Lufta në Gaza po kërkon një taksë brutale për civilët. Ministria e Shëndetësisë e drejtuar nga Hamasi thotë se më shumë se 8,000 njerëz kanë vdekur. Numri i fëmijëve mes tyre, më shumë se 3,000, tejkalon numrin vjetor të vdekjeve për fëmijët në të gjitha luftërat në secilin prej tre viteve të mëparshme.
The Economist vlerëson, nga imazhet satelitore, se mbi një e dhjeta e stokut të banesave të Gazës është shkatërruar, duke lënë më shumë se 280,000 njerëz pa shtëpi në të cilat mund të kthehen. Në shumë mënyra që përshtatet me normën e luftës urbane, e cila është jashtëzakonisht shkatërruese. Por lufta e Izraelit në Gaza është gjithashtu e veçantë.
Lufta në zonat e banuara është gjithmonë e përgjakshme. Sulmi i parë i Amerikës në Falluxha në 2004 vrau rreth 600 civilë, ose 0.2% e popullsisë, krahasuar me 0.3% në luftën e sotme në Gaza. Një sulm i dytë më vonë gjatë vitit vrau rreth 800 të tjerë dhe la të dëmtuara shumicën e ndërtesave të qytetit. Një betejë për Sadr City, një periferi e Bagdadit, mendohet të ketë vrarë afro 1000 njerëz në mars dhe prill 2008, nga një popullsi prej rreth 2 milionë banorësh, jo e ndryshme me atë të Gazës.
Gjeografia e Gazës është më pak lejuese se secili prej këtyre rasteve. Izraeli u ka thënë rreth 1.1 milionë civilëve që të evakuohen nga veriu i Gazës, por rreth një e treta e tyre kanë mbetur në vend. Shumë banorë tashmë janë refugjatë nga vende të tjera dhe kanë frikë se nëse largohen, mund të mos lejohen kurrë të kthehen në shtëpitë e tyre. Ata që duan të arratisen nuk mund të shkojnë në jug në Egjipt , i cili nuk dëshiron të marrë përgjegjësinë për refugjatët dhe deri më tani ka refuzuar të hapë kufirin.
“Vendasit nuk mund të largohen, as luftimet nuk mund të ndodhin në zona të hapura larg qendrave urbane,” thotë Amos Fox, një ekspert për luftërat urbane i cili ka shkruar gjerësisht për Mosulin.
“Lufta urbane në Gaza është e pavarur dhe ka të ngjarë shumë më e kushtueshme se çdo gjë që kemi parë në vitet e fundit.”
Edhe ata civilë që janë zhvendosur në jug përballen me një krizë humanitare në rritje. Sistemi i kujdesit shëndetësor të Gazës ka kapacitet për vetëm 3,500 shtretër, sipas Médecins Sans Frontières, një grup humanitar, shumë më pak se ajo që nevojitet.
Në Mosul, përkundrazi, Organizata Botërore e Shëndetësisë ishte në gjendje të krijonte pika stabilizimi të traumës për të ofruar kujdes urgjent mjekësor brenda 10-15 minutave nga vija e frontit, me spitale më të mëdha fushore edhe një orë larg. Forcat e Mbrojtjes së Izraelit ( idf ) kanë një numër të vogël “oficerësh të çështjeve humanitare” të përfshirë në njësitë e veta luftarake, roli i të cilëve është të përpiqen dhe të adresojnë nevojat e popullatës lokale, por këto nuk janë të mjaftueshme për t’u marrë me nevojat dhe shkallën. e mjerimit që rezulton nga një ofensivë tokësore. Politikanët izraelitë kanë thënë se nuk do të dërgojnë ndihma për civilët derisa të lirohen të gjithë pengjet, megjithëse zyrtarët e pranojnë se kjo mund të ndryshojë me zhvillimin e ofensivës.
Një ndryshim i dytë është shkalla në të cilën infrastruktura civile dhe ushtarake përzihet në Gaza. Në Irak, is kishte mbajtur Mosulin për pak më shumë se dy vjet kur filloi beteja për t’i hequr ato. Edhe në atë periudhë të shkurtër, grupi kishte krijuar mbrojtje mbresëlënëse me shumë shtresa, duke u mbështetur në doktrinën ushtarake perëndimore, thotë Rupert Jones, një gjeneral-major britanik në pension, i cili ishte zëvendës komandant i koalicionit anti- is .
Hamasi, përkundrazi, u themelua në Gaza në 1987 dhe ka rrënjë shumë më të hershme atje, që datojnë që nga themelimi i organizatës së mirëqenies Mujama al-Islamiya (‘Qendra Islame”) nga Ahmed Jassin në vitin 1973. Për gjysmë shekulli ka qenë i integruar plotësisht në strukturën sociale të Gazës dhe e ka drejtuar rripin për 16 vjet. Mbrojtjet e tij janë ndërtuar rreth dhe nën infrastrukturën civile të territorit. Një pjesë e lehtësisë me të cilën Hamasi pushtoi Gazën nga rivalët palestinezë në vitin 2007 ishte për faktin se luftëtarët e tij rekrutoheshin nga rrugët.
Një ndryshim i tretë përbëjnë taktikat. Forcat e armatosura të Izraelit thonë se i kushtojnë një rëndësi të konsiderueshme mbrojtjes civile. Megjithatë, bombardimet e Izraelit ndaj Gazës kanë qenë intensive sipas standardeve historike. Ajo hodhi 6,000 bomba në territor në gjashtë ditët e para të luftës, një shkallë e municioneve që tejkalon shumë fushatat amerikane dhe perëndimore kundër terrorizmit. Në Mosul, për shembull, koalicioni i udhëhequr nga Amerika hodhi 7,000 brenda dy muajve në periudhën më intensive të bombardimeve. Më 30 tetor, një ish-zëvendës komandant i Divizionit të Gazës të IDF-së i tha Financial Times: “Kur ushtarët tanë po manovrojnë, ne po e bëjmë këtë me artileri masive, me 50 aeroplanë që shkatërrojnë çdo gjë që lëviz”.
Taktikat formohen nga mënyra se si një ushtri i sheh aksionet e një lufte, natyrën e armikut dhe atë të civilëve përreth. Për Izraelin, lufta në Gaza është “ekzistenciale në një mënyrë që as Mosuli apo Maravi nuk ishin”, thotë Anthony King i Universitetit Exeter, duke iu referuar një beteje midis ushtrisë filipinase dhe IS në 2017.
Zyrtarët izraelitë e përshkruajnë gjithnjë e më shumë Hamasin si të ngjashëm ndaj is – një armik me të cilin kompromisi nuk është më i mundur. As idf nuk ka të njëjtin afinitet me civilët palestinezë që forcat irakiane kishin me bashkatdhetarët që po çlironin nga sundimi i ISIS .
Në Mosul, udhëheqja politike e Irakut, që nga kryeministri e deri në fund, këmbënguli që theksi i madh të vihej në mbrojtjen civile. Gjeneral-lejtnant Basim al-Tai, një oficer i lartë irakian, ishte në krye të operacionit humanitar.
“Ai mbante mbi supe peshën e popullsisë së Mosulit”, thotë gjenerali Jones. “Ai kujdesej shumë për civilët.” Caroline Baudot, një këshilltare në njësinë e mbrojtjes civile në Komitetin Ndërkombëtar të Kryqit të Kuq në Gjenevë, pajtohet: “Qëllimi i komandantit në Mosul ishte jashtëzakonisht i qartë.”
Edhe atëherë, përvoja e pjesëve të ndryshme të Mosulit është mësimdhënëse. Lindja e qytetit, e parë si pjesa më intelektuale dhe urbane, pësoi më pak dëme. Qyteti i vjetër në perëndim, ku ISIS-i bëri qëndrimin e tij të fundit, u pa nga forcat irakiane si më konservator dhe miqësor ndaj ISIS-it dhe doli shumë më keq.
“Mendësia në të cilën luftoni ndikon në planifikimin, sjelljen tuaj dhe madje edhe rindërtimin,” thotë zonja Baudot.
“Nëse veproni në territorin tuaj [në krahasim me] në një territor tjetër, mund të mos keni të njëjtin kujdes për civilët.”
Roli i objekteve mjekësore është veçanërisht i diskutueshëm. Në raundet e mëparshme të luftës, spitalet palestineze dhe qendrat e tjera të ndihmës civile u shënuan në hartat ushtarake izraelite si zona jo-goditëse. Disa u goditën në luftërat e kaluara, por asnjëra me dashje, pretendon Izraeli. Në këtë luftë, Izraeli ka urdhëruar evakuimin e Gazës veriore, duke përfshirë spitalet – të cilat thotë se përdoren si poste komanduese të Hamasit. Sipas ligjeve të luftës, spitalet humbasin mbrojtjen e tyre të veçantë nëse përdoren për qëllime ushtarake. Por, edhe atëherë, ushtritë mund t’i sulmojnë ato vetëm “pas paralajmërimit të duhur” dhe “një afati të arsyeshëm kohor”.
Mosuli, përsëri, ofron një pikë krahasimi. ISIS përdori spitalin e qytetit si një bastion. Komandantët kaluan javë të tëra duke diskutuar nëse mund të sulmohej, thotë gjenerali Jones, duke marrë në konsideratë opsione të tjera si përdorimi i snajperëve.
“Dalëngadalë, me kalimin e kohës, u bë e qartë se nuk ishte më një spital funksional.”
Përfundimisht ajo u godit vetëm me miratimin e kryeministrit të atëhershëm të Irakut.
“Unë kurrë nuk kam dëgjuar për ndonjë rast ku keni disa ditë kohë për të evakuuar dhe çmontuar një spital të tërë,” thotë një ekspert veteran për dëmtimin e civilëve gjatë luftës, duke reflektuar mbi rastin e Gazës. “Thjesht nuk është e mundur.”
Një ndryshim i katërt dhe i fundit është natyra e inteligjencës në fushën e betejës. Në fillim të kësaj lufte, idf do të kishte pasur informacione të konsiderueshme mbi infrastrukturën e Hamasit në Gaza, të mbledhura gjatë viteve. Por shumë nga këto objektiva do të ishin goditur në javën e parë të fushatës. Forcat ajrore më pas duhet të kalojnë në shënjestrimin “dinamik” – gjetjen dhe goditjen e objektivave që nuk ishin të njohur në fillim të luftës dhe duhet të zhvillohen në një kohë relativisht të shkurtër. Këtu ndodhin shumica e rasteve të dëmtimit të civilëve, thotë eksperti.
Në Mosul, civilët lokalë, shumë prej të cilëve e urrenin ISIS-in, ofruan një pasuri të inteligjencës njerëzore, informacion i transmetuar nga burime në terren, forcave irakiane, duke i ndihmuar ata të synonin luftëtarët e ISIS. Në të kundërt, gjatë betejës për Raqqa, një qytet sirian i mbajtur nga ISIS, në vitin 2017, komandantët, me më pak forca këmbësorie në terren, ishin “të uritur nga informacioni lokal” dhe e gjetën veten të varur nga mbikëqyrja ajrore, të paaftë për të parë brenda ndërtesave. sipas një raporti nga rand Corporation, një think-tank.
Inteligjenca izraelite ka pësuar tashmë një dështim serioz të inteligjencës në Gaza, pasi nuk kishte shenja të mjaftueshme të përgatitjeve të Hamasit për sulmin e 7 tetorit. Ai do të ketë inteligjencë të mirë elektronike në shirit, i ndihmuar nga falangat e avionëve amerikanë që patrullojnë në Mesdheun lindor.
Por Hamasi ka të ngjarë të ketë avantazhin e inteligjencës në terren, argumenton zoti Fox, me vendasit që ofrojnë një rrjedhë të qëndrueshme të humint për grupin ndërsa idf përparon.
“Kjo e kthen në kokë situatën humint që pamë në Mosul,” thotë ai.
“IDF do të duhet të luftojë në mënyrë metodike përmes mbrojtjes më të mirë të planifikuara dhe të përgatitur ….”
Rezultati do të jetë më shumë civilë të vrarë. Tre javët e fundit kanë qenë të vështira për civilët në Gaza. Javët e ardhshme mund të jenë edhe më të vështira.
The Economist
