Nga Ylli Pata
Rikthimi i Isës në shtëpinë e tij, pas një ekzili një shekullor, në vend që të ishte një solemnitet i nivelit të lartë u kthye në një telenovelë qokash politike, e cila shkurt dhe troç nuk tregon seriozitet.
Në vend të një organizimi kremtues mbarëkombëtar dhe gjithpërfaqësues, odiseja që nisi me polemika përfundoi gjithashtu me diskutime e hatërmbetje. Kjo pasi organizatorët, e në radhë të parë Kryetari i Komunës së Mitrovicës e trajtuan këtë event jo vetëm simbolik por edhe kuptimplotë, si një zijafet turbofolk për të promovuar veten dhe shokët, duke pozuar dhe përfituar nga hija gjigande e gjeneralit të shqiptarëve.
Titullimi dhe dekorimi i Lulzim Bashës në kulmin e fushatës zgjedhore në Shqipëri, edhe pse është e drejtë e komunës së Mitrovicës, nuk ka fare lidhje as me Isë Boletinin e as me ndonjë event që e lidh zotin Basha si me Lidhjen Shqiptare të Prizrenit apo me ndonjë ngjarje tjetër historike.
Nderimi i liderit të opozitës shqiptare, njëkohësisht kryebashkiak i Tiranës, nëse do të ishte një gjest real apo dhe simbolik i një marrëdhënie me kryeqytetin e Shqipërisë, mund të ndodhte në çdo lloj dite, përpara apo edhe pas 9 qershorit. Dhe nuk do të kishte asnjë problem, madje do të shikohej si një veprim normal i binjakëzimit të qyteteve shqiptare kah një integrimi më të madh mes shqiptarëve.
Por “futja në mes” të protokollit për Isën e madh, vetëm se krijon protagonizma e hap polemika gjithsesi të kota.
Isa Boletini është figura lapidare e shqiptarëve që simbolizon jo vetëm luftëtarin e paepur për të mbrojtur trojet amëtare, por është themeluesi real i shtetit shqiptar, kryekomandanti i parë i Forcave të Armatosura. Si i tillë, nderimi për Isën kërkonte një protokoll dhe përpjekje gjithëpërfshirëse, kërkonte një kujdes në detaje dhe në të ftuar, në organizim dhe dekor. Kërkonte ajkën e mendjeve që e kanë profesion organizimin dhe kurimin e eventeve të tilla.
Por tek nderimi ndaj Isa Boletinit pati jo vetëm mos koordinimin mes Tiranës dhe Prishtinës, por edhe ndarje mes vetë qeverisë së Kosovës, ku Isa Mustafa dhe krahu i tij në ekzekutiv kërkonte me doemos protagonizmin për të marrë në dorë organizimin e ceremonisë për Isën, a thua se ishte një aheng provincial ku burrat me çifteli do të këndojnë ndanë sofrës dhe prodhuesit lokalë do të reklamonin të mirat e tyre..
Nuk kishte asnjë të keqe, përkundrazi që nëse do të ishte menduar mirë, do të dilte një ceremoni dinjitoze dhe madhështore. Që mund të niste në Shkupin që Isa e çliroi bashke me Idriz Seferin në udhëtimin e famshëm me tren, më pas në Vlorën e pavarësisë ku bashkë me Ismail Qemalin vunë themelet e shtetit shqiptar e të përfundote natyrisht në Mitrovicë drejt Boletinit legjendar. Çdo politizim vetëm prish atmosferën dhe na humb seriozitetin për treguar dinjitetin dhe vetëdijen kombëtare. Nderet e vogla personale, daç politike apo edhe klienteliste janë për në kafe, jo për një takim me historinë siç është 10 Qershori i Lidhjes së Prizrenit dhe nderimi ndaj të madhit të Boletinajve, pasardhësit e të cilit jo rastësisht janë shpërndarë në të gjitha trevat shqiptare… tesheshi.com
