Java e fundit ka qenë një fitore për fuqinë amerikane dhe Donald Trump-in, falë sulmit të befasishëm ndaj Iranit.
Ky veprim shërbeu si një mesazh intimidues, duke frenuar përgjigjen e menjëhershme të Teheranit dhe duke forcuar pozicionin politik të Trump në arenën ndërkombëtare. Për më tepër, dakordësia e vendeve të NATO-s për të rritur shpenzimet ushtarake në 5% të prodhimit të brendshëm bruto konsiderohet si një sukses tjetër për presidentin amerikan.
Megjithatë, vlerësimi i suksesit të sulmeve nuk qëndron thjesht tek dëmtimi i infrastrukturës bërthamore iraniane, pasi inteligjenca izraelite dhe amerikane besojnë se Teherani ende posedon materiale të pasuruara dhe infrastruktura të fshehta.
Pyetja kryesore nuk është nëse programi bërthamor është shkatërruar plotësisht, por nëse Irani ka humbur vullnetin politik për ta zhvilluar atë më tej dhe nëse Izraeli do të vazhdojë me sulme të reja apo do të presë për zhvillimet e ardhshme?
Ndërsa Trump fitoi mbështetje politike nga Netanyahu për sulmet, marrëdhënia e tyre mbetet e ndërlikuar dhe e varur nga zhvillimet e konfliktit në Lindjen e Mesme. Çështjet e vazhdueshme të sigurisë dhe pozicioni i Izraelit për një armëpushim në Gaza mbeten pika kyçe në këtë bashkëpunim.
Më shumë se sa fuqia ushtarake, vlerësohet aftësia e Amerikës për të siguruar rezultate politike të qëndrueshme pas një sulmi ushtarak, që historikisht ka qenë e kufizuar. E ardhmja do të varet nga sjellja e Iranit dhe reagimi i elitës së re ushtarake që po rritet pas sulmeve dhe vrasjeve të figurave kyçe.
Vendimi i Trump për të përdorur forcën ushtarake tregon se ai është i gatshëm të ndërhyjë kur e sheh të nevojshme, duke dërguar një mesazh të fortë edhe për Kinën apo Rusinë. Megjithatë, nuk është e sigurt nëse kjo fitore do ta nxisë Amerikën të përfshihet më thellë në luftën në Ukrainë, ku mbështetja amerikane mbetet e kufizuar.
Një tjetër sukses për Trump është dakordësia e NATO-s për rritjen e buxhetit të mbrojtjes, një lëvizje që synon të rrisë pavarësinë ushtarake të Evropës nga SHBA-ja, duke u përgatitur për sfidat e së ardhmes pa u mbështetur gjithmonë tek Amerika. Në këtë kuadër, marrëdhëniet tregtare dhe diplomatike midis SHBA-ve dhe Evropës pritet të jenë më të tensionuara.
Pavarësisht se fuqia ushtarake amerikane mbetet jashtëzakonisht e madhe, ndikimi i saj afatgjatë politik është i kufizuar dhe Evropa duhet të jetë gati të marrë në dorë fatet e saj duke u bërë më e pavarur në fushën e sigurisë dhe politikës së jashtme.
Përshtatur në shqip nga La Stampa
Xhandari ndërkombëtar duket qe ka ardhe qofte jetëgjatë