Nga Amarildo Pregapuca
Sot eshte dita e rinise.
Nuk do doja kurre te isha ne “kepucet” tuaja te rinj te sotem, keni nje jete te veshtire dhe mizerabel, jeni thjeshte marjoneta te pafajshme te “modes”, “politikes”, “tregut”.
Jane ato qe ju diktojne, se kur dhe si jeni te “suksesshem”, te “bukur”, te “duhurit”.. dhe ne prindrit tuaj, ju tregojme perralla me vujtje e gjera, kur ne fakt jeni ju ata qe duhet te na akuzoni per paburreri, per tradheti ndaj jush, per idiotizem, per hipokrizi.. per rrenimin e te ardhmes suaj.
Ne rinine tone, ne “s’kishim” aq sa ju, por ishim zote te vetvetes.
Me nje pale pantallona dhe nje bluze, ne kishim vendin tone ne shoqeri, ne baze te vleres njerzore, dijes, punes.
Ne kishim mundesine e krijimit te familjes, kesaj strehe prefekte te njerzimit, te krijuar nga perendia apo njeriu..
Ndersa ju?
Juve ju duhet te bleni telefonin me te fundit, pavaresisht gjendjes apo deshires, qe t’ju pranojne ne shoqeri.
Juve ju duhet te beni pushimet me ekstravagande, ne vendet me te pa vlera por dhe aq te shtrenjta per ju dhe familjen tuaj, te ndjeheni pjese e shoqerise.
Juve ju duhet te gjeni nje pune, te beni nje karriere, te keni x-para, x-veshje, x-makine qe te gjeni gjene me te thjeshte e pa kosto te jetes, dashurine, lidhjen mes jush.
Ju mbushni boshesine qe krijoje kjo bote dhe egoja jone per ju, me drogra, seks, pije a ku e di une cfare.. dhe ndjeheni cdo dite me bosh.
Ne kishim tere dashurite e botes dhe njerzve dhe u mbushnim me to.
Juve ju shtrydhin nga cdo gje njerzore cdo dite, juve ju kane bere te jetoni per te tjeret, se cfare thone dhe cfare bejne.
Ne jetonim jeten tone, te dhuruar nga sakrificat e prinderve tane, ne nje bote te thjeshte dhe aq njerzore..
Ju ju duhet te hiqeni te suksesshem, ne ishim.
