Kryeministrja italiane Giorgia Meloni është zgjedhur nga revista amerikane TIME për të qenë në kopertinën e numrit të saj më të fundit.
Me kryeartikullin “Ku po e udhëheq Giorgia Meloni Evropën?”, analizon rolin në rritje të lideres italiane në skenën europiane dhe më gjerë.
Artikulli i Massimo Calabresi bazohet në një intervistë të dhënë më 4 korrik dhe përqendrohet në rolin e saj në skenën ndërkombëtare, me sjelljen më pak si një revolucionare e krahut të djathtë sesa si një konservatore pragmatike.
“Në shtëpi, ajo është përqendruar në disa nga premtimet e saj më dramatike të fushatës, si vendosja e një bllokade detare për të ndaluar emigrantët e paligjshëm të transportuar nga anijet”, tha ajo.
Në intervistë, Meloni thekson: “Unë besoj se duhet të mbrojmë atë që jemi: qytetërimin tonë, identitetin tonë, kulturën tonë.” Ajo e përkufizon nacionalizmin e saj si një formë vetëmbrojtjeje ndaj globalizmit, për të cilin thotë se “nuk ka funksionuar.”
Pavarësisht marrëdhënieve të gjata të Italisë me Moskën, Meloni ishte e zëshme për nevojën për të mbështetur Ukrainën.
“Meloni ka përqafuar Bashkimin Evropian, NATO-n dhe Ukrainën, ka punuar për të izoluar Kinën dhe ka punuar me shkathtësi për të pajtuar marrëdhëniet e tensionuara midis Amerikës dhe Evropës gjatë fillimit të mandatit të dytë të Presidentit Donald Trump.
“Gjatë rrugës, ajo ka fituar mbështetjen e udhëheqësve nga i gjithë spektri ideologjik, nga Biden te Presidentja e Komisionit Evropian Ursula von der Leyen e deri te Zëvendëspresidenti JD Vance”.
TIME i kushton hapësirë edhe pozicionit të saj në politikën ndërkombëtare, duke përmendur mbështetjen që Meloni i ka dhënë presidentit ukrainas Volodymyr Zelensky dhe mënyrën sesi ajo komunikoi këtë qëndrim gjatë një takimi me ish-presidentin amerikan Donald Trump.
“Trump e dëgjoi, u përgjigj, por pa krijuar hidhërim,” shkruan revista. Meloni e komentoi takimin duke thënë: “Ne të dy jemi luftëtarë.”
Artikulli ndalet edhe në detaje më personale nga jeta e kryeministres. Motra e saj, Arianna Meloni – gjithashtu koordinatore e partisë Vëllezërit e Italisë – rrëfen se babai i tyre i braktisi kur ishin fëmijë: “Kjo tregon se, thjesht, nuk ishte i interesuar për ne.”
Në pjesë të tjera të intervistës, Meloni përpiqet të sqarojë pozicionet e saj përballë kritikave të shumta që i adresohen brenda dhe jashtë Italisë: “Më kanë akuzuar për gjithçka – nga lufta në Ukrainë deri te vdekja e njerëzve në Mesdhe. Ata thjesht nuk kanë argumente. Unë nuk jam raciste, nuk jam homofobe, nuk jam asgjë nga ato që thonë për mua.”
Aftësia e Melonit për të fituar skeptikët është pjesërisht një dëshmi e talenteve të saj të dukshme. “Mund ta nuhasësh kur dikush është një kafshë politike”, thotë një diplomat me qendër në Bruksel, i cili e pa atë të punonte në korridoret e BE-së.
Revista TIME e portretizon Melonin si përfaqësuese të një forme të re nacionalizmi – rajonaliste, populiste, por njëkohësisht pro-perëndimore dhe e lidhur fort me vlerat transatlantike.
Në fund të bisedës me gazetarin Massimo Calabresi, kryeministrja italiane e pyet me ton reflektues: “A jeni një person i ndershëm? Ajo që po bën qeveria ime, kjo përvojë… ju kujton fashizmin në ndonjë mënyrë?”
