Nga Ardian Ndreca
Deri në çastin kur ndër media për reformën në drejtësi flitej siç flitet për motrat Kardashian asnji gazetar apo analist nuk pipëtinte, sepse ajo shihej si diçka e domosdoshme vetëm për të huejt, por që askush tek ne s’kishte ndërmend me e realizue. Sot që loja asht nxehë, gjithnji falë të huejve, ka nji nisë nji valë sulmesh soft dhe jo aq soft kundër dy mbështetësve kryesorë të kësaj reforme: Donald Lu dhe Romana Vlahutin.
Ban përshtypje fakti që nuk ka asnji eksponent të sistemit të drejtësisë shqiptare që të mbajë nji profil të naltë në ketë debat në favor të reformës, pse mes tyne nuk ka asnji të ndershëm që të ketë sadopak guxim për me mbrojtë nderin e vet profesional dhe personal. Anonimiteti, edhe si emnues i përbashkët në të keq, duket se asht rruga ma e preferueme për ta.Kurse ai mendizi i përqullun që duhet të fliste “ex officio” për drejtësinë s’pranë tue shprazë me serioziotet banalitete të tipit “kuvendon Marta me gra”.
Ma së parit sulmet ndaj dy diplomatëve të huej nisen prej do “social networks” me ngjyrime shquparake, ku baheshin aludime meskinenë drejtim të zonjës Vlahutin, aludime të denja për mejhanet e katundit ma të lodhun. Jeta e saj private, prania e ndërmarrjeve kroate në Shqipni, karriera e saj…u banë shkak dalldie për nji seri idiotësh anonimë me pagesë, që u japin rremave me sa fuqi që kanë në detin e halesë ku gjinden. Flamurin e sulmeve të frontit të kopuksisë ndaj Vlahutin e mori I. Babaramo, nji prej shumë teveqelave krahthatë që kanë pushtue me marrina ekranet tona.Ky i përveçmi pati madje edhe paturpsinë me aludue për përfshimjen e diplomates kroate në tendera. Mbas tij e mori fjalën Lubonja, i cili ka gjithmonë sukses kur don me paraqite me pompozitet auroral çdo banalitet që i sillet në rradake, tue u tregue skeptik ndaj reformës. Jam i bindun se shumica e shqiptarëve, që s’kanë flirtue me pushtetin dhe s’janë pague me vite shì prej atyne që e kanë shkër…me përpikmënì drejtësinë, janë skeptikë ndaj këtij skeptikut të çorbave televizive tiranase. S’mund të rrinte pa e thanë nji fjalë edhe nji tjetër i pa kërçik që e ka xhaketën “double face”, Fevziu, edhe ky nji tjetër shitës tymit, kokot i palodhshëm i oborrit të çastit.
Si intermezzo nuk munguen as guksimat e do fytyrëzhallogave të rendit të dytë, njerëz të papunë e të paprofesion, që paguhen me rreshta. E në fund e sakrifikoi vetveten edhe A. Thano, tue tregue gjana që i qenkan thanë në mirëbesim nga ambasadori Lu, nji mirëbesim denjësisht i justifikuem si prej nji “maîtresse”, si edhe tue citue letrën e nji deliranti shqiptaroamerikan që e ka rrejt mendja se po e bajnë ambasador në Shqipni. Të gjitha këto sulme të drejtpërdrejta e të tërthorta, këto votëbesime të mungueme e levantinizma të pista, nuk na dëshmojnë tjetër veç faktit që bota e krimit të organizuem nuk dorëzohet lehtë, dhe se mban peng jo vetëm politikën, drejtësinë, ekonominë por edhe mediat tona.
Në Shqipni nuk ka parti që ta duen reformën e vërtetë në drejtësi, ka vetëm individë, pse nji reformë e vërtetë do ta vinte me shpatulla për mur kllounizmin tragjik të tranzicionit, tue e shpërvjelë si çorap e tue e surfullue politikën, për me e shndrrue vendin nga nji rrënojë postotomanokomuniste në nji vend europian. Por, me shpresue se mund të bahet nji reformë me Berishën e Metën asht si me dashtë me mbathë pelën me krande. Prandaj,hepërhe, bashkëbiseduesi i vetëm i besueshëm i ambasadorëve Lu dhe Vlahutin mbetet Edi Rama. Kancelarja Merkel ia tha qartë këtij se basti ma i madh me të asht pikërisht kjo reformë.
Por tashma edhe ai vetë duhet ta ketë kuptue, përtej veleiteteve që ia ushqejnë mjeshtrisht oborrtarët e tij, se Bashkimi Europian dhe SHBAja, nuk i sjellin sytë nga ai as për batutat e shumta, as pse asht i gjatë dhe madje as për pikturat që ban, por vetëm tue u nisë prej shpresës që të bahet protagonisti i kësaj reforme.
Tik tak, tik tak.