Nga Shpëtim Luku
“Sipas burimeve të mia…”, “nga burimet e mia…”.
Këto janë disa shprehje të përdorura tashmë rëndom nëpër emisione televizive, kryesisht nga gazetarë të kronikës, por që prezantohen me një titull më të avancuar, me një titull më joshës e më intrigues, si gazetarë investigativë. Manifestojnë një besim të madh, kanë vetë kënaqësinë dhe vetësigurinë se i’a kanë arritur qëllimit që të perceptohen nga publiku sikurse dëshirojnë ata. Por në të vërtetë, nga mënyra si sillen, nga mënyra si performojnë e si analizojnë përçojnë dyshime shumë të mëdha për profesionalizmin e tyre. Sepse nëse do arsyetojmë nga këndvështrimi profesional dhe etik, gazetarët që marrin dhe transmetojnë informacion ekskluzivisht nga burime të institucioneve të drejtësisë, si SPAK apo policia, pa verifikuar ose analizuar më tej të dhënat, mund të vlerësohen si më shumë korrierë lajmesh sesa gazetarë investigativë.
Këta gazetarë që veprojnë thjesht si transmetues të të dhënave nga institucionet, ndihmojnë në krijimin e një narrative që favorizon vetëm njërën palë. Të asaj narrative që duan të përhapin institucionet që i përdorin ata si zëdhënës të padeklaruar të tyre.
Gazetaria e mirë kërkon hulumtim të pavarur, kërkon krahasim burimesh dhe analizë për të kuptuar kontekstin e plotë. Nëse informacionet selektive përdoren për të goditur individë ose grupe të caktuara, gazetari mund të bëhet pa dashje dhe me dashje pjesë e një loje politike apo institucionale. Fatkeqësisht kjo ka ndodhur dhe po ndodh me një pjesë të madhe të gazetarëve të kronikës apo me persona, të cilët ftohen për analiza ngjarjesh nëpër televizione me cilësinë e ekspertit. Kohët e fundit vihet re një dukuri pozitive në disa media vizive. Ftohen për diskutime e debate disa avokatë të njohur, të cilët e bëjnë më profesional diskutimin duke evidentuar diferencë të dukshme me mënyrën e të menduarit e të analizuarit në krahasim me gazetarë të ndryshëm Pra me ata gazetarë që e nisin diskutimin me “sipas burimeve të mia…”
Gazetarët është e nevojshme të arrijnë të mbajnë një qasje të balancuar, duke marrë informacione nga burime të ndryshme dhe duke analizuar ato në mënyrë kritike. Vetëm kështu ata mund të jenë ndihmës për informimin e publikut pa rënë në rolin e thjeshtë të zëdhënësve.
Pse nuk i vë emrin, Klodiana Lala, si më TIPIKJA agresive, që të kujton komandanten gjermane femër, të kampit të çfarosjes së hebrenjve të Bukenvaldit.
Një natyrë keqazi negative, e mbrujtur nga feminija brutale, pa edukate dhe varferi të skajshme, duke përftuar në karakter, anët më të këqija të trashëgimisë familiare prinderore.
Pikërisht, këta tipa, bëhen më negativët e shoqerisë.
Njerëz të këqij, të prirur të shikojnë tek të tjerët, vetëm negativitet, sepse të tillë janë vetë, duke i perceptuar edhe të tjerët, me njësinë e tyre matëse.
Dhe zoti, këta tipa, nuk i lë pa përçudnuar edhe në pamje të surratit duke i këthyer në karikatura të gjalla.(po përdor këtë term jo të denjë, por vetëm perifrazoj me korrektesë fjalën që përdor Klodiana Lala për të denigruar të tjerët).