E vendosur në bindjet e saj, ministrja Orit Malka Strook kërkoi fjalën të dielën gjatë mbledhjes së kabinetit të sigurisë, të thirrur nga Beniamin Netanyahu.
“Sonte nuk do flasim për pengjet,” kishte thënë më parë kryeministri izraelit, “por vetëm për planet ushtarake në Gaza.”
Ministrja Strook, e njohur në media edhe për faktin se djali i saj është dënuar për torturimin e një palestinezi, nuk e duroi këtë. Në mes të mbledhjes së qeverisë, i drejtohet Zamirit duke cituar Biblën: “A ka njeri që ka frikë dhe i mungon guximi? Le të largohet dhe të kthehet në shtëpi, që të mos e humbasin guximin vëllezërit e tij si ai.”
A ka fyerje më të rëndë për një gjeneral sesa ta quash frikacak?
“Përsërite atë varg!”, ia ktheu Zamir. “Unë kam vetëm dy detyra: të ndaloj Iranin nga armët bërthamore dhe të shkatërroj Hamasin.”
Strook nuk u ndal. Lexoi sërish vargun.
Gjenerali ngriti zërin: “Këtu askush nuk ka frikë!” Pastaj u kthye nga Netanyahu: “Nëse do disiplinë të verbër, thirr dikë tjetër”
“Jo,” – e qetësoi Bibi – “nuk dua disiplinë të verbër.”
Por ajo që kryeministri dhe ministrat duan është tashmë e qartë: “Harroni çdo marrëveshje për pengjet,” – thonë ata, duke ndjekur këshillat e Donald Trump “dhe hyni me tërë forcën në Gaza. Përfundoni punën.”
Përplasjet me ushtrinë izraelite (IDF), e cila është kundër një pushtimi të plotë të Gazës sepse beson se nuk do të çonte në fitore kundër Hamasit, janë bërë të zakonshme në mbledhjet e kabinetit.
Së pari, për shkak të tensioneve në Jemen, ku mund të hapet një tjetër front pas vrasjes së një udhëheqësi Houthi. Së dyti, sepse gjenerali Zamir e di që trupat janë të lodhura, oficerët të pasigurt, dhe askush në ushtri nuk dëshiron të mbajë mbi supe përgjegjësinë e qeverisjes së Gazës.
“Po shkoni drejt një qeverisjeje ushtarake,” përsërit Zamir, “plani juaj na çon në atë drejtim. Në pushtimin e kampeve të refugjatëve në pjesën qendrore të Rripit. Nuk do ketë asnjë organizëm tjetër përveç ushtrisë që të marrë përsipër kujdesin për popullatën.”
Ministri ekstremist Itamar Ben-Gvir e ka parashikuar kundërshtimin e ushtrisë dhe për këtë kërkon dëbimin e miliona palestinezëve, për të “shmangur që qeverisjen ta bëjë ushtria”.
Pozicioni i Zamir-it, por edhe i gjeneralit Alon Nitzan, që drejton çështjen e pengjeve, ka arritur në një pikë kritike. A është e mundur që shefi i shtabit të japë dorëheqjen vetëm gjashtë muaj pas emërimit?
Jo, thonë bashkëpunëtorët e tij, megjithëse e dinë që një shumicë e madhe e opinionit publik izraelit është kundër një operacioni të ri ushtarak, që do të rrezikonte negociatat për lirimin e pengjeve.
“Marrëveshja për lirimin është në tryezë,” thotë analisti Ben Caspit, “por Netanyahu refuzon të flasë për të. Si ai admirali turk që deshi të pushtonte Maltën por s’arriti dot, edhe ai thotë: Malta nuk ekziston.” “Të gjithë jemi pengje”
Ushtarakët janë të irrituar nga frika e Netanyahu-t ndaj ministrave ekstremistë, që sipas tyre është më e madhe se frika nga protestat që kërkojnë fundin e luftës. “Ai është peng i fanatikëve, ne jemi peng të tij, dhe pengjet janë pengje të Hamasit. Jemi në një trekëndësh të Bermudës.”/tvklan.al
Shkrim nga “Corriere Della Sera”
