LETËR E HAPUR/
Nga Berjana Molla – Logopediste (MSC)/
Ngjarja e mbëmshme ka trishtuar gjithkënd. Ishte një pamje që as në ëndërr s’do donte ta shihte asnjë prind, padyshim asnjëri prej nesh. Ishte një pashpirtësi e cila duhet dënuar me gjithë forcën e ligjit, por më së shumti me gjithë forcën e brendshme të secilit prej nesh, si një akt i papranueshëm. Nga ana tjëtër le të jetë një reflektim brenda secilit prej nesh, si një moment për të dhuruar dashuri, pafund dashuri ndaj fëmijëve. Që t’i bëjme ata të hapen ndaj njëri tjetrit dhe ndaj nesh. Shumë dashuri, përkujdesje, durim dhe liri të shprehuri.
Si pjesa dërrmuese e jush, unë u dërrmova shpirtërisht mbrëmë, por reflektova sot. Më tronditi deklarata e dhunueses sot kur tha se fëmija ishte autik. Më shumë akoma më trondit cilësimi që ajo i bën, kur nuk e di se nëse një 3-vjeçar trajtohet ashtu, ai nuk do të hapej kurrë, nuk do të dilte kurrë nga shpella e vetmisë ku tortura e shuplakave po e zhyste. Autik është fjalë e madhe, që me siguri ajo që e goditi pa mëshirë nuk e njeh, ndaj dhe bën cilësime të tilla. Ai është një engjëll që ka nevojë për punë (terapi)ndoshta, e cila është në fakt veçse dashuri dhe përkushtim përpos teknikave të terapisë. Që më pas ëngjëlli të fillojë buzëqeshjen dhe hapjen me shokët dhe shoqet, me shoqërinë si e tërë.
Ky është një moment për reflektim nga secili prej nesh. Sidomos, ky është një moment që Logopedistët dhe Psikologët të sensibilizohen për të ndihmuar të tilla raste, për të nxjerrë nga guacka engjët që bien pre e dhunës së paimagjinueshme. Unë sot i drejtohem famijes së engjëllit të dhunuar me gjithë brendësinë e zemrës, duke i ofruar të gjitha shërbimet që ka nevojë vogëlushi që të fillojë të shprehet, të komunikojë me të gjithë ne. Nuk bëhet më fjalë për shuma materiale në këtë histori, por për mesazhe dashuri dhe sensibilizimi. Do doja t’i jepja shpirtin vogëlushit që ta kalonte këtë dramë, duke i zhvilluar terapi për të kaluar bardhezinë që ai ndjen në këto momente dhe për të trajtuar të folurin, për ta çelur ndaj të gjithëve ne, për të na dhuruar buzëqeshje, duke filuar nga familja e te të gjithë me radhë.
Dhuna e ka mbyllur, dashuria dhe puna do i hapë dritaret e buzëqeshjes dhe harmonisë një 3-vjeçari që u dhunua sepse nuk mundte të fliste ndoshta, por që në fund të fundit, u dhunua. U dhunuam të gjithë, ndaj kërkoj që secili që ka mundësi të bëj diçka konkrete, le ta bëjë. Mund të jetë dhurimi i buzëqeshjes dhe dashurisë, denoncimi i çdo rasti padyshim, por dhe profesionistët mund të japin veten e tyre për të rikthyer buzëqeshje, lumturi.
Do e bëja me dashuri e dëshirë në këtë rast, siç do e bëja për çdo rast që uroj të mos përsëritet më duke ditur se ç’gjendje të rëndë shkakton te “viktimat”.
Në mbyllje të kësaj gjysëm letre të drejtuar familjes së 3-vjeçarit, ripërsëris gatishmërinë time për të ndihmuar më gjithë vullnetin dhe profesionalizmin tim këtë ëngjëll, duke mos pretenduar asnjë pagesë.
Dhuroni dashuri, është vetë jeta!
Shënim: Prindërit nëse pranojnë dëshirën time të më shkruajnë nëmo**********@gm***.com
/Lexo.al
