Shumë prej nesh i kemi frikë vdekjes. Ne besojmë në vdekje sepse na është thënë se do të vdesim. Ne e lidhim veten me trupin dhe e dimë se trupi do të vdesë. Por një teori e re shkencore sugjeron se vdekja nuk është fundi që të gjithë e mendojmë.
Një aspekt i njohur i fizikës kuantike është se vëzhgimet e caktuara nuk mund të parashikohen plotësisht. Në vend të kësaj, ekziston një varg i vrojtimeve të mundshme ku secila ka një probabilitet të ndryshëm. Shpjegimi i zakonshëm i “shumë botëve”, thekson se secili prej këtyre vëzhgimeve të mundshme korrespondon me një univers të ndryshëm (Multiverse). Një teori e re shkencore e quajtur biocentrizëm rafinon këto ide, shkruan robertlanza.com, transmeton lajmi.net
Ka një numër të pafundëm të universeve dhe çdo gjë që mund të ndodh, ndodh në disa universe. Vdekja nuk ekziston në asnjë kuptim real në këto skenare. Të gjitha universet e mundshme ekzistojnë në të njejtën kohë, pa marrë parasysh se çfarë ndodh në ndonjë prej tyre. Edhe pse organet individuale janë të destinuara për nga ndjenja e gjallë “Kush jam unë?” , është vetëm një burim 20 vay i energjisë që vepron në tru. Por kjo energji nuk shkon tek vdekja. Një nga aksiomat më të sigurta të shkencës është se energjia nuk vdes kurrë; ajo as nuk mund të krijohet as të shkatërrohet. Por a kalon kjo energji nga një botë në tjetrën?
Një eksperiment i cili së fundmi u botua në revistën Shkenca tregon se shkencëtarët në mënyrë retroaktive ndryshojnë diçka që ka ndodhur në të kaluarën. Lidhjet midis këtyre historive të ndryshme dhe universeve kapërcejnë idetë tona të zakonshme klasike për hapësirën dhe kohën. 20-vat të energjisë janë thjesht holo-projekt që rezulton mbi një ekran.
Duke u bazuar tek biocentrizmi, koha dhe hapësira nuk janë objektet që i mendojmë. Lëvizni dorën në ajër-në qoftë se ju merrni çdo gjë larg, çfarë mbetet? Asgjë. E njejta gjë vlen edhe për kohën. Ju nuk mund të shihni asgjë nëpërmjet kockave që rrethon trurin tuaj. Çdo gjë që ju shihni dhe përjetoni rrotullohet si informacion në mendjen tuaj. Hapësira dhe koha janë thjesht mjete për vendosjen e gjërave së bashku.
Vdekja nuk ekziston në një botë pa hapësirë. Në fund, edhe Ajnshtajni e pranoi “Tani Besso (një mik i vjetër) është larguar nga kjo botë e çuditshme pak para meje. Kjo do të thotë asgjë. Njerëzit si ne…e di se dallimi në mes të kaluarës, të tashmes dhe të ardhmes është vetëm një iluzion i vazhdueshëm. “Pavdekësia nuk do të thotë një ekzistencë e vazhdueshme në kohë pa fund, por qëndron plotësisht jashtë kohës.” /b.d
