Nga Ermal Peçi
Sot, në bulevardin që dikur Sali Berisha e shihte si oborrin e tij personal, ndodhi një nga skenat më groteske të karrierës së tij: një protestë e thirrur me zë të lartë, por e mbajtur përballë një publiku imagjinar, sepse njerëzit realë… nuk erdhën. Ironia është se kjo ndodhi pikërisht kur qeveria e Edi Ramës është e zhytur në korrupsion deri aty sa edhe vetë korrupsioni ka filluar të skuqet nga turpi. Po ja që edhe me Ramën të rënë në batak, Berisha nuk mbledh dot më ashklat e dikurshme të turmave të tij.
Bulevardi sot ngjante si ditë pushimi për opozitën: disa grupe të shpërndara, disa pankarta të mërzitura, një zhurmë e fikur. Ishte si të shikoje një ndejë ku askush nuk ka ardhur, por organizatori këmbëngul të vallëzojë vetëm për të mos pranuar realitetin. Mungesa e njerëzve nuk ishte thjesht numër; ishte akt akuze. Sot mungoi besimi dhe në politikë kjo është më vdekjeprurëse se çdo dosje e SPAK-ut.
Pse e braktisën qytetarët Berishën? Arsyet janë aq të dukshme sa s’pretendojnë më shpjegim, por le t’i themi me zë:
E para, sepse njerëzit kuptuan saktë se këto protesta nuk janë për Shqipërinë, por për Saliun. Janë një tentativë për t’i futur vendit hallet e tij personale në qafë. Një njeri nga korridori komentoi: “Na thërret për drejtësi, por për cilën drejtësi? Atë që i duhet atij?” Kjo është pyetja që po i shkatërron protestat shumë më fort sesa mungesa e turmave.
E dyta, PD-ja që mban në duar Berisha është një muze politik në lëvizje. As figurë të re, as vizion, as shpresë – veçse disa fishekzjarre të mykura që nuk ndezin dot më. Sot u duk qartë: është një parti që proteston nga inercia, jo nga ideja.
E treta, qytetarët janë lodhur nga loja cinike, “zgjidh mes Ramës dhe Berishës”. Kur njerëzit duhet të zgjedhin mes dy të këqijave, zakonisht zgjedhin… divanin dhe këtë sot e provuan me pjesëmarrjen.
Sot nuk dështoi protesta.Sot u ekspozua falimenti personal i Berishës.
Ai nuk ngjit më. Nuk frymëzon. Nuk frikëson. Nuk emocionon. Madje, e vetmja gjë që arrin të ngjallë, është një pyetje kolektive: “Po ky akoma?”
Edhe kur qeveria Rama kërkon vetëm një shkrepëse për të shpërthyer, Berisha nuk arrin dot t’i ndezë qytetarët. Kur nuk arrin ta kapitalizojë zemërimin popullor në një moment të artë, atëherë problemi nuk është populli, problemi je ti.
Ky është dështimi më i madh i tij: kur shoqëria është e zemëruar me qeverinë, por jo aq sa të vijë pas teje. Atëherë nuk ke humbur betejën; ke humbur kredibilitetin.
Sot qytetarët dhanë një mesazh brutal në thjeshtësinë e tij: Sot nuk u braktis protesta, por sot u braktis Berisha.
Ky është Nëntori i braktisjes së tij dhe për të, ky nuk është fundi i rrugës, është vetëm fillimi i zbrazëtisë.
