Nga Ibër Kelmendi
Nuk do shumë mend të kuptosh se gjuha e komunikimit publik të Ilir Metës, domethënë e Ilir Metajt, sepse ky person mbart dy emra, është dëshmi e një mjerimi intelektual alarmant. Në fakt togfjalëshi “mjerim intelektual” nuk e thotë të plotë atë se ç’ka është në të vërtetë intelektualisht Ilir Meta, domethënë Ilir Metaj, sepse ky person mbart dy emra, e përcaktimi i duhur duhej të ishtë “injorancës intelektuale”.
Duke e dëgjuar ish- kryetarin e Shqipërisë Ilir Meta, domethënë Ilir Metaj, sepse ky person i bart dy emra, ndjesia e parë që të kaplon të gjithin është keqaardhja jo për personin me dy emra e dy identitete që quhet Ilir Meta, domethënë Ilir Metaj, po për veten dhe për secilin shqiptar që duhet me e duru këtë nivel të shprehjes publike e politike që gjallon ndër ne moti e që shërben që edhe të tjerët të na masin e vlerësojnë prej standardit gjuhësor, përkatësisht edhe intelektual të Ilir Metën apo Ilir Metajt.
Edhe ata që vijnë apo përfaqësojnë grupet e rrugës e të botës së errët të krimit, pra ata që njihen si të fortët e lagjes apo të rrugës, prej nevojës për me komuniku me qytetarët e me u prezantu para atyre si nivel i barabartë më sëpaku, kanë hequr dorë prej ngrefosjes me zhargonin e injorantëve. Niveli i përgjithshëm kulturor i shoqërisë, cilësia e komunikimit virtual e prania në rrjetet sociale i ka bërë ata më trendy.
Mjerisht Ilir Meta apo Ilir Metaj, meqë ky individ i bart të dy identitetet që shprehin dy emrat e tij, nuk iu vjen afër as më injorantëvë në përdorimin e gjuhës si mjet të komunikimit publik. Ai u shfaq edhë më sëfundi në një takim me një grup njerëzish të prezantuar si partia e lirisë së Tiranës i njejti me atë që edhe më parë ka folur me zhargonin e viteve 1992-1996. Si një nga çunat e Pazarit të Ri, ai na dëshmoi se gjuha e tij është si gjuha e Shik Stërmasit, siç e tha vetë, dhe se prej këtij Shikut e paska mësuar se për t’u treguar shokëve se sa i zoti je, duhet me e qëllu më të fortin.
Dhe ish- kryetari i Shqipërisë Ilir Meta, domethënë Ilir Metaj, e tha vetë me zë e figurë: “Unë i bie më të fortit edhe e këpus në mes”!
Në kushte normale, ata që ishin të pranishëm dhe po e dëgjonin në atë sallë ku po ligjëronte ish kryetari i Shqipërisë Ilir Meta, pra edhe Ilir Metaj, do të duhej të ishin ngrit e të largoheshin nga salla në shenjë revolte e mospranimi për gjuhën e dhunshme, për gjuhën prej rrugaçi ordiner, për gjuhën që e barazon atë me personazhet e botës së krimit si grupit kriminale të njohura me nickname të tipit “Çunat e rrugës Bardhyl”, “Çunat e rrugës së Durrësit”, “Çunat e Vorrit t’Bomit”, “Çunat e Babrrusë”, “Çunat e Niklës”, e tash sëfundi edhe “Çunat e Pazarit të Ri”.
Mirëpo ata/ato, se aty kishte edhe gra, jo vetëm nuk ikën, por mjerisht e duartrokitën njeriun me dy emra, pra edhe me dy identitete, duke i shprehur atij miratim, mbështetje, përkrahje, solidaritet. Kjo është edhe më e rëndë, edhe më e dhembshme, edhe më tragjike.
Se Ilir Meta, sado e sido që t’i ndrrrojë apo përdor emrat, ai është siç ka qenë e siç e kemi parë e njohur të gjithë; me atë gjuhë e me atë sjellje si prej një njeriu të rrugës. Ndërsa ata të tjerët pse janë kaq të mjerë e kaq të padinjitet sa pranojnë të dhunohen e të poshtërohen prej një njeriu që flet para tyre si shembëlltyrë e injorancës qytetare dhe e mjerimit intelektual?!
Njeriu me dy emra, Ilir Meta ish- kryetar i Shqipërisë, dhe Ilir Metaj, ish- spiun, i përfshirë nga paniku i të shkuarës së vet që po shpërfaqet në sytë e të gjithëve, ka zgjedhur të na dëshmojë përmes ligjërimit të vet publik arsyet se përse jo vetëm nuk duhet besuar, po përse duhet neveritur siç neverit një shoqëri e civilizuar llomin e vet.
E pabesueshme kush ka qene kryeminister dhe president me kete etik komunikimi me qytetaret .O zot na ruaj