Një djalë, identiteti i të cilit nuk publikohet, tregon për kushtet e vështira të burgut të Zaharisë, në Krujë, ku ai ka vuajtur dënimin për 24 muaj.
Ai thotë, se muret ishin plot lagështirë, tualetet skandaloze e me ujërat e zeza sipër. Të dënuarit e sëmurë kuroheshin bashkë me të tjerët. Në katin e parë, sektori A kishte të sëmurë mendorë, që rrinin të zhveshur dhe kishte dhe përdhunime.
“Unë jam **** dhe kam vuajtur dënimin prej 24 muajsh në Burgun e Zaharisë. Pasi kam parë që ju keni trajtuar në emisionin tuaj Burgun e Zaharisë erdha të flas vetëm për kushtet brenda burgut. Atje janë rreth 400 njerëz që trajtohen në një mënyrë shumë të keqe. Hyn në Burgun e Zaharisë dhe atje edhe muret janë me lagështi, në një dhomë shumë të vogël jetojnë rreth 8-10 veta, ka edhe me 12 veta, ka që flenë edhe në tokë, pa çarçafë, batanijet janë batanije të ushtrisë, të parat. Një papastërti shumë e madhe, në tualet, çdo sektor ka një tualet. Je 90 veta në sektor, imagjino si mund të hysh. Uji vjen një herë ose dy herë në ditë. Për ushqimin, ushqimi është skandaloz fare, në kushtet që gatuhet ushqimi, përderisa unë e di shumë mirë, se edhe kam punuar, kam bërë ushqimin.
Në kuzhinë është një papastërti shumë e madhe, me buburreca, me minj, këto janë të vërteta pavarësisht se mund të çuditeni çfarë po ju them. Nuk është jeta e njerëzve e sigurt, sepse atje është një person që ka bërë 2 vrasje dhe është vërtetë shumë i çmendur, kupton, nuk ndahen me kategori. Se janë dy kategori, i përkohshëm, dhe kurim i detyruar dhe njerëzit duhen ndarë me kategori, tjetri është shumë i sëmurë, një tjetër është jo shumë i sëmurë, ka edhe që nuk ka të sëmurë fare, të siguroj. Por i bashkojnë bashkë. Sektori A, kati i parë, është një skandal fare. Ka edhe përdhunues, që përdhunojnë njëri-tjetrin, sepse ata nuk dinë se çfarë bëjnë. Njerëzit rrinë lakuriq atje dimër verë, por kur të them lakuriq, lakuriq fare.
Ka njerëz që nuk kanë as dyshekë, fare për të fjetur. Ushqimin kur e ndaja nganjëherë, disa nuk kishin tasa, por e merrnin me qese për të mos ta lënë pa ushqim se më vinte keq, për të ngrënë me lugë apo me pirun nuk bëhet fjalë. Edhe ilaçet, nuk është se ai është i sëmurë po ia jep ilaçet rregullisht, sepse nganjëherë ka ilaçe, nganjëherë nuk ka, nuk ka problem fare, kupton? Në do ia jep, në do s’ia jep. Pjesa e personelit, në sektorin A, e hanin ushqimin me dajak, i merrnin ilaçet me dajak. E di ku qëndron problemi që policia dhe infermierët, të gjithë punonjësit nuk e kanë frikën se çfarë mund t’i ndodhë atij si pacient, sepse t’i mund ta bësh një denoncim për atë, por ai të bën një raport sikur re nga krevati.
Ti quhesh i papërgjegjshëm dhe nuk merret për bazë fjala jote asnjëherë. Ai mund të vijë të të rrahë, të thyejë këmbën, ka çuna që u kanë thyer këmbën dhe sot e kanë këmbën shtrembër dhe fjala jote nuk do merret për bazë kurrë, sepse quhesh i sëmurë. Një tualet është i bllokuar komplet. Në dimër futesh në tualet sepse është me akull, ngrin sepse nuk ka dritare, është me plastmasa. Kurse të tjerët nuk lahen kurrë, kush do t’i lajë se sanitaret nuk i prekin me dorë. Ka që kanë nga 13 vite pa u larë asnjëherë.”
Dëshmitari, që ka jetuar përvojën e burgut të Zaharisë, i bën apel Ministrisë së Drejtësisë të marrë masa, pasi shumë persona hyjnë për të shlyer një dënim dhe përfundojnë me ilaçe depresioni.
“I bëj apel Ministrisë së Drejtësisë që të rregullojë kushtet e këtyre njerëzve, sepse janë rreth 400 veta, është tmerr, është gjynah, janë njerëz edhe ata, nuk mund të trajtohen në mënyrë çnjerëzore në vitin 2020. Duan përkujdesje, të trajtohen si njerëz, jo në mënyrë skandaloze.”
