Një valë e heshtur, por mbresëlënëse, po i mbush radhët e ushtrisë ruse. Një rekrutim masiv, i paparë për dekada të tëra, po gjeneron alarm gjithnjë e në rritje midis udhëheqësve të NATO-s në Bruksel dhe brenda institucioneve të Bashkimit Evropian.
Burimi i këtij shqetësimi është një raport i detajuar nga Instituti për Studimin e Luftës në Uashington, i cili përshkruan një mobilizim ushtarak të paparë nga ana e Rusisë. Nuk bëhet fjalë për ushtarë që do të dërgohen në frontin e Ukrainës, por për një forcë kolosale, shkruan A2.
Një rezervë strategjike që Moska po ndërton për skenarë të ardhshëm dhe të paparashikueshëm. Numra, pajisje dhe strategji që, kur shihen në dritën e kohërave, përshkruajnë një plan afatgjatë që shtrihet përtej konfliktit aktual.
Shifrat e përfshira në dosje janë mbresëlënëse. Nga 1 janari deri më 15 shtator 2025, Ministria Ruse e Mbrojtjes nënshkroi kontrata me afërsisht 292 000 rekrutë të rinj. Me një normë prej gati 8 000 rekrutimesh në javë, është pothuajse e sigurt se pragu prej 300 000 ushtarësh të rinj është tejkaluar tashmë. Për krahasim, e gjithë ushtria italiane numëron pak mbi 160 000, citon media italiane “La Repubblica”.
Aspekti më shqetësues, i nënvizuar nga disa burime në Aleancën Atlantike, është se kjo fuqi punëtore e madhe nuk është vendosur në Ukrainë. Këta burra po formojnë një “rezervë strategjike” gjigante, një term që në zhargonin ushtarak mund të jetë një prelud për çdo lloj operacioni të ardhshëm. Askush në Bruksel nuk guxon ta interpretojë hapur këtë veprim si një prelud për një konflikt në shkallë të plotë, por sigurisht që shihet si një garanci e fuqishme që Kremlini synon ta vendosë në çdo kohë dhe për çdo rast, e mbështetur nga një rritje paralele e buxhetit ushtarak dhe aktivitetit intensiv të spiunazhit, citon media italiane.
Analistët e NATO-s janë të shqetësuar jo vetëm për sasinë, por mbi të gjitha për cilësinë. Që nga pranvera e kaluar, Rusia ka reduktuar në mënyrë drastike përdorimin e automjeteve të saj më moderne të blinduara në betejë, duke preferuar pothuajse ekskluzivisht të përdorë modele të vjetra. Pyetja e vazhdueshme është: ku kanë shkuar T-90M-të, tanket kryesore më të mira të betejës së Rusisë, të prodhuara me një ritëm prej mbi njëzet njësish në muaj? Vlerësohet se Kremlini ka grumbulluar të paktën pesëqind prej tyre, megjithatë ato pothuajse kurrë nuk shfaqen në luftime në Donbas ose Zaporizhia.
I njëjti mister rrethon automjetet më të fundit të mbështetjes së këmbësorisë me zinxhir, të tilla si BMPT ose BMP-3 më i fundit. Rrjedhjet e informacioneve të inteligjencës sugjerojnë se këto njësi elitare, të pajisura me pajisjet më të mira të mundshme, janë vendosur në baza të reja ushtarake përgjatë kufirit finlandez dhe në Siberi. Atje, njësitë marrin trajnim shumë më të plotë dhe të zgjatur: katër deri në gjashtë muaj trajnim, një kohë marramendëse krahasuar me 30 ditët e dhëna këmbësorëve të vjetër të dërguar në “thertoren e mishit” të Donetskut.
Hipoteza mbizotëruese është se Moska po krijon njësi të reja, duke përfituar nga mësimet e nxjerra në Ukrainë – si në luftën me dronë – për t’i përgatitur ato për skenarë të ardhshëm.
“Ukraina e sotme nuk është terreni ideal për vendosjen e forcave të mëdha të blinduara”, komenton një zyrtar i Aleancës Atlantike i cili kërkon të mbetet anonim, “por ato janë të vetmet me të cilat operacione të tilla si një sulm ndaj Korridori Suwalki. Kjo është fjala kyçe që e bën selinë e NATO-s të dridhet: Suwalki. Është rripi i tokës, me gjerësi midis 65 dhe 100 kilometrash, që ndan enklavën ruse të Kaliningradit nga Bjellorusia, që shtrihet përgjatë kufirit midis Polonisë dhe Lituanisë. Pushtimi i tij do t’i shkëpuste vendet baltike nga pjesa tjetër e Aleancës, duke e rikthyer Moskën në kufijtë e vjetër sovjetikë. Një makth i vërtetë strategjik për Perëndimin.
Ky shqetësim përforcohet nga një dosje nga Ushtria Amerikane për Evropën, e cila në korrik nxori në pah se si komanda e Gjeneral Gerasimov ka ndaluar vendosjen e njësive të mëdha organike si korpuse ose divizione në front, duke preferuar në vend të kësaj të vendosë grupe batalionesh heterogjene. Kjo taktikë duket se synon ruajtjen e formacioneve të mëdha për vendosje në të ardhmen.
Pyetje të mëtejshme lindin nga numri në rritje i rekrutëve – të cilët, me urdhër të Putinit, nuk mund të dislokohen jashtë Rusisë – që regjistrohen për t’u bashkuar me forcat profesionale. Disa spekulojnë se ata detyrohen të bashkohen për të kompensuar numrin në rënie të vullnetarëve, por të tjerë besojnë se ata janë zgjedhjet spontane të të rinjve të bindur për t’u bashkuar me forcat elitare si pilotët e droneve Rubikon, parashutistët ose Marinsat. Tetëmbëdhjetëvjeçarë të cilëve u premtohet se nuk do të përfundojnë në ushtri.
Ofensiva ruse nuk është thjesht konvencionale. Një dokument nga Komisioni i BE-së liston një rritje të konsiderueshme të ndërhyrjeve të Moskës në fronte të shumëfishta: nga ato tradicionale, siç janë avionët luftarakë MiG që fluturojnë mbi hapësirën ajrore të Estonisë, deri te lufta hibride. Dronët, ndërhyrjet në komunikim dhe sulmet e mundshme ndaj infrastrukturës kritike janë tani në rend të ditës.
Përballë këtij përshkallëzimi, NATO reagoi shpejt duke nisur manovrën e saj “Eastern Sentinel”. Siç shpjegoi zëdhënësi Martin O’Donnell, Aleanca ka forcuar vigjilencën e saj me “platforma të shumta inteligjence, mbikëqyrjeje dhe zbulimi dhe të paktën një fregatë të mbrojtjes ajrore” në rajon. Numrat dhe faktet, shkurt, po japin alarmin me intensitet gjithnjë e në rritje.
