Vargjet e tij për kollën e thatë dhe kamarierët që s’do e shohin më në kafenenë e preferuar, tashmë kanë bërë xhiron e botës shqipfolëse. Kënga e Gjebresë me tekstin në fjalë, po shoqëron orët e para të dhimbjes që shkaktoi vdekja e shkrimtarit të madh Dritero Agolli.
Letërsia shqipe ka humbur një ndër personalitetet më përfaqësuese të saj, ka humbur njeriun që shihej si poeti i popullit, si shkrimtari i masave, duke mbetur elegant dhe i papërsëritshëm në artin e tij. Romancier dhe poet i dorës së parë, dramaturg dhe gazetar i njohur, politikan që dha një kontribut të madh me urtësinë dhe moderimin e fjalës së tij, gjatë një dekade të egër përplasjesh politike në vitet ’90, Agolli është një figurë shumëplanëshe që ka shoqëruar disa epoka historike të Shqipërisë: nga paslufta, tek periudha komuniste, ndryshimi i sistemit dhe rrugëtimi i vështirë i demokracisë së brishtë shqiptare.
Dritëro Agolli kishte kohë që e këqyrte nga larg dhe pa interes jetën e sotme shqiptare plot stres, frenezi dhe pse jo edhe falsitet. Udhëtar i një kohe tjetër, ai vijonte të mbetej për së gjalli një gur kilometrik në letërsinë e kulturën shqiptare, duke pasur vazhdimisht vëmendjen, përkujdesjen dhe dashurinë e një mase të madhe njerëzish të thjeshtë, për të cilët ai shkroi dhe krijoi gjatë gjithë jetës së tij. Agolli ishte një patriark që nuk kishte nevojë për të tjerët, por të tjerët kishin dhe kanë nëvojë për të dhe veprën e tij.
Agolli i dha dimensionin e artit të madh dhe të humanizmit të prekshëm letrave shqipe. Shkrimtar i madh dhe poet i pakrahasueshëm në epokën e letërsisë së pasluftës së Dytë Botërore, Dritëro Agolli ka shenjuar një herë e mirë me daltën e tij artistike, një kapitull të rëndë në panteonin e kulturës shqiptare.
Javanews bashkohet me mijërat e shqiptarëve që këto orë po i shprehin ngushëllimet e sinqerta familjes, miqve të shumtë dhe të gjithë atyre që u rritën duke mësuar përmendësh vargjet e këtij kolosi të letrave shqipe. U prehsh i qetë Dritero Agolli! Do të kërkojmë në raft të librave, aty ku na e le amanet!