Në moshën 70-vjeçare (i mbush më 7 tetor 2022), njëzet e dy vjet pas zgjedhjes së tij të parë si president i Rusisë, Vladimir Putin po kalon momentin më delikat të mbretërimit të tij të gjatë në Kremlin.
Shtatë muaj pas pushtimit të Ukrainës, trupat e tij kontrollojnë të njëjtën masë territori që kontrollonin më 28 shkurt, katër ditë pas fillimit të Operacionit Special Ushtarak.
Kharkiv u rimor nga forcat e Kievit, të cilat nisën një kundërofensivë në Donbas në fillim të shtatorit dhe rimorën kilometra tokë. Moskovitët janë në arrati, pak orë më parë ata humbën Limanin, një qendër logjistike vendimtare në Donbas.
Por Putinit duket se nuk i intereson. Ndërsa Liman u kthye në duart e Ukrainës, Cari u angazhua në fjalimin për aneksimin e rajoneve Luhansk, Donjeck, Zaporizhje dhe Kherson (të cilat ushtria ruse nuk i kontrollon plotësisht) pas referendumeve të rreme të javës së kaluar.
Megjithatë, shenjat e vështirësive ishin të ndryshme: pranimi i “shqetësimit” kinez pas samitit me Xi Jinping në Samarkand në mes të shtatorit; komunikata e lëshuar dje nga drejtuesit e Ushtrisë, të cilët pranuan tërheqjen “për të mos u kapur ushtarët tanë”, por, mbi të gjitha, protestat që shpërthyen në shumë sheshe pas shpalljes së mobilizimit të pjesshëm që do të thërrasë në armë rreth 300 mijë qytetarë dhe rrjedhimisht arratisjet drejt kufijve për të shmangur dërgimin në front.
Lind pyetja: a do të rezistojë Putini? Apo, në një të ardhme jo shumë të largët, dikush tjetër do të ulet në zyrën e presidentit në Kremlin?
Faqja “Politico” u përpoq të përgjigjej, duke identifikuar dymbëdhjetë pasardhës të mundshëm dhe duke i vlerësuar ata në bazë të probabilitetit që mund t’i zënë vendin Carit dhe rrezikut të tyre nga pikëpamja atomike.
Super-spiuni, Nikolai Patrushev
Skenari i parë është ai në të cilin Putin, duke pranuar dështimin e Operacionit të tij Special, pranon të largohet, megjithatë, me kusht që të caktojë pasardhësin e tij.
Shanset që kjo të ndodhë janë mjaft të vogla, por asgjë nuk mund të përjashtohet. Nëse epoka e ish-spiunit të KGB-së do të përfundonte kështu, favoriti për të zënë vendin e tij, do të ishte Nikolai Patrushev.
Ish-drejtori i FSB-së, agjencia që në fakt zëvendësoi KGB-në, Patrushev ka qenë Sekretar i Këshillit të Sigurimit të Federatës Ruse për 14 vjet.
Ai ndan me Putinin vizionin e një bote të ndarë midis blloqeve dhe neverisë ndaj Perëndimit dhe veçanërisht ndaj Shteteve të Bashkuara.
Për disa çështje, ai është edhe më radikal se presidenti aktual: në shkurt, Patrushev akuzoi Shtetet e Bashkuara se po ndiqnin një projekt sekret që do të synonte “kolapsin e Federatës Ruse”.
Mirëpo, ai mund të pengohet disi nga mosha: është 71 vjeç, dy më i vjetër se Putini dhe për këtë arsye ndoshta do të ishte vetëm një figurë kalimtare.
Probabiliteti që të pasojë Putinin: 3/5
Rreziku: 4/5
“Maxhordomi”, Dmitri Medvedev
Dmitry Medvedev është njeriu që Putini mund t’i besojë verbërisht. Kjo dëshmohet nga fakti se në vitin 2008, kur Cari nuk ishte në gjendje të kandidonte për një mandat të tretë presidencial, ai e zgjodhi atë president të Federatës në vend të tij, duke ruajtur efektivisht pushtetin si kryeministër.
Shumë perëndimorë e panë presidencën e tij si një moment modernizimi të vendit.
Por pas katër vitesh, Medvedev ia la vendin sërish Putinit: ai ka qenë kryeministër për tetë vjet, derisa në vitin 2020 u emërua zëvendësdrejtor i Këshillit të Sigurimit.
Që kur shpërtheu lufta, Medvedev ka spikatur më shumë se çdo gjë tjetër për deklaratat e tij në Telegram: nga pseudonimet tek liderët evropianë, te kërcënimet bërthamore. Mosha, 57 vjeç, nuk do të ishte një pikë negative. Fakti që ai është hija e Putinit qëndron.
Probabiliteti që të pasojë Putini: 2/5
Rreziku: 2/5
Truproja, Aleksei Dyumin
“Politico” kujton kur, me ndihmën e një karikatori të tërë nga pistoleta e tij e shërbimit, Aleksei Dyumin e shpëtoi Putinin nga sulmi i një ariu ngjyrë kafe që ishte ndalur në derën e një rezidence në pyll.
Gjithashtu një besnik i Carit, Dyumin është më i dekoruari nga veteranët e Gardës Federale, shërbimi personal i sigurisë së presidentit.
Përveç kësaj, në kurrikulën e tij, ai mund të mburret me komandën speciale të një pjese të operacioneve që në vitin 2014 siguruan aneksimin e Krimesë në Rusi.
Në vitin 2016, ai u zgjodh guvernator i rajonit Tula, në jug të Moskës. Statusi i tij si kandidat, megjithatë, mund t’i hapë rrugën nëse Putini largohet ndonjëherë nga Kremlini.
Probabiliteti që të pasojë Putinin: 2/5
Rreziku: 3/5
“Princi i vogël”, Dmitri Patrushev
Babai i tij Nikolai, kur drejtonte shërbimet ruse, e quajti elitën e spiunëve të Moskës, “fisnikëria e re”.
Dhe fisnikëria, dihet, transmetohet me trashëgimi. Trashëgimtari në këtë rast është Dmitri Patrushev: 44 vjeç, pas trajnimit në akademinë e FSB-së (që për një ish-spiun si Putin është gjithmonë një meritë) dhe drejtimit të Bankës Ruse për Bujqësi, u emërua në 2018-ën ministër i Bujqësisë.
Patrushev, ndryshe nga babai i tij, do të ishte një figurë qetësuese për Perëndimin për një përshkallëzim të mundshëm bërthamor: ka më shumë gjasa, në fakt, që në fund të fundit, një i ri të mbizotërojë mbi instinktin e mbijetesës.
Probabiliteti që të pasojë Putinin: 1/5
Rreziku: 1/5
“Trojka”
Në epokën e Perandorisë fillimisht dhe më pas në atë të Bashkimit Sovjetik, liderët që ulen në Kremlin priren të qëndrojnë atje sa të jenë gjallë.
Stalini, Brezhnjevi, Andropovi dhe Chernenko, vdiqën të gjithë në detyrë. Hrushovi dhe Gorbaçovi, nga ana tjetër, u detyruan të largoheshin nga posti pas luftës së brendshme për pushtet midis udhëheqësve politikë të BRSS-së.
Asnjëri nuk u vra: Hrushovi vdiq në 1971, shtatë vjet pasi humbi udhëheqjen e PCUS, ndërsa Gorbaçovi ndërroi jetë më 30 gusht 2022.
Në çdo rast, nëse Putini do të pësonte ndonjëherë një grusht shteti të brendshëm, në vend të tij mund të krijohej një treshe – siç ndodhi tashmë, megjithëse shkurtimisht, pas vdekjes së Stalinit – që së pari mund të angazhohej për de-përshkallëzim me “Perëndimin”.
Nuk është e lehtë të imagjinohet se kush mund të përbënte këtë triumvirat: midis kandidatëve janë Patrushev i riu, drejtori i FSB-së Aleksandër Bortnikov dhe Ministri i Brendshëm, Vladimir Kolokoltsev.
Ministri i Mbrojtjes, Sergei Shoigu gjithashtu mund të jetë në listë, por më shumë se një grusht shteti, ai do të shqetësohet për luftën katastrofike në të cilën janë përfshirë ushtarët e tij.
Probabiliteti që të pasojë Putinin: 4/5
Rreziku: 2/5
Kryeministri Mikhail Mishustin
Për të minuar Putinin, me sa duket, mjafton zbatimi i një neni të Kushtetutës ruse. Më saktësisht, neni 92.3: nëse për ndonjë arsye presidenti nuk është në gjendje të kryejë detyrat e tij, postin e tij e merr “përkohësisht” kryeministri.
Prandaj, Mikhail Mishustin do të ishte pasardhësi i caktuar nëse Putini do të largohej ndonjëherë për shkak të një sëmundjeje (për të cilën është spekuluar prej disa kohësh) ose, më keq, nëse ai do të vritej.
Për më tepër, Putin prezantoi rregullat e reja kushtetuese për rolin e kryeministrit në vitin 2020, pasi emëroi Mishustin si kryeministër. Më parë, 56-vjeçari ka qenë në krye të Agjencisë së të Ardhurave.
Probabiliteti që të pasojë Putinin: 1/5
Rreziku: 2/5
Kryetari i bashkisë, Sergei Sobianin
Po sikur pasardhësi i Putinit të jetë një burokrat i ftohtë, gri, anonim, por kompetent?
Kryetari i Moskës, për shembull: Sergei Sobianin mund të udhëheqë revoltën e brendshme kundër Putinit nëse demonstratat në sheshet e qytetit të tij do të arrinin (gjë që ka shumë pak gjasa, të paktën në këtë moment) një shtrirje që nuk është më e kontrollueshme nga dhuna e policëve dhe ushtarakëve.
Sobianin u zgjodh kryebashkiak i kryeqytetit 12 vjet më parë, pasi sundoi rajonin e pasur Tyumen dhe shërbeu si zëvendëskryeministër i Putinit midis 2008-ës dhe 2010-ës.
Si kryetar bashkie ai e bëri qytetin më të jetueshëm – përmirësoi transportin publik, shumëfishoi numrin e zonave të gjelbra dhe rizhvillimin e shumë monumentet dhe ndërtesat historike – derisa lufta dhe sanksionet shkatërruan shumë gjëra nga puna e bërë.
Probabiliteti që të pasojë Putinin: 1/5
Rreziku: 2/5
I burgosuri, Aleksei Navalni
Nga një qeli në Kremlin. Po sikur të ishte Aleksei Navalni ai që do të zinte vendin e Putinit?
Në fund të fundit, midis shumë arsyeve pse Cari është i vendosur të fshijë Ukrainën nga harta, ekziston edhe frika se ajo që ndodhi në Kiev, do të përsëritet në Moskë: turmat në shesh dhe presidenti largohet.
Për më tepër, kjo ndodhi jo një herë, por dy herë në nëntë vjet: në 2004/2005 me Revolucionin Portokalli dhe në 2014-ën me protestat e Euromaidan.
Navlani, i cili ka qenë kundërshtari më i famshëm vendas i regjimit të Putinit për vite me radhë, do të ishte kandidati natyror për të udhëhequr një lëvizje të tillë.
Megjithatë, ka më shumë gjasa që, si një gjest pajtimi me Perëndimin, një pasardhës i mundshëm i Putinit do ta lironte atë dhe gazetarët e tjerë pranë tij.
Probabiliteti që të pasojë Putinin: 1/5
Rreziku: 1/5
Mërgimtari, Mikhail Khodorkovsky
Ai është përpjekur të sfidojë Putinin, por dështoi: kompanitë e tij të naftës iu konfiskuan, kaloi dhjetë vjet në burg dhe më pas iu desh të ikte nga vendi i tij.
Por Mikhail Khodorkovski kurrë nuk e ka lënë mënjanë ambicien e një rikthimi triumfal në Rusi, ndoshta me një rol udhëheqës në epokën pas Putinit.
Tani për tani, 59-vjeçari duhet të kufizohet në shprehjen e mbështetjes maksimale për rezistencën ukrainase dhe t’i kërkojë Perëndimit të dërgojë më shumë armë.
Edhe nëse ëndrrat e tij do të ktheheshin në realitet, ai do të duhej të merrej me qytetarë rusë që nuk kanë harruar se kush dhe si e bëri pasurinë e tij në vitet e privatizimeve të egra të Boris Jelcinit.
Probabiliteti që të pasojë Putinin: 1/5
Rreziku: 1/5
“Kasapi”, Mikhail Mizintsev
Gjithmonë ka një herë të parë. Për të gjithë. Prandaj duhet të ketë edhe një herë të parë, në Rusi, për një grusht shteti të organizuar nga ushtria.
Ministri i Mbrojtjes Shoigu dhe gjenerali Valery Gerasimov, shefi i Shtabit të Forcave të Armatosura Ruse, mund të përjashtohen menjëherë.
Lufta ishte një fatkeqësi e tillë që çdo rol në një grusht shteti të ushtrisë mund të përjashtohet.
Duhet të kihet parasysh gjithashtu se disa gjeneralë në Ukrainë kanë dhënë jetën e tyre.
Midis atyre që janë ende gjallë – dhe ndër të paktët që mund të mburren me ndonjë sukses – është Mikhail Mizintsev, të cilin qytetarët e Mariupolit (ose të paktën ata që i mbijetuan rrethimit të tij, në të cilin vdiqën 20,000 civilë) e kanë riemërtuar “kasapi”.
Putin sapo e ka graduar atë në zëvendësministër të Mbrojtjes përgjegjës për logjistikën: lëvizjet e tij do të duhet të mbahen nën vëzhgim në javët e ardhshme.
Probabiliteti që të pasojë Putinin: 1/5
Rreziku: 3/5
Komandanti i luftës, Ramzan Kadirov
Ai e quajti veten “këmbësori i Putinit”. Pak e mbështesin luftën në Ukrainë me bindjen e tij, dhe nëse ai do të ulej në Kremlin për lëshimin e bombës bërthamore, nuk do të flitej si një eventualitet.
Në të vërtetë, ndoshta do të flitej në kohën e shkuar. Është Ramzan Kadirov, udhëheqësi i një ushtrie të vogël çeçenësh që luftojnë kundër “djajve neo-nazistë” në Ukrainë.
Shumë i ndjekur në mediat sociale (2.6 milionë ndjekës në Telegram), më kritik se sa shumica që ia lejojnë vetes të jenë me Putinin (i sugjeroi Carit, sipas mendimit të tij shumë i butë, të lëshonte disa koka bërthamore me potencial të ulët), Kadirov dhe njerëzit e tij tolerohet keq nga shumë rusë.
Dhe në fund të fundit, ai ka më shumë gjasa të synojë pavarësinë e Çeçenisë së tij sesa Kremlinin.
Probabiliteti që të pasojë Putinin: 1/5
Rreziku: 5/5
Kuzhinieri, Jevgeni Prigozhin
Mes oligarkëve rusë, ka nga ata që e bënë pasurinë me vaj, ka nga ata me çelik dhe ata me gatim.
Nëse me paratë Jevgeni Prigozhin ka ndërtuar një perandori mes restoranteve dhe kateringut (nga i cili shërben edhe Putinin), me fuqinë e tij ai ka ndërtuar një rrjet që midis milicive, hyrjeve në shërbime dhe detyrave ushtarake jozyrtare, ka të gjithë pamjen e një ministrie.
Mbrojtja paralele (dhe personale). Javët e fundit, thjesht për të thënë, Prigozhin u filmua për herë të parë duke përndjekur të dënuarit për lirinë që do t’i priste nëse do të largoheshin (dhe do të ktheheshin, sigurisht) për në frontin ukrainas.
Më pas, ai pranoi se themeloi dhe është ende lideri i grupit mercenarëve ushtarakë “Wagner”, të cilët kanë kryer krime lufte në disa kontinente.
Pikërisht kjo lidhje ushtarake, megjithatë, e penalizon atë: një kolaps i bujshëm i forcave në Ukrainë me një kolaps pasues të shtetit, do të ishte i nevojshëm për të lejuar Prigozhinin të shpresonte të zinte vendin e Putinit.
Probabiliteti që të pasojë Putinin: 1/5
Rreziku: 5/5 plus pikë shtesë/Politico.eu/Si
