheve të fundit, përqindja e ukrainasve që janë të gatshëm të dorëzojnë territore në këmbim të paqes është rritur në 69% (nga 52% vitin e kaluar sipas Gallup), por vetëm 17% (sipas një sondazhi tjetër nga Instituti Ndërkombëtar i Sociologjisë i Kievit) janë të gatshëm ta bëjnë këtë pa garanci të qarta, siç e deklaroi edhe vetë presidenti Zelensky.
“Ky është ndoshta një nga momentet më të vështira që nga fillimi i luftës”, vijon burimi. Zelensky e di mirë që mijëra ushtarë dhe civilë, pas dhjetë vitesh lufte në Donbas, nuk do ta pranonin kurrë që gjaku i derdhur të kishte qenë i kotë. Por ai është gjithashtu i vetëdijshëm për lodhjen e madhe që po përjeton populli ukrainas pas tre vjetësh e gjysmë lufte. “Protestat e fundit në sheshe, të shkaktuara nga përpjekjet për përqendrim më të madh të pushtetit dhe kufizimi i agjencive kundër korrupsionit, mund të jenë vetëm një paralajmërim i një Maidan-i të ri,” tha një ushtar ukrainas nga fronti në Sumy.
Ndërkohë, batalioni Azov ka nisur një fushatë të fuqishme rekrutimi, e shoqëruar me mesazhe për fitore me çdo kusht. Një nga reklamat online tregon një klient që i ankohet mekanikut se djali i tij është në front, dhe ky i fundit përgjigjet: “Po, por vajza ime është rekrutuar në Azov.” Pothuajse çdo mur në qytetet ukrainase është i mbushur me posterë të mëdhenj që lartësojnë “heronjtë” e rrethimit të Mariupolit.
Pyetja që shtrohet tani është: a do të mundë komandanti i lartë i vendit (ai që bashkoi kombin) ta bëjë popullsinë, kryesisht të re dhe nacionaliste, të pranojë një paqe të padrejtë? Nga ana tjetër, zemërimi i të rinjve që përballen me rekrutimin e detyruar po rrit tensionin në vend, gjë që po shfrytëzohet edhe nga propaganda ruse, e cila ka kthyer sulmet ndaj qendrave të rekrutimit në një fushatë të mirëfilltë.
Së fundmi, një sulm në rajonin Mykolaiv dhe protesta në Vynnytsia kanë tërhequr vëmendjen e SBU-së, shërbimit të fuqishëm të inteligjencës ukrainase.
Raportet e inteligjencës perëndimore përsërisin se objektivat e luftës së Putinit nuk janë vetëm territorialë. Qëllimi i tij është të rrëzojë qeverinë e zgjedhur demokratikisht në Ukrainë dhe ta zëvendësojë me një regjim kukull filo-rus, të dobësojë ushtrinë ukrainase për të parandaluar mbrojtjen nga sulme të ardhshme, të ndalë politikën e dyerve të hapura të NATO-s dhe të detyrojë ndryshimin e Kushtetutës ukrainase për të eliminuar orientimin pro-perëndimor.
Deri tani, qeveria në Kiev ka shmangur mundësinë e zgjedhjeve të reja, duke u mbështetur te ligji ushtarak që ndalon votimet gjatë kohës së luftës. Megjithatë, akuzat për përqendrim pushteti nga ana e Zelensky dhe shefit të kabinetit të tij, Andriy Yermak, janë shtuar, ndërsa mbështetja për presidentin ka rënë nga 65% në 58% brenda një muaji.
I pyetur nëse mendon se koha e ish-komikut që u bë komandant i përgjithshëm ka mbaruar, historiani ukrainas Yaroslav Hrytsak i përgjigjet Corriere-s si shumica e bashkëkombësve të tij:
“Është ende herët për ta thënë. Ka ende shumë ujë për të rrjedhur nën urat e Dnipros.” Dhe, bashkë me ujin… edhe shumë gjak.
