Nga Eduard Zaloshnja
Pragmatizmi është një rrymë filozofike që i ka rrënjët në SHBA-në e viteve 1870. Në themel të kësaj rryme, është koncepti se një ide është e vlefshme kur ka vlerë praktike në jetën e përditshme, dhe se e mira përcaktohet nga fakti se shumica e një komunitetit e sheh atë si të mirë. Tien Siao Pini, një nga pragmatistët më të shquar në botë, e ka përmbledhur këtë aksiomë me proverbin kinez që ai e kishte shumë për zemër: “Nuk ka rëndësi se çfarë ngjyre ka macja, përderisa kap minj”.
Në debatin e hapur për pallatet 17-katësh që po ndërtohen poshtë digës së Liqenit Artificial të Tiranës, janë bërë shumë akuza e kundërakuza rreth mënyrës sesi është marrë leja e ndërtimit të tyre (i pari qe Rama që dha një leje, pastaj Berisha e modifikoi atë, pastaj Rama e ndaloi, dhe në fund Basha e miratoi, etj.) Por a kanë rëndësi praktike të tëra këto, për ata tiranas të thjeshtë që duan poshtë digës së Liqenit një park me pemë e jo gjigandë betoni 17-katësh? A janë shumica e tiranasve të thjeshtë më të preokupuar për interesat e një firme ndërtimi që nuk ka lënë vend të Tiranës e Shqipërisë pa ndërtuar, apo për Liqenin Artificial?
Sepse në qoftë se gjigandët 17-katësh të betonit ndërtohen sot, nesër apo pasnesër, kur qeveria të ndërrohet, mund të dalë një vendim i komisionit të digave, për ta tharë fare liqenin. Me ç’arsyetim? Sepse nuk duhet të ekzistojë një digë sipër 5 pallateve ku banojnë e punojnë mijra njerëz. Dhe ky do të ishte pikërisht aryetimi i kundërt i atij që ka dhënë komisioni i digave në vendimin e tij të fundit – gjegjësisht, poshtë një dige nuk mund të ndërtohen 5 pallate ku do të banojnë e punojnë mijra njerëz.
Erion Veliaj duket i vendosur të lufojë deri në fund për ndalimin e 5 monstrave të betonit poshtë digës, si dhe për ndërtimin e një parku me pemë në vend të tyre. Pavarsisht ngjyrave politike që përfaqëson ai, apo motiveve që e shtyjnë të jetë kaq i vendosur, për ata tiranas të thjeshtë që duan poshtë digës së Liqenit një park me pemë, e jo gjigandë betoni 17-katësh, ka rëndësi që Veliaj t’i shkojë deri në fund betejës së tij. Dhe mendja ta do se shumica e tiranasve të thjeshtë janë më pak të preokupuar për interesat e një firme ndërtimi që nuk ka lënë vend të Tiranës e Shqipërisë pa ndërtuar, sese për Liqenin Artificial.
Siç ka thënë Ten Hsiao Pini, nuk ka rëndësi se çfarë ngjyre ka macja, përderisa e kap miun…
PO PRA, NE DUAM PARK, E JO MONSTRA BETONI POSHTE DIGES. PRANDAJ JARI DHE SALIU TA QEPIN GOJEN!