Maxym Kudryashov dhe familja e tij u larguan nga Mariupol-i në pjesën lindore të Ukrainës me vajzën e tyre në krahë, duke lënë pas anëtarët e tjerë të familjes, të varrosur në oborrin e shtëpisë.
Shtëpia e tyre, si pothuajse gjithçka tjetër, është shkatërruar nga ushtria ruse. Ata janë ndër familjet më me fat të refugjatëve, që arritën të dilnin nga Mariupol-i dhe të shkonin në Rivne, në Ukrainën perëndimore.
Para luftës, Maxym Kudryashov punoi në fabrikat e mëdha industriale në Mariupol. Sot, ai i është rikthyer punës në Rivne.
“Më në fund kam përsëri ëndrra normale. Para kësaj, për një muaj, në të gjitha ëndrrat unë isha në arrati…”, thotë zoti Kudryashov
Me gruan e tij Lyudmyla, vajzën shtatëvjeçare Liza dhe lepurin që e mbajnë si kafshë shtëpiake, familja arriti të largohej, pasi kishte përjetuar për një muaj sulmet e forcave ruse në qytetin e tij të lindjes në Mariupol.
“Lepuri e ndihmoi shumë vajzën tonë. I vendosnim kufje në kokë që të mos dëgjonte shpërthimet; ajo ulej dhe përqafonte lepurin. Me muzikë në vesh, ajo u fsheh në një cep me lepurin, të mbuluar nga një batanije. Pastaj u fshehëm në bodrum në të njëjtën mënyrë”, rrëfen zonja Kudryashov. Lepuri i kaloi të gjitha postblloqet në krahët e pronarëve të tij kur familja u largua nga Mariupol-i, për në pjesën perëndimore të Ukrainës.
“Makina jonë ishte e shënuar me shirita të bardhë, me një tabelë të madhe që thoshte “Fëmijë”. Ishte e qartë se po mbaja një fëmijë në krahë. Megjithatë, ata qëlluan mbi mua”, vazhdon rrëfimin e saj zonja Kudryashova.
Maxym dhe Lyudmyla qëndruan në Mariupol për një muaj, sepse nëna e saj, që vuante nga një sëmundje e rëndë, kishte nevojë për kujdes të vazhdueshëm.
Megjithatë, familja u detyrua të marrë vendimin e vështirë për tu larguar, kur kuptoi se ushtria ruse po shkatërronte lagjen e tyre, shtëpi pas shtëpie.
“…Njerëzit nuk kishin kohë të largoheshin nga ndërtesat. Disa duke qarë, u hodhën nga kati i nëntë, i tetë, i shtatë. Ne pamë njerëz që hidheshin nga dritaret sepse banesat e tyre ishin në flakë. Dhe ishte e pamundur t’i ndihmoje…” thotë zonja Kudryashova.
Nëna e Lyudmyla-s vdiq në Mariupol, pasi familja u largua dhe fqinjët e tyre e varrosën atë në oborr. Pas arritjes në Rivne, një qytet relativisht i sigurt, kjo familje arriti të linte pas një pjesë të frikës së tyre.
“Një vit më parë, u interesova të mësoja pianon dhe një melodi që kam kompozuar quhet “Muzika e Detit”. Më pas i shtova një video të detit tonë Azov, të filmuar buzë detit. Kur filloi lufta dhe gjithçka u dogj, gjithçka u shkatërrua, kjo video për mua u bë si një lamtumirë për qytetin. E shikoj ndonjëherë, duke kujtuar se si ishin gjërat…” thotë zoti Kudryashov./VOA