Nëse Fatjoni do të ishte gjallë, do të ishte 27 vjeç! Ndoshta i martuar e baba fëmije, ose të paktën do të shijonte martesën e motrës së tij dhe sot, nipin e vet, si të vetmen dritë vijimësie të atij geni familjar!
Nëse do të ishte gjallë, Fatjoni mbase do të kishte ikur në Perëndim dhe do të kishte ndërtuar shtëpinë e bukur, si fqinjët e tij për ta nxjerrë familjen e tij nga ajo kasolle në formë shtëpie që në fakt, asgjë nuk i ka ndryshuar si këtu e fiks katër vite më parë, pikërisht në ditë-datën e tmerrshme të familjes Barmeta dhe të të gjithë opinionit shqiptar; një djalë, vetëm 23 vjeç, ishte varrosur i gjallë!
Fillimisht u duk si legjendë, pasi askush nuk mund ta besonte se një krim monstruoz i tillë mund të ndodhte në vendin tonë nga njerëz për njerëz e aq më pak kur bëhej fjalë për persona të së njëjtës anë, zonë e traditë…
Fatjoni ishte varrosur i gjallë dhe madje, sipas ekspertizës, edhe mund të kishte vijuar të frymonte nën zhavorrin e përroit të Klosit për orë me radhë, ndërsa vrasësit flinin të qetë në shtëpitë e tyre, e Liman Barmeta, burri që s`kishte djalë tjetër kërkonte e kërkonte një gjurmë të të birit. Kushdo që e njeh atë histori, e ndjen sikur ka ndodhur dje, ndërsa dy prindërit dhe motra kanë çdo nëntor ditët e ferrit; kujtojnë Fatjonin e tyre se si e gjetën teksa gërmonin në atë breg përroi që sot e përgjithmonë do iu sjellë ndërmend 21 nëntorin e 2012-s.
Po, duket se asgjë nuk është përkujtimorja për djalin e vetëm, kamerier, që u vra për nderin e familjes Boja, as vendvarrosja për së gjalli, tashmë duket se as krimi, ndërsa drejtësia ngurron të jetë e drejtë me familjen e pamundur të Liman Barmetës, me atë ngjarje horror që nuk është parë as nëpër filma. Babai, nëna dhe motra apelojnë fort e dhimbshëm, që drejtësia një herë të vetme të thotë fjalën e saj për Fatjonin e tyre; mos t`i trajtojë sikur të jenë këta vrasësit e jo personat që e kanë kryer atë krim. Kërkojnë dënimin përjetë të vrasësve të djalit dhe vëllait të vetëm, e jo gjykatat të fshehin vendime e veprime.
Rrëfimi
Lindita, është fëmija i vetëm tashmë i Liman Barmetës. Ajo duket se ka marrë një mision dhe kërkon që të hidhet dritë mbi çdo veprim që po bëjnë prokuroritë dhe gjykatat në lidhje me gjykimin e dosjes së vëllait të saj. Në një rrëfim për “Shekullin”, Lindita tregon se ende nuk kanë mundur të tërheqin asnjë vendim që është marrë ndaj personave që i vranë vëllanë, ndërsa tregon se kurrë nuk do të reshtë së kërkuari vënien e drejtësisë për atë krim që do të mbahet mend brez pas brezi. “Si gjithnjë, kërkojmë që vrasësit e Fatjonit të mbetën në burg të përjetshëm e jo në atë masë që janë lënë. Prokuroria nuk e di se si na mbron ne, por ne nuk dimë për asnjë hap që është ndërmarrë për atë çështje e madje ende nuk kemi asnjë lloj vendimi në letër qoftë as për vendimin që dha gjykata e Burrelit atëherë kur e dha.
Prokuroria e Burrelit na ka thënë që atëherë që e ka apeluar çështjen në Tiranë dhe se Gjykata e Apelit në Tiranë e ka kthyer çështjen në shkallën e parë në Burrel. Po ne nuk jemi njoftuar se është bërë gjyq ndonjëherë në lidhje me këtë çështje.
Abaz Muça, i cili është prokurori i Burrelit na ka thënë se prokurori i Apelit e ka çuar çështjen në Gjykatën e Lartë e ne nuk jemi në dijeni të asnjë veprimi se çfarë ka ndodhur me vijimin e gjyqit. Kemi shkuar me dhjetëra herë në Gjykatën e Burrelit që të marrim vendimin e zbardhur të kësaj gjykate, që ua hoqi dënimin e përjetshëm vrasësve të tim vëllai, por asnjëherë nuk na është vënë në dispozicion.
Ne, në fakt, nuk kemi asnjë dokument të duhur për të vijuar kërkimin e drejtësisë nga ana jonë, pasi dokumentet tona na thonë se i kanë organet e drejtësisë!” Kështu tregon Lindita, ndërsa bën me dije se kurrë nuk do të gjejnë paqe me veten pa u vënë drejtësia në vend.
Po ashtu vijojnë të guxojnë në kërkim edhe i ati dhe e ëma, ku kjo e fundit edhe në sallën e gjyqit iu ka kujtuar gjyqtarëve dhe prokurorit të çështjes së nëse nuk do të vihet drejtësia atëherë i duhet të veprojë sipas kanunit. I ati, Limani, gjurmon sa në Burrel sa në Tiranë çështjen e vrasësve të të birit, ndërkohë që sërish mallkon se kushdo gjyqtar që s`do të vendosi me drejtësi për vrasjen e të birit, do ta pësojnë edhe më keq se ai. Tre të akuzuarit për vrasjen e Fatjon Barmetës, dy vëllezërit, Përparim e Luis Boja si dhe shtetasi Fatjon Cani, sipas prokurorisë matjane, duhej të liheshin të gjithë bashkë në 225 vite burg, kërkesë që e refuzoi gjykata duke hequr masën e dënimit të përjetshëm për dy nga tre autorët e krimit makabër.
Rrëfimi i vrasësit
Në lidhje me vrasjen e Fatjon Barmetës, Përparim Boja, përpara gjykatës pati thënë se gjatë konfliktit fizik me viktimën, Fatjoni është rrëzuar afër lokalit duke i rënë koka në një tub hekuri që shërben si rrethim i lokalit në afërsi të trotuarit. Por në fakt nga verifikimet, lokali i vrasësit Përparim Boja nuk ka rrethim me tuba hekuri. I pandehuri shpjegoi se më pas e ka futur në bagazhin e automjetit tip “Volvo” në pronësi të pandehurit Fatjon Cani, pasi nuk e merrte sedilja. Gjatë rrugës pasi ka arritur pranë një karburanti, e ka hedhur viktimën në krahë të rrugës nacionale.
Më pas i pandehuri Përparim Boja shpjegoi se pasi kishte kaluar qytetin e Klosit e kishte nxjerrë nga bagazhi i automjetit dhe e kishte futur në sediljen e pasme të mjetit dhe pasi ka arritur pranë karburantit, ka devijuar nga rruga nacionale duke u futur në një rrugë dytësore me drejtim për në bregun e Matit, ku pasi ka mbërritur aty e ka futur në një gropë dhe mbuluar (i ka hedhur zhavorr sipas tij me duar) trupin e viktimës Fatjon Barmeta. Gjithashtu Përparim Boja dhe Luis Boja kanë pohuar faktin se viktima prej kohësh ngacmonte nëpërmjet telefonatave e sms-ve të ndryshme shtetasen (bashkëshorten e Përparimit) Flora Boja dhe për këtë fakt janë ndjerë të fyer./Shekulli/a.m.
