Dhjetë vjet më parë këtë muaj, Komisioneri i Lartë i Kombeve të Bashkuara për Refugjatët (UNHCR), Antonio Guterrez, lëshoi një deklaratë për shtyp duke bërë thirrje për ndihmë urgjente për shpëtimin e 2 500 disidentëve iranianë të bllokuar më parë në Irak gjatë pushtimit të udhëhequr nga SHBA në 2003, shkruan faqja e internetit creativedestructionmedia.com
Mesazhi nga UNHRC (tani Sekretari i Përgjithshëm i OKB-së) Guterrez ishte i shkurtër dhe shumë i qartë: UNHCR përsërit shqetësimin e saj të thellë për sigurinë dhe sigurinë e ish-banorëve të ”Camp Liberty” ndërsa ata ishin në Irak, në dritën e kërcënimeve të bëra këtë javë nga grupi që mori përgjegjësinë për sulmin me mortaja të 9 shkurtit që vrau shtatë dhe plagosi dhjetra ndërsa ishte në Irak.
UNHCR rithekson se kjo popullsi ka të drejtën e mbrojtjes ndërkombëtare sipas ligjit ndërkombëtar.
UNHCR u kërkon të gjitha vendeve që të dyfishojnë përpjekjet e tyre për të gjetur zgjidhje humanitare për këtë popullsi, tani jashtë Irakut, dhe i kërkon qeverisë së Irakut të bëjë gjithçka që mundet ndërkohë për të siguruar një mjedis të sigurt dhe të sigurt për këtë popullsi.
Nga 193 qeveritë në Kombet e Bashkuara, vetëm Shqipëria ka dalë për të propozuar veten si zgjidhje për këtë krizë humanitare.
Ish kryeministri Sali Berisha pranoi të siguronte strehim dhe banorët filluan të tërhiqen nga Iraku. Kur Edi Rama u bë kryeministër në shtator 2013, misioni humanitar vazhdoi.
Ata ishin pjesë e një organizate globale të quajtur Mujahedin-e Khalq (MeK). Të bllokuarit në Irak po kryenin operacione rezistence aktive kundër Iranit.
”Duke u përballur me ta ballë për ballë, kam parë se ata janë një burim i besueshëm informacioni. Ndërsa isha në kampin Ashraf, gjithmonë isha i habitur me vëllimin dhe thellësinë e raporteve të inteligjencës që ata po tërhiqnin nga Irani. MeK ishte organizata që zbuloi shtrirjen e programit të zhvillimit të armëve bërthamore të Iranit, për të cilin Perëndimi besonte se nuk ekzistonte më. I pashë gjithashtu ata të bënin gjithçka që ishte e mundur për të ndihmuar në mbrojtjen e anëtarëve të shërbimit amerikan dhe bullgar të vendosur në Ashraf”, deklaroi koloneli (në pension) Wes Martin, i cili ka shërbyer në pozicione të zbatimit të ligjit në mbarë botën.
Ajatollah Khamenei i donte ata të vdekur. Kryeministri i tij kukull i Irakut, Nouri al-Maliki, ishte shumë i gatshëm ta bënte këtë. Tre sulme tokësore të ushtrisë irakiane në kampin Ashraf, të ndjekura nga katër sulme me raketa në vendndodhjen e zhvendosur nga banorët e Camp Liberty pranë aeroportit të Bagdadit, rezultuan në 141 njerëz të vrarë, shtatë të rrëmbyer që nuk u panë më dhe qindra të plagosur.
Në kampin Liberty, banorëve iu mohua qasja në ujë të mjaftueshëm, dërgesat e tyre me ushqime që prishen u mbajtën në kamionë dërgesash jashtë portës së hyrjes së kompleksit derisa ushqimi u prish.
Ata gjithashtu pësuan ngacmime të vazhdueshme psikologjike dhe iu mohua qasja në kujdesin e duhur mjekësor, duke rezultuar në edhe më shumë vdekje.
Po të mos ishte qeveria shqiptare, banorët e MeK do të kishin vazhduar të vuanin vdekje dhe vrasje të ngadalta nga përfaqësuesit iranianë, duke përfshirë milicitë besnike dhe ushtrinë irakiane. Të mbijetuarit e mbetur do të grumbulloheshin dhe do të dërgoheshin në Teheran për burgim, torturë dhe ekzekutim.
Duke pranuar banorët e MeK-së në vendin e tyre, shqiptarët jetuan sipas trashëgimisë së tyre. Më shumë hebrenj jetonin në Shqipëri kur regjimi nazist u rrëzua sesa kur filloi Holokausti.
Megjithëse vendi i tyre ishte i pushtuar nga Italia fashiste nën aleatin gjerman Benito Musolini, qytetarët shqiptarë rrezikuan zemërimin duke u siguruar strehim njerëzve që do të ishin shfarosur po të kishin mbetur në Evropën Qendrore dhe Perëndimore.
Historia me të drejtë pranon veprën e madhe të Oskar Schindler dhe Raoul Wallenberg për shpëtimin e njerëzve të pafajshëm nga një regjim i shtrembëruar.
Kishte shumë individë dhe grupe në Evropë që gjithashtu e vunë veten në rrezik për të shpëtuar hebrenjtë nga vdekja e sigurt. Në Shqipëri ishte një përpjekje mbarëkombëtare.
Përpjekjet humanitare të dy kryeministrave shqiptarë, të qeverive të tyre dhe të qytetarëve të vendit kanë bërë që të jetojnë sot ish-banorët e Kampit Liberty.
Në veriperëndim të Tiranës, ata kanë ndërtuar një komunitet modern në atë që dikur ishte një kodër e mbuluar me bar.
Fatkeqësisht, meqenëse MeK është organizata nga e cila Ayatollah Khamenei dhe ekstremistët e tij fetarë që kontrollojnë Teheranin i frikësohen më shumë, ministria iraniane e Inteligjencës dhe Sigurisë (MOIS) ka filluar operacionet kundër tyre brenda Shqipërisë.
Kryeministri Rama qëndroi në këmbë dhe dëboi agjentët e pambuluar të MOIS, përfshirë ambasadorin iranian. Si kundërpërgjigje, Irani nisi një sulm kibernetik ndaj qeverisë shqiptare dhe infrastrukturës së saj kritike vitin e kaluar.
Qeveria shqiptare, në bashkëpunim me NATO-n, agjencitë ligjzbatuese evropiane dhe amerikane dhe kompanitë kompjuterike perëndimore, ka rindërtuar sistemet e saj të mbrojtjes së rrjetit kompjuterik për t’i bërë ato më të forta se më parë. Ata kanë treguar se nuk do të frikësohen të braktisin parimet humanitare të gjyshërve të tyre.
Vetë një refugjat i Holokaustit, Albert Einstein tha: “Bota është një vend i rrezikshëm jo për shkak të njerëzve që janë të këqij, por për shkak të njerëzve që nuk bëjnë asgjë për të”.
Përsëri, shqiptarët vazhdojnë të demonstrojnë se janë të përkushtuar për të kundërshtuar të keqen dhe të përkushtuar për të bërë diçka për ta shfarrosur atë.
