Nga Artur Ajazi
Berisha ka 35 vjet që këndon mbi pentagramin ë tij politik, këngën e njohur “o unë mbret, o nuk vij fare”. Ka qenë një ritual i moshave të vogla, një si punë kënge fëmijësh diku andej nga Jugu. Këtë po bën edhe kryetari i përjetshëm i PD. O bëhet kryeminister, o nuk njeh rezultatin e zgjedhjeve. Kjo këngë e melodi, ka qysh prej 1992. Nuk njohu zgjedhjet e para, nuk njohu të dytat, nuk njohu të tretat, të katërtat, e deri ato të 11 Majit. “Kopuk, hajdut, manipulator, abuzues, keni fituar me banda, me miliona”. Këto kam dëgjuar prej 35 vjetësh unë dhe fëmijët e mi, nga goja e Sali Berishës.
A ja vlen ti dëgjojmë sërish, të prishim humorin dhe situatën tonë vetjake me dokrrat e tij ? Natyrisht që jo. Saliu është njeri i “ujdirave” dhe shpesh gabojnë ata që e besojnë, sikur të ishte “shenjtor apo më keq akoma idealist”. Në PD, ka akoma djem , vajza, burra dhe gra, që thonë “Saliu është i ndershëm, është Skenderbeu ynë, pa atë nuk fitojmë kurrë ne pushtetin”. Ka prej tyre, që e kanë zyrën ngjitur me atë të tij në seli, që thonë “e ka dërguar Zoti në tokë për ne Sali Berishën”. Dhe ky është goxha burrë i kollarisur. Natyrisht e thotë, sepse është servil i lindur. Por si ai ka me shumicë atje tek PD. Por duke u kthyer tek 11 Maji, desha të them se, Berisha është i pari që i ka njohur zgjedhjet dhe rezultatin, edhe pse e di fare mirë se, në Tiranë dhe rrethe, ka patur krejtësisht njerëz të paaftë, që kanë stimuluar humbjen me votë të lirë, dhe aspak të blerë. Por atij gjithmonë i duhet të bëjë ritualin, skenarin. Nuk njeh zgjedhjet, nuk njeh rezultatin, qeverisjen, nuk njeh kryeministrin, nuk njeh kreun e KQZ, nuk njeh ambasadorët e huaj, nuk njeh OSBE, ODHIR, etj…
Madje, deri dje, nuk njihte as SHBA. Por ama brënda tij, Berisha e di fare mirë sa japin “komisarët” e tij, në Tiranë dhe rrethe. Ata tanimë u mësuan me rehatinë, e të qenit në opozitë. Ata e dinë se Berisha, maksimumi ka “vuxhut” edhe këtë 4 vjeçar, për ti vajtur rreth e qark, punëve dhe problemeve të PD. Ata tanimë janë të fokusuar tek ambicjet e tyre se, “kush do ta marrë PD pas Saliut”. Shumë emra janë lakuar, shumë individë brënda asaj selie dhe jashtë saj, po lakohen, por Saliut “nuk i fle mendja kollaj”.
Ai kërkon që kur ta dorëzojë partinë, ta dorëzojë tek njeriu i besuar, tek njeriu që do ta pyesë atë, për gjithçka edhe pas ikjes. Ndaj them me bindje se, edhe sikur “forumet” të vendosin se medemek “nuk do të njihen zgjedhjet e 11 Majit”, sërish Berisha do të dalë pas tyre dhe do të deklarojë “ne do të hyjmë në Parlament, sepse nuk jemi parti anarshiste, por demokratike, do respektojmë votën e mbështetësve tanë”. Pra, në çdo rast, Berisha del “shpëtimtari, dhe drejtuesi vizionar”, që shpëton PD. Në atë parti, ka vite që nuk prodhohet politikë, ka vite që nuk ka debate, dialog, oponencë, fraksione, ka vite që nuk lindin dhe nuk rriten filiza të rinj, që do të marrin nesër në dorë, fatet e saj. Atje kultivohet vetëm fjalia, fjalimi, dhe statura e kryetarit Berisha.












Në partinë demokratike, kultivohen vetëm njerëz pakarakter.
Detyrimisht duhet të jeshë bythqirë, model i Gazije Bardhit, që të bësh përpjetë në shkallët e hierarkisë pëdëiste.
Pederasti, është njeriu i ri kësajë partie.