Nga Thoma Gëllçi
Në mesin e shumë çështjeve madhore me të cilat përballet Kosova—zhvillimi ekonomik, lufta kundër korrupsionit, integrimi evropian—më e rëndësishmja prej tyre ka dalë të jetë një fakt tronditës, një zbulesë që ka ngritur peshë të gjithë spektrin politik dhe analitik: Grenelli nuk e do Kurtin!
Ky nuk është lajm i ri. Në fakt, që prej zgjedhjeve të kaluara, Richard Grenell ka bërë çmos për ta bërë të qartë mospëlqimin e tij ndaj kryeministrit të Kosovës. Dhe çfarë ndodhi? Populli i Kosovës bëri një veprim të paprecedentë, skandaloz madje: e votoi sërish Albin Kurtin!
Si është e mundur? Si mundi një komb i vogël, një popull modest dhe mik i Amerikës, të guxojë të mos i bindet një këshille kaq të vyer? Analistët janë ende të tronditur. Disa prej tyre kanë deklaruar se faji është i vetë popullit, që nuk kupton logjikën e madhe gjeopolitike. Të tjerë, më kreativë, sugjerojnë që ndoshta kosovarët e morën mesazhin gabimisht—ndoshta menduan se Grenelli po bënte ironi, dhe në vend që të mos votonin Kurtin, shkuan dhe e votuan me shumicë akoma më të madhe!
Por, le të jemi të qartë. Kjo nuk është thjesht një çështje politike. Jo, jo! Kjo është një çështje ekzistenciale. Shihni, Grenelli është mik i Trump-it. Trump-i është president i Amerikës. Amerika është superfuqi. Nga kjo rrjedh se, nëse Grenelli nuk e do Kurtin, atëherë duhet ta shohim këtë si një shenjë hyjnore, një ogur të keq, një parashikim që mund të krahasohet vetëm me profecitë e Nostradamusit. Dhe për Amerikën nuk ka aspak rëndësi që Kosova është një aleate e saj e vendosur në atë cep të Ballkanit, apo që djemtë e Kosovës, duke mbrojtur vendin e tyre, mbrojnë edhe interesat e Amerikës në rajon. Jo, këto s’kanë rëndësi, sepse Albin Kurtin nuk e do Grenell.
E megjithatë, çfarë kemi përballë kësaj logjike të hekurt? Një kryeministër që flet për zhvillim ekonomik, për mbrojtjen e shtetit, për forcimin e aleancës me Amerikën dhe Perëndimin. Krejt të kota! Ç’vlerë kanë këto arritje kur Grenelli nuk të do? Dhe opozita e Kurtit është dakord me këtë logjikë. Prandaj, nuk flet për vizionin e saj për zhvillimin ekonomik, forcimin e pavarësisë, kontrollin e territorit, forcimin e aftësisë mbrojtëse, luftën kundër korrupsionit, forcimin e lirive dhe të drejtave të popullit, por është në një garë të hapur për të treguar se cilin prej tyre do më shumë Grenell. Debat i zjarrtë, domethënë.
Dhe të mos harrojmë, Grenelli nuk është vetëm një kritik i Kurtit. Ai, gjithashtu, ka mbështetur presidentin serb Vuçiç në përballjen e tij me studentët protestues në Beograd. Po, po! Me sa duket, ai ka një ndjeshmëri të veçantë për liderët që përballen me protesta të rinisë—por vetëm në disa vende.
Kështu, sërish, populli i Kosovës ndodhet para një zgjedhjeje madhore: të votojë bazuar në faktet, rezultatet dhe vizionin për të ardhmen, ose të ndjekë një aksiomë të re të politikës ballkanike: “Nëse Grenelli nuk të do, as Zoti s’të ndihmon!”
E megjithatë, a ka vend për shqetësim? Ndoshta jo. Kosovarët tashmë e kanë dëgjuar këtë “argument” më parë dhe e kanë dhënë përgjigjen e tyre. Pyetja e vetme është: a e kanë mësuar të gjithë leksionin, apo do të na duhet ta dëgjojmë sërish në zgjedhjet e radhës?
