Stivën Hoking ndërroi jetë sot në mëngjes duke lënë prapa një trashëgimi të madhe shkencore dhe simbolike. Ai ishte dhe mbetet një prej shkenctarëve me ndikimin të madh në botën njerëzore. Ai ishte i pari që bashkoi relativitetin me mekanikën kuantike në përshkrimin e vrimave të zeza. Njeri me karakter dhe humor e me dashuri të madhe për jetën. Ai refuzoi titullin e kalorësit si protestë ndaj financimit të ulët të shkencës. Mund të shkruhet gjatë për të, por më mirë se askush ai e përshkruan veten me fjalët që ka lënë:
Për vrimat e zeza: “Ajnshtajni ishte i gabuar kur tha: “Perëndia nuk luan me zarë”. Konsiderata e vrimave të zeza sugjeron jo vetëm se Perëndia luan zarë, por nganjëherë na ngatërron duke i hedhur ato aty ku nuk mund të shihen “- Natyra e hapsirës dhe kohës, botuar 1996.
Për arsyen përse ekziston gjithësia: “Nëse e gjejmë përgjigjen për këtë, do të ishte triumfi i fundit i arsyes njerëzore – sepse atëherë do ta njihnim mendjen e Perëndisë” – Një histori e shkurtër e kohës, botuar 1988.
Për Zotin: “Nuk është e nevojshme ta lutësh Zotin për t’i tërhequr dikujt vëmendjen dhe për të vendosur në lëvizje Gjithësinë” – Projekti i Madh, botuar 2010.
Për suksesin tregtar: “Dua që librat e mi të shiten në libraritë e aeroportit” – Intervistë në The New York Times, dhjetor 2004.
Mbi famën: “Dobësia e famës time është se unë nuk mund të shkoj kudo në botë pa më njohur. Nuk mjafton për mua të vesh syze dielli të errëta dhe një paruke.” – Intervista në TV izraelite, dhjetor 2006.
Në një botë të papërsosur: “Pa papërsosmëri, ju ose unë nuk do të ekzistojmë” – Për Gjithësinë me Stivën Hoking, The Discovery Channel, 2010.
Për eutanazinë: “Viktima duhet të ketë të drejtën t’i japë fund jetës së tij, nëse dëshiron, por mendoj se do të ishte një gabim i madh. Sado e keqe mund të duket jeta, ka gjithmonë diçka që mund të bëni dhe të keni sukses. Për sa kohë ka jetë, ka edhe shpresë “- Cituar në People’s Daily Online, qershor 2006.
Në lidhje me mundësinë e kontaktit midis njerëzve dhe të jashtëtokësorëve: “Mendoj se kjo do të ishte një fatkeqësi, sepse jashtëtokësorët ndoshta do të jenë shumë më përpara.” Historia e racave të avancuara që takojnë njerëz më primitivë në këtë planet nuk është shumë e lumtur dhe ishin të njëjtat specie. Mendoj se ne duhet të mbajmë kokat ulur”- Në Shkencën e Zhveshur: Kontakto jashtëtokësorët, Kanali Kombëtar i Gjeografisë, 2004.
Për diagnostikimin me sëmundjen neurone motorike: “Pritjet e mia u reduktuan në zero kur isha 21 vjeç. Çdo gjë që atëherë ka qenë një bonus” – Intervistë në The New York Times, dhjetor 2004.
Mbi vdekjen: “Unë kam jetuar me perspektivën e një vdekjeje të hershme për 49 vitet e fundit. Nuk kam frikë nga vdekja, por nuk nxitoj për të vdekur. Fillimisht më duhet të bëj shumë gjëra”./Tema/a.m.
