Sa afër mund të jetë një sulm bërthamor? Perspektiva e një goditjeje të tillë për Britaninë nuk është dukur kurrë më reale, me Vladimir Putinin dhe miqtë e tij që kërcënojnë të fshijnë Londrën dhe kryeqytetet e tjera perëndimore nga harta në përshkallëzimin e fundit të luftës në Ukrainë.
Të dielën e kaluar, televizioni shtetëror rus transmetoi kërcënime nga anëtari i Dumës së Shtetit, Andrei Guruliov, i cili e quajti Britaninë “rrënjën e çdo të keqeje” dhe me cinizëm tha se mund të shndërrohej në një “shkretëtirë të Marsit” nga armët bërthamore ruse. Vetë Putini paralajmëroi se “ky nuk është një bllof”, në dukje të gatshëm të rrezikojnë të përshpejtojnë Harmagedonin me bomba që do të digjnin qiellin me kapsulën e njëmijë diejsh. Miliona njerëz do të digjeshin menjëherë dhe madje edhe për ata që i mbijetonin shpërthimit fillestar ose lëshimit të mëpasshëm të radioaktivitetit, do të kishte pak shpresë për të mbijetuar. Ndërsa zjarret shpërthyen, re të mëdha tymi toksik do të ngriheshin në atmosferë, duke bllokuar rrezet e diellit dhe duke shkaktuar një ftohje të rëndë të planetit. Kjo do të vriste të korrat dhe do të shkaktonte një uri botërore që do të zgjaste për shumë vite.
Në një botë ku fqinjët vriten për mbetje, duket e pabesueshme që dikush do të shqetësohej se si t’i ngrohin pishinat e tyre ose të luajnë fushën e tyre të golfit nëse godet holokausti bërthamor. Megjithatë, pikërisht kështu shpresojnë miliarderët e botës të përjetojnë një Apokalips të tillë bërthamor, apo ndonjë katastrofë tjetër globale, sipas një libri të ri magjepsës që zbulon planet e tyre të përpunuara për të mbijetuar, ndërsa ne të tjerët vdesim.
Takimi në shkretëtirë me manjatët me kapuç ‘Survival Of The Richest’ u shkrua nga Profesor Douglas Raskoffi cili, sipas MIT, është një nga “dhjetë intelektualët më me ndikim në botë” dhe studion autonominë njerëzore në epokën digjitale. Interesi i tij se sa seriozisht po planifikojnë këta manjatë biznesi të ardhmen e tyre “post-apokaliptike” u ndez nga një takim në një vend sekret në shkretëtirë në vitin 2018. I joshur nga një tarifë e barabartë me një të tretën e pagës së tij vjetore të Universitetit të Nju Jorkut, fluturoi në klasë biznesi dhe më pas u dërgua nga aeroporti me limuzinë në “vendin më luksoz, por më të izoluar që kam parë ndonjëherë. Një resort në mes të askundit”, siç shkruan ai.
Një audiencë tipike për fjalimet e Raskofit do të ishte rreth 100 bankierë, por në vend të kësaj ai e gjeti veten të ulur rreth një tavoline me pesë nga njerëzit më të pasur të Amerikës. “Ata të gjithë erdhën nga niveli i lartë i botës së investimeve teknologjike dhe fondeve mbrojtëse”, shpjegon ai. “Të paktën dy prej tyre ishin miliarderë”. Pasi foli pak, ai kuptoi se këta titanët e teknologjisë, të cilët, sidomos, mbanin kapuç, nuk kishin asnjë interes për fjalimin që ai kishte përgatitur për të ardhmen digjitale. Në vend të kësaj, ata e pyetën vazhdimisht dhe ekskluzivisht se çfarë duhet të bënin pas Ngjarjes. Ky ishte termi që përdornin për kolapsin mjedisor, trazirat sociale, viruset vdekjeprurëse ose hakimi kompjuterik me qëllim të keq që një ditë mund të shkatërrojë gjithçka. Raskov ishte i impresionuar nga sa shumë këta manjatë të tmerruar kishin rrahur trurin e tyre për strategjitë e tyre të mbijetesës.
Siç thekson Raskov, gjasat që një strehë bërthamore të mbrojë njerëzit që strehohen atje janë shumë të vogla. “Gjithçka arrin kudo. Retë toksike, murtaja dhe rrezatimi kanë një mënyrë për t’u përhapur dhe për të thyer barrierat më të menduara mirë. Filtrat e ajrit duhet të zëvendësohen rregullisht dhe ndonjëherë dështojnë edhe kur janë të rinj. Por problemi më i madh për miliarderët në strategjitë e tyre të mbijetesës është se si të ruajnë besnikërinë e stafit që paguajnë për t’i mbrojtur ata në një botë të zhytur në kaos të paimagjinueshëm. Ky do të jetë një problem kudo që ata vendosin të shkojnë.
Strehëza të groposura thellë në tokë me objekte të çuditshme
Për shumicën, zgjedhja duket se janë strehimoret nëntokësore dhe paratë, natyrisht, nuk janë problem për ta. Sipas Robert Vicino, themeluesi i prodhuesit kalifornian të strehimoreve Vivos, Bill Gates ka strehimore të mëdha nën secilën prej shtëpive të tij. “Për këta multi-miliarderë, disa milionë nuk janë asgjë. Është me të vërtetë forma më e re e sigurimit”, tha Vicino në një intervistë të fundit.
Idetë se si mund të pajisen këto pallate luksoze të fundosura mund të gjenden në opsionet e ofruara nga Rising S Company me bazë në Teksas, motoja e së cilës është: “Ne nuk shesim frikë, ne shesim gatishmëri”. Ato mund të strehojnë rreth 50 persona – mjaftueshëm për familjen, miqtë dhe stafin. Strehimi më i lartë i Aristokratit, me një sipërfaqe prej rreth 1000 m2, kushton 8.3 milionë paund. Ka një kinema në shtëpi, sauna, palestër, sallë bowling dhe, natyrisht, një pishinë. Por streha mund të personalizohet sipas nevojave të klientit për të përfshirë çdo gjë tjetër që ata duan, qoftë një hapësirë e gjelbër apo një park fals ku qeni i pronarit mund të ecë pa dalë askush. Një konvertim u porosit nga një grua nga Nju Jorku, e cila kërkoi të rikrijoheshin muret nga dyshemeja deri në tavan në apartamentin e saj nën çati, me regjistrime të parashikuara 24-orëshe të pamjes së saj në kushte të ndryshme të motit.
Streha më e madhe e ndërtuar nga Rising S ishte 1300 m2. dhe përfshinte një poligon zjarri të brendshëm. Një tjetër kishte hapësirë për kuajt e garave të një klienti që mund të transportoheshin në kështjellën e çelikut nëpërmjet një ashensori të ndërtuar me qëllim të fshehur në një silo. Bunkerët Rising S mund të kenë gjithashtu dhoma të shumta të fshehura – “në rast se lejoni dikë që nuk i besoni plotësisht në bunker”, thotë menaxheri i përgjithshëm Gary Lynch.
Të gjitha këto strehimore mund të aksesohen përmes një “dhome paniku” në shtëpinë kryesore të pronarit ose përmes një strukture të veçantë në kopsht. Kjo e fundit duket si një ndërtesë e zakonshme, por, siç mburret në faqen e tyre, janë muret prej çeliku antiplumb 1.3 cm të trasha dhe pas derës kryesore ka një derë të rëndë prej materiali rezistent ndaj zjarrit dhe shpërthimit.
Përtej mbrojtjes së klientëve të tyre, ndërtuesit e strehimoreve premtojnë se brenda tyre mund të jetojnë një jetë sa më normale kur pjesa tjetër e njerëzimit është në prag të zhdukjes. Bota mbi ta mund të jetë e mbushur me kufomat e atyre që i janë nënshtruar një pandemie globale, por miliarderët mund të jenë të sigurt se ata dhe gjithçka që zotërojnë do të jenë të sigurta nga dëmtimi.
Kompania çeke Oppidum ndërton “vendbanime ultra – luksoze”, të cilat mund të përfshijnë galeri arti të stilit të kasafortës bankare, të cilat, sipas faqes së tyre të internetit, do të jenë “të arritshme për ju dhe mysafirët tuaj, por të padepërtueshme për të gjithë të tjerët. Mund të jeni të sigurt se ju, familja juaj dhe pasuria juaj më e vlefshme do të jeni pranë jush në një vend të sigurt dhe rehati për aq kohë sa të duhet, pavarësisht se çfarë ndodh në botën e jashtme”. Jo më pak luksoz është akomodimi në Survival Condos, dy kapanone raketash të qeverisë amerikane e ndërtuar në Kansas në vitet 1960 për të mbrojtur kundër një koke bërthamore 100 herë më të fuqishme se ajo e hedhur në Nagasaki.
Sot, ato janë kthyer në komplekse banesash nëntokësore, duke arritur në 15 kate nën tokë dhe të mbrojtura me mure deri në 3 metra të trashë. Këto madje kanë ‘dritare’ – ekrane të montuara në mur mbi të cilat mund të projektohen imazhet e botës së jashtme – dhe të gjitha kanë bidete, nëse përsëriten mungesa e tualetit vërejtur gjatë pandemisë Covid. Objektet komunale përfshijnë një banjë dhe mur ngjitjeje, dhe mbi çmimin e blerjes prej 2.6 milionë £ për çdo apartament, çdo banor duhet të paguajë 2000 £ të tjera në muaj për pjesën e tij të ligjshme të pikave ushqimore të kompleksit, të cilat mund të zgjasin deri në pesë. vite jetë “jashtë rrjetit”.
Pronari i strehëzave bërthamore nga SHBA-ja në Zelandën e Re, Survival Condos, Larry Hall, është aktualisht në negociata për të ndërtuar versione të reja të strehimoreve në vende nga Anglia në Korenë e Jugut me çmime që fillojnë nga rreth 21 milionë paund. Shkrimtari dhe sipërmarrësi i teknologjisë Antonio Garcia Martinez u largua nga San Francisko pesë vjet më parë për të ndërtuar një kamp mbijetese në pesë hektarë pyll në një ishull pranë Seattle. Në atë kohë ai parashikoi se, brenda 30 viteve, përparimet në teknologji do të nënkuptonin se gjysma e njerëzimit do të ishte pa punë dhe ai donte të mbrohej nga trazirat sociale që mund të pasonin duke sjellë gjeneratorë, panele diellore dhe mijëra tonë të municionit.
Reid Hoffman, bashkëthemeluesi i LinkedIn, pohoi se të paktën gjysma e miliarderëve të tij të Silicon Valley kanë fituar një formë të ngjashme të “sigurimit të Apokalipsit “, me strehimore ose në SHBA ose jashtë saj.
Për ata që duan të largohen sa më larg nga qendrat kryesore të popullsisë në botë, një nga destinacionet e preferuara për t’i shpëtuar “fundit të botës” është Zelanda e Re, e njohur për bukurinë e saj natyrore dhe izolimin relativ. Bashkëthemeluesi i PayPal, Peter Thiel, është në mesin e miliarderëve që kanë blerë një fermë të vjetër bagëtish prej 477 hektarësh në ishullin Jugor pak të populluar për të ndërtuar një vendstrehim masiv atje. Këto plane u prishën muajin e kaluar kur u refuzua leja e planifikimit, por Rising S ka instaluar shtatë struktura të tjera në Zelandën e Re – duke transportuar kornizën e strehës prej 150 tonësh nga deti dhe duke e varrosur gati 4 metra nën tokë. Hera e parë që shumë prej tyre u përdorën ishte në pranverën e vitit 2020, pak para se Zelanda e Re të mbyllte kufijtë e saj për pothuajse të gjithë udhëtarët si rezultat i krizës Covid-19, dhe disa pronarë ishin më të përgatitur se të tjerët. Ndoshta “planeti i kuq” është… një lloj zgjidhjeje Për disa miliarderë, duket se askund në Tokë nuk do të ndihet mjaftueshëm i sigurt kur të godasë fatkeqësia. Për 20 vitet e fundit, programi Space X i themeluar nga manjati i Tesla Elon Musk ka eksploruar mënyra për të kolonizuar Marsin, duke i kthyer njerëzit në një specie shumëplanetare. “Unë mendoj se kjo është një gjë tepër e rëndësishme për të ardhmen e vetë jetës”, tha Musk në fillim të këtij viti. “Gjithmonë ka disa mundësi që diçka të shkojë keq në Tokë. Nuk ka më dinosaurë!”
Musk pretendon se astronautët në planetin e kuq mund të jenë realitet deri në vitin 2029, por Douglas Raskoff beson se kjo nuk do të jetë asgjë më shumë se “një varkë shpëtimi për elitën” nëse ndodh më e keqja. “Vetëm trilionerët do të arrijnë në hapësirë,” thotë ai. Por edhe nëse e bëjnë këtë, ata do të përballen me të njëjtën sfidë si të tjerët të llojit të tyre, duke u fshehur nën tokë në Tokë. Si do t’i ndalojnë rojet e tyre të armatosura të kthehen kundër tyre kur pagat që ata paguajnë janë bërë të padobishme nga çfarëdo fati që i ka ndodhur botës? Kjo ishte pyetja që shqetësonte më shumë burrat që e ftuan Raskovin në atë resort të shkretëtirës. Dikush sugjeroi përdorimin e bravave të kombinuara për të ndaluar stafin që të vidhte furnizimet e tyre ushqimore. Një tjetër sugjeroi që rojet të mbanin këmisha me një jakë të veçantë që mund t’i godiste me rrymë nëse refuzonin të ndiqnin urdhrat e shefit të tyre.
Miliarderët mund të “kërkojnë” për një kohë të gjatë për të gjetur zgjidhje ideale, por mund të jetë për një kohë, pasi armët bërthamore po bëhen gjithnjë e më të zakonshme në planet dhe për fat të keq edhe në duart e njerëzve të paskrupullt, të çmendur, të paarsimuar. ose thjesht kriminelë. Dhe, nëse planeti shkatërrohet nga bërthamat, miliardat e një bote të humbur do të jenë lecka…
/e.d
