Në industrinë e muzikës, të pakta janë miqësitë që kanë mundur t’i rezistojnë famës, sfidave e viteve. Miqësia e Vesa Lumës dhe Jehona Sopit është një prej tyre. Një miqësi që nuk ka kërkuar zhurmë, duartrokitje, edhe pse të dyja janë gjendur para kamerës. Emocionet dhe ngjarjet më të mëdha i kanë përjetuar pas saj, në heshtje, në shoqërinë e njëra-tjetrës.
Ndërsa mikesha e saj gjendet në programin “Rudina” në Tv Klan, Jehona i ka dërguar një letër me fjalë që jo thjesht duhen thënë a shkruar, por sepse dalin nga zemra. Një letër kujtimesh, një përmbledhje e shkurtër e miqësisë 20-vjeçare që vijon e fortë dhe e freskët.
“Vesa ime, po ta shkruaj këtë letër si të të shkruaj një mesazh natën vonë, ashtu si gjithmonë kemi ditur të flasim edhe kur s’ka pasur kamera dhe s’ka pasur publik. Kjo letër është për ne, për dy shoqe që kanë mbi 20 vjet momente me të qeshura, me telashe, me nerva dhe me dashuri të pastër shoqërore. Kur e shoh nga sot kohën që ka kaluar, më duket shumë kohë e në të njëjtën kohë shumë e shkurtër në raport me kujtimet që ndajmë bashkë. Ne jemi gjeneratë e tërheqjes së flokëve me kapëse, me nyje, me improvizime, jo me sallone të modernizuara. Ne edhe ‘lifting’ e kemi pasur bio! Edhe sot ndoshta nuk i ke tërhequr aq shumë flokët se s’jam aty ta pres llastikun me nyje prapa siç kemi bërë në xhirime. Vesë, ti ke qenë e je një prej zërave më të bukur e më origjinalë që ka skena jonë. Këtë e njohin të gjithë. Por unë kam parë diçka që publiku s’e ka parë: njeriun me zemrën e shpirtin e bardhë. E di që sot duke e lexuar këtë letër do të na kapë nostalgjia e së kaluarës, por edhe krenaria e krejt asaj çfarë jemi sot. Se përkundër gjërave që kanë ndryshuar rreth nesh, një send s’ka ndryshuar: shoqëria jonë. Vesa ime, faleminderit për krejt qeshjet, krejt lotët, për krejt gjërat e vogla që askush s’i di e s’ka nevojë t’i dinë. Të përqafoj shumë, Jehona.”
