Nga Carlo Bollino
Përsëri Berisha përdor shpifjen si një mjet të luftës politike. E ka mësuar këtë nga Enver Hoxha, që e pat mësuar nga Stalini: për të zhdukur kundërshtarët, shpif mbi ta çdo lloj gjëje. Një metodë e shpikur në kohën e romakëve antikë dhe e përvetësuar pastaj nga të gjithë diktatorët. Edhe italiani Benito Mussolini përsëriste një frazë të vjetër e përvetësuar edhe nga Lenini: “Shpifni, shpifni se diçka do të mbetet”.
Nuk po rri të numëroj të gjithë listën e shpifjeve që Sali Berisha, duke trasheguar në shek. e XXI kulturën e diktatorëve të shek. XX, ka lëshuar ndaj të gjithë shqiptarëve: politikanë, mjekë, avokatë, nëna, baballarë, vëllezër, motra që shpesh janë qytetarë të thjeshtë, larg nga politika, por “fajtorë” se kanë biografi të gabuar. Po merrem me historinë time personale dhe me shpifjet që prej 25 vitesh doktori, i cili ndoshta dinte të mjekonte zemrën, por jo të vërtetën, lëshon kundër meje. Më e freskëta, është e pasdites së sotme: Sipas delirit të tij më të fundit, unë paskam gjetur arkitektin Italian që duhet të ndërtojë stadiumin e ri Qemal Stafa, ‘’bashkë me Olsi Ramën”. Shpifje 100%. Nuk di asgjë nga projekti, nuk njoh Olsi Ramën, nuk njoh arkitektin italian, nuk njoh firmën që do ta ndërtojë. Por kjo Berishës nuk i duhet: Duke besuar se Italia është e madhe sa fshati ku ka lindur ai, është e mjaftueshme që arkitekti të jetë italian dhe unë gjithashtu për t’u bërë kështu menjëherë miq, e sigurisht edhe bashkëpunues. Unë nuk besoj as edhe një fjalë të akuzave të tij mbi stadiumin edhe duke mos e njohur fare atë projekt; më mjafton të konstatoj se gënjen ndaj meje në mënyrë kaq flagrante, për të kuptuar se gënjen për gjithçka.
Ka një gjë që Berisha nuk e ka kuptuar ende mes shumë gjërave që nuk di: Politika e tij e shpifjes pa baza, është një boomerang jo vetëm për figurën e tij personale, por edhe për besueshmërinë e të gjithë Partisë Demokratike e cila për fat të keq vazhdon t’ia besojë atij fatin e vet politik. Sepse, edhe nëse një ditë Berisha do të ketë të drejtë për një gjë, dhe me të vërtetë do të zbulonte provën e korrupsionit të armikut të tij më të betuar, askush nuk do t’i besonte, pasi e ka tretur ditë pas dite për vite me radhë të vërtetën në një det me gënjeshtra. Eshtë ajo shprehja e famshme “Ujku, ujku!” e bariut që tallej me gjithë fshatin duke hedhur alarme false dhe kur me të vërtetë një natë ujku mbërriti, askush nuk i besoi dhe i qetë hëngri të gjithë tufën e deleve.
Berisha gënjen për kulturë politike, sepse kjo e shpifjeve komuniste është kultura politike në të cilën është rritur. Por është e pabesueshme të shohësh politikanë të rinj dhe gazetarë që rriten nën mitin e tij. Dhe e imitojnë në mënyrë të verbërt, edhe ata që komunizmin nuk e kanë njohur kurrë. Në këtë mënyrë, dëmi që Berisha i bën vendit, është shumë herë më i madh se ai që i bën vetes dhe partisë së tij. Berisha sforcohet t’i edukojë shqiptarët me kulturën e gënjeshtrës, duke u bërë për shumë vetë një model për t’u imituar. Thirrja e tij për t’u armatosur dhe vendosja e tij në shënjestër të objektivave të vazhdueshem që vesh me faje që nuk kanë, rrezikon të kthehet në një përzierje e rrezikshme dhe kriminale për të cilat duhet të marrë përgjegjësi, jo vetëm politike, por në këtë pikë edhe gjyqësore.
Forca e kërcënimeve të Berishës është shumë më e fortë nga sa qeveria dhe parlamenti imagjinojnë: pas editorialit tim të tre muajve më parë, kur më kishte veshur plot shpifje fitoren e një tenderi, jam akoma në kërkim të një avokati që të pranojë të padis Berishën për shpifje. Përgjigja e avokatëve që kam takuar deri tani është e njëjta: Kemi frikë nga sulmet dhe hakmarrja e tij. Kjo është Demokracia?
ca**********@ho*****.com