Ngjan si kohë e largët, kur Shqipëria “kryqëzonte gishtat” dhe lobonte për të qenë pjesë e një rrjeti ndërkombëtar, qoftë për naftën apo për gazin. Arsyet që na mbanin larg ishin të shumta dhe shpesh flisnin me gjuhën gjeostrategjike të ndikimeve, lobimeve e interesave, që kapërcenin konturet e një shteti të vogël, siç është Shqipëria. Por, sot një prej “betejave” më të rëndësishme duket se është fituar, ndonëse deri kur të na “trokasë” gazi tek dera do të na duhen të paktën 4 apo 5 vjet. Lajmi i mirë që jep drejtori menaxhues i TAP, Ian Bradshaw është se në Shqipëri tubat e parë do të mbërrijnë në fillim të vitit të ardhshëm, e ndërsa puna do të mund të nisë vetëm nga gjashtëmujori i parë. Një fat që vlen njësoj edhe për dy fqinjët, Italinë dhe Greqinë, si vende nga ku do të kalojë gazi azer.
Ajo çka kemi fituar në aspektin gjeostrategjik ka të bëjë me faktin se për herë të parë do të mund të jemi pjesë e hartës europiane të energjetikës, do të rrisim sigurinë e furnizimit me energji, do të mund të tërheqim Investime të Huaja Direkte.
TAP-i do ta lidhë Shqipërinë njëkohësisht me dy tregje gazi duke mundësuar akses për furnizim me gaz natyror nga lindja dhe furnizime nga tregu italian i gazit.
Por, edhe ekonomia e vendit do të mund të përfitojë në mënyrë direkte dhe indirekte. Nga viti i ardhshëm, kohë kur fillon edhe faza e ndërtimit, ndikimi mbi kompanitë shqiptare dhe komunitetet vendase pritet të rritet ndjeshëm.
Sa i përket faktit nëse Shqipëria do të mund të sigurojë sasi gazi nga ajo që do të transportohet, z. Bradshaw bën të ditur se : “10 bcm/a e para të gazit janë kontraktuar plotësisht tashmë, por nuk ka një sasi minimale për furnizim me gaz që të kërkohet për një palë që dëshiron të ketë kapacitet për të transportuar gaz nëpërmjet TAP-it për 10 bcm/a e dyta”.
MONITOR
