Nga Artur Ajazi/
Plot 14 vjet më parë Sali Berisha ngriti në PD, Komitetin e Orientimit të Politikave ndryshe KOP, i cili duhet thënë se asokohe ishte zgjidhja më e mirë e asaj partie për të rizgjuar tek shumica e shqiptarëve besimin, duke sjellë më pas ardhjen në pushtet. Realisht KOP në 2005, përbëhej nga personalitete të spikatura dhe në profesione të ndryshme , që i përkisinin grupmoshave të ndryshme. Ata u afruan në KOP-in e Doktorit, jo vetëm si idealist, por edhe sepse ndoshta kishte ardhur koha që PD mund ti afrohej pushtetit me një ekip të ri të shkolluar.
E kundërta ndodh sot, me PD e sotme, dhe natyrshëm lind pyetja, a ka të mundur Lulzim Basha të ngrejë një KOP të ri në parti ? Ata që kanë vite që punojnë me Lulzimin thonë se “edhe pse ndoshta ka ardhur koha, ai nuk e ka as mundësinë dhe as aftësinë e duhur , për të ringjallur shpresë dhe besim tek elita intelektuale, tek të rinjtë e shkolluar, aq sa të ngrejë një kopje të KOP-it të Berishës”. Kjo për faktin e thjeshtë se në PD-në e Lulzimit, janë “të vjetrit” apo milionerët e saj, që duan ende pushtet mbi partinë, dhe nuk duan të kenë dikë tjetër mbi krye veç kryetarit.
Edhe pse zoti Basha po tenton të bëhet kopja e Doktorit, me gjoja “rikthimet” e disave në Këshillin Kombëtar dhe kryesinë e re të partisë, gjasat janë pothuajse zero, që ai të ngrejë një KOP të ri. Partia Demokratike gjendet sot më e shkundur se kurrë nga emrat dhe personalitetet me peshë në jetën intelektuale të vendit. Mendësia leniniste e milionerëve të regjur me pushtetin në PD, nuk do të lejojë kurrë ngritjen e një KOP-i të ri në atë parti, ndërsa vetë Lulzimi e ka të pamundur . E ndërsa Berisha në 2005, kishte për vehte pothuajse gjithë partinë, sot Lulzimi nuk ka as 50 per qind të saj. E ndërsa Berisha në 2005 kishte një rreputacion të padiskutueshëm në bazë, strukturat dhe forumet e partisë, sot Lulzimi as nuk e ka patur dhe as nuk e ka atë.
E ndërsa Berisha në 2005, tregoi se kishte aftësi regjeneruese për të ardhur sërish në pushtet me votë, sot Lulzimi nuk e ka atë aftësi, përkundrazi ka larguar nga PD mbi 50 per qind të elektoratit. E ndërsa Berisha (si kurrë më parë) e njohu humbjen dhe e dha dorëheqjen nga të gjitha funksionet, Lulzimi nuk e njeh dhe e refuzon institucionin e dorëheqjes, madje e ka çimentuar pozitën e tij, duke u bërë kryetar i përjetshëm në PD. Ngritja apo ringjallja e KOP-it në Partinë Demokratike, edhe pse nga shumë emra brënda saj shihet si “e vetmja zgjidhje e krizës partiake”, nuk duket se është e mundur nga Lulzimi, që as shpresa e tij e fundit, “kryesia e re”. Ç’ka ai bëri me “rikthimet” në Këshillin Kombëtar dhe gjoja “riformatimin” e kryesisë re, duket sheshit se nuk arriti të ndryshojë asgjë brënda asaj partie. PD ka mbetur atje ku e la Berisha, dhe sot më keq akoma, ka mbetur e vetmuar dhe pa përkrahje nga shumica e shqiptarëve, për faktin se nuk po arrin të konturohet si një parti vlerash dhe asetesh intelektuale.
Një parti që nuk do të ringrihet, që nuk do të ribashkohet, që nuk reagon ndaj të keqes brënda saj, që nuk ka transparencë dhe llogaridhënie për proceset zgjedhore, humbjet , përjashtimet dhe emërimet, që nuk arrin të mbushë sheshet edhe pas afro 6 vitesh opozitë, me një bazë pothuajse të shpartalluar, nuk mundet kurrsesi të ngrejë “KOP”-in e ri, si shpresë për fitoren dhe ardhjen në pushtet. Lulzimit do ti duhet të rrijë gjatë në opozitë, do ti duhet të rrijë gjatë duke mbledhur dhe rizgjedhur sërish kryesi të re, do ti duhet të merret gjatë me lojra fjalësh si “ristrukturimi degëve, zgjedhjet e brëndshme në parti, nxjerrja e përgjegjësive” derisa ta katandisë PD në shoqatë fitimprurëse, ku sërish ai do të jetë “kryetari” saj.
