Ai theksoi se pedofilët shpesh paraqiten si “njerëz krejt normalë” dhe ndërtojnë marrëdhënie besimi jo vetëm me fëmijët, por edhe me familjet e tyre, çka i bën rastet edhe më të vështira për t’u identifikuar.
Duke iu referuar një studimi shkencor të vitit 2013, Vata ngriti alarmin se 11% e fëmijëve në Shqipëri kanë qenë të ngacmuar seksualisht të paktën një herë, ndërsa 5% kanë përjetuar abuzim seksual. Kjo shifër sipas tij, dëshmon qartë se fenomeni nuk është aspak i izoluar.
Në një shoqëri ku viktimat shpesh përballen me stigmë dhe fajësim, ai nënvizoi se abuzimi seksual mbetet një nga krimet më të vështira për t’u raportuar, ndërsa kërkoi ndërgjegjësim dhe mbështetje më të madhe si për fëmijët, ashtu edhe për familjet e tyre.
Mirgit Vataj: Unë kam një eksperiencë goxha të gjatë në sektorin e mbrojtjes së fëmijëve dhe kam ndeshur persona që kanë pasur sjellje pedofilie në të gjitha shkallët e shoqërisë. Pra ne nuk duhet të presim që një pedofil ka një pamje prej gogoli, por janë njerëz krejt normalë, në sektorë të ndryshëm të shoqërisë. Aq më tepër që në shoqërinë tonë shqiptare, pedofilët shpesh për të ndërtuar atë marrëdhënien e besimit, krijojnë marrëdhënie edhe me familjarët e fëmijëve. Ne kemi parë sjellje pedofilie në shkollë nga mësuesit, kemi parë sjellje pedofilie në aktivitetet kulturore dhe artistike që fëmijët marrin pjesë.
Aldo: Sa e përhapur është në shoqërinë tonë, apo është thjesht si temë diskutimi?
Mirgit Vataj: Nuk duhet ta mendojmë që është e izoluar. Të paktën në vitin 2013, unë kam qenë pjesë e një studimi shkencor, i cili lidhej me matjen e abuzimit seksual tek fëmijët. Nga të dhënat që dolën nga ai studim, 11% e fëmijëve ishin ngacmuar të paktën vetëm një herë seksualisht në jetën e tyre. Ngacmimi është faza e parë që abuzuesit mundohen që të ndërtojnë një marrëdhënie besimi me fëmijët dhe fillojnë dhe i molestojnë, ndërsa 5% e këtyre fëmijëve ishte abuzuar të paktën një herë në jetën e tyre seksualisht. Pra do të thotë që ne kemi të dhëna që tregojnë se ka një numër abuzimit seksual, të fëmijëve dhe të adoleshentëve në Shqipëri. Është një moment të cilit ne duhet t’i kushtojmë vëmendje. Unë nuk mendoj se janë raste të izoluara. Abuzimi seksual është një ndër format më të vështira për t’u raportuar me gjithë procesin që kalojnë viktimat, që nga faza e manipulimit e deri tek trauma. Aq më tepër me qëndrimet që ne mbajmë si shoqëri ndaj abuzimit seksual. Fatkeqësisht në Shqipëri kemi pasur edhe një lloj sensibilizimi me abuzuesit, që vajzat kërkojnë vetë, nga mënyra se si ekspozohen, se si vishen…etj. Janë edhe këto stigma që izolojnë akoma më tepër edhe për shkak të qëndrimit që ne mbajmë dhe diskriminimit që vetë viktimat hasin.
