Revista italiane “L’Espresso” ka shpjeguar thjesht, në mënyrë grafike funksionimin e shoqërive offshore në parajsat fiskale. Zbulimi i fundit është ai i Panama Papers, i cili bëri të ditur miliardat e fshehura nga njerëzit më të fuqishëm e të njohur në botë. Revista merr si shembull ilustrues një qytetar të çfarëdoshëm italian.
E zëmë se një qytetar italian dëshiron të depozitojë pará në një parajsë fiskale. Nuk ka rëndësi nëse paratë vijnë nga aktivitet i ligjshëm apo i jashtëligjshëm. Zakonisht mekanizmi është ky: Personi i drejtohet këshilltarit të tij në biznes, i cili e drejton te një ekspert i këtyre punëve. Shpesh profesionistët ku shkojnë italianët janë në Zvicër ose Montecarlo.
Në Principatën e Monakos kanë selitë shumë nga studiot e përdorura nga italanët. Këta profesionistë e adresojnë praktikën e klientëve drejt Panamasë, vend i vogël në Amerikën Qendrore, ku siguria bankare është është ende maksimale dhe taksat janë shumë të ulta. Një nga parajsat më të kërkuara fiskale.
Në Panama ka selinë qendrore studioja ligjore Mossack Fonseca, themeluar më 1977 nga avokatët Jurgen Mossack e Ramon Fonseca. Kjo është nyja lidhëse kryesore për krijimin e shoqërive offshore. Kompanitë offshore të italianëve, të zbuluara nga “l’Espresso”, janë të regjistruara në vende të ndryshme. Përveç Panamasë, edhe në Bahamas, në Ishujt Virgin britanikë, Anguilla, në shtetin e Nevadës, Sejshell dhe në Sampo, arkipelag në Oqeani.
Një kompani offshore zakonisht nuk ka nevojë për zyra të mëdha. Mjaft një seli ligjore, që shpesh është sa një zyrë poste. Shoqëria nuk figuron zyrtarisht pronë e personit që ka transferuar paratë. Pothuajse gjithmonë kontrolli mbrohet nga një i besuar. Falë këtij mekanizmi, pronari mund t’i investojë paratë në çdo cep të botës, pa e marrë vesh kush se nga vijnë këto pará.