Nga Jane Parry
Pas dy vitesh krize globale, xhindi është plotësisht i pafuqishëm edhe jashtë shishes kur bëhet fjalë për punën: punonjësit në MB nuk duan më 9-me-5, të rezervuar nga një udhëtim rraskapitës dhe i shtrenjtë.
Në mënyrë anekdotike, kjo mund të duket e qartë. Por pasi janë dokumentuar ndryshimet në jetën organizative përmes pandemisë Covid-19 si pjesë e projektit “Work after Lockdown” (financuar nga Këshilli i Kërkimeve Ekonomike dhe Sociale), ajo që është domethënëse në lidhje me këto gjetje është se ky ndryshim i mentalitetit duket të jetë i përhershëm. Shifrat tregojnë se gati 40% e të rriturve që punojnë në Britaninë e Madhe tani po punojnë në vende të shumta në një model pune hibrid. Megjithatë, ndërsa kriza energjetike kërcënon të kafshojë, ka paralajmërime se kriza energjetike e këtij dimri mund të vrasë “kulturën” tonë të re të punës.
Pra, cila është ajo?
Mes llogaritjeve të detajuara që po bëhen, një aspekt është tashmë i qartë: rrethanat socio-ekonomike do të jenë shtytësi kryesor nëse puna nga shtëpia mbetet e rrënjosur fort në mënyrën tonë të jetesës dhe vendimet e njerëzve për punën janë ende produkt i rrethanave të tyre.
Një praktikante e diplomuar në sektorin publik më tha se, sipas llogaritjeve të saj, kostoja e biletave të trenit, kafeve dhe ushqimeve e lanë atë më mirë të punonte nga shtëpia. Por nëse kostot e energjisë rriten ndjeshëm, ajo me siguri do të kalojë në udhëtimin në zyrë për shkak të një faturë të lartë të ngrohjes. Është pikërisht kjo pamje e luhatshme që e bën këtë dimër kaq të vështirë për të planifikuar. Një tjetër menaxhere e lartë që punonte për një autoritet lokal në Londër më tha se ndërsa disa nga stafi i saj kishin treguar se mund të dëshironin të vinin në zyrë më shpesh në muajt e ardhshëm, kishte mungesë informacioni apo sigurie konkrete.
Kur marrim parasysh se si tendencat e punës mund të ndikohen nga rritja e kostos së jetesës, gjeografitë e tregjeve të punës nuk mund të injorohen. Me Mbretërinë e Bashkuar që ka disa nga udhëtimet më të gjata në Evropë, kursimet financiare nga reduktimi i udhëtimit ishin disa nga treguesit më të dukshëm të bllokimit duke ofruar disa përfitime të matshme për njerëzit që punojnë. Dhe ndërsa tarifat e trenave vazhdojnë të tejkalojnë inflacionin, organizatat me staf nga udhëtarët periferikë ka të ngjarë të gjejnë që punonjësit vazhdojnë të jenë më të lidhur me punën nga shtëpia për të kursyer para, ndërsa ata që jetojnë më afër zyrave mund të shohin se joshja e një hapësire të nxehtë i tejkalon përfitimet e punës në shtëpi.
Sigurisht, këto vendime financiare rrallë merren të izoluara. Në kërkimin tonë, ne pamë njerëz që përshtatnin cilësinë e hapësirës së tyre të punës mbi bllokimet, duke punuar në dhoma të ndara ku është e mundur për t’i dhënë përparësi privatësisë dhe për të maksimizuar përqendrimin. Por ndërsa ngrohja bëhet më e shtrenjtë, kjo duket më pak e realizueshme, ndërkohë që bashkimi i hapësirave të punës në shtëpi mund të provokojë tensione personale, të dëmtojë produktivitetin dhe madje të ketë një efekt shkatërrues në marrëdhëniet familjare.
Shtëpitë e njerëzve do të jenë gjithashtu një faktor vendimtar në vendimet e tyre se ku të punojnë. Një menaxher i lartë më tha se ata mendojnë se teoria e Sam Vines Boots ndihet më e rëndësishme se kurrë në sektorin publik – se presionet financiare janë regresive, duke goditur më fort grupet më të varfra. Ata me shtëpi të izoluara më mirë mund të jenë më të aftë të thithin rritjet e energjisë dhe të vazhdojnë të gëzojnë fleksibilitetin më të madh të punës hibride, ndërsa ata në akomodim më pak të mirëmbajtur ose me qira mund ta shohin punën nga shtëpia të papërballueshme ose joreale.
Ky është një përforcim i asaj që kemi gjetur në kërkimin tonë të bllokimit, se burimet e pronës ishin një diferencues kryesor në punën nga përvojat e shtëpisë. Një punonjëse e re, në brendësi të qytetit, më tha se tani ajo i ka lënë planet e saj për t’u larguar nga akomodimi i përbashkët. Dhe ndërsa gjithnjë e më shumë njerëz zënë hapësira të përbashkëta për arsye financiare, kjo pa dyshim do të ketë një ndikim në atë se sa tërheqëse, apo edhe e mundur, është të punosh nga shtëpia.
Vështirësitë financiare mund të nxisin lëvizjen drejt vendeve të punës për të reduktuar kostot e udhëtimit, por ndërsa kërkesa për banesa vazhdon të tejkalojë ofertën në shumë zona, madje edhe në pjesët e mëparshme “të përballueshme” të vendit, rritja e faturave të energjisë dhe kostove të ushqimit mund të kërcënojë t’i shtyjë njerëzit që punojnë drejt të pastrehëve. Në mënyrë të pashmangshme, sektorët me pagë më të ulët, por kyç, të tregut të punës janë në një rrezik më të madh të këtyre rezultateve negative.
Edhe prindërit përballen me vendime të ndërlikuara. Mbretëria e Bashkuar ka tashmë kujdesin më të shtrenjtë të fëmijëve në Evropë dhe, për shumë njerëz, puna nga shtëpia u ka mundësuar atyre të kursejnë shpenzimet për kujdesin e mbështjellë që u nevojiteshin më parë për të mbuluar kohën e udhëtimit. Këtë dimër, për disa, kjo situatë mund të mos përfaqësojë më një kursim dhe kostoja shtesë e kujdesit për fëmijët do të duhet të balancohet me rritjen e faturave të ngrohjes. Humbjet e pashmangshme këtu do të jenë në jetën familjare.
Ka shumë për të na shqetësuar teksa shohim përpara në dimër. Bizneset do të duhet t’i japin përparësi menaxhimit të aftë të diversitetit për të mbështetur rrethanat e ndryshme që evoluojnë rreth pranisë së zyrës, si dhe streset që stafi e gjen veten duke punuar gjatë një kohe krize. Zyrat mund të plotësohen me personel, të paktën përkohësisht, nga njerëz proporcionalisht më të rinj dhe punëtorë me pagë më të ulët, gjë që mund të sjellë ndryshime kulturash rreth dukshmërisë dhe përparimit në punë.
Por duhet të jemi të kujdesshëm që të mos e hedhim fëmijën jashtë me ujin e banjës. Puna nga shtëpia rriti produktivitetin individual – një fitim i papritur për punëdhënësit. Edhe para krizës energjetike, zënia e zyrave nuk ishte më prioritare nga asnjë nga organizatat tona të studimit të rastit pas pandemisë. Ky është një ndryshim i madh në kulturën e punës në Mbretërinë e Bashkuar që ne nuk mund ta parashikonim se do të kishte ndodhur kaq shpejt.
Sado e dëshpëruar të ndjehet, kjo krizë e afërt, nëse menaxhohet siç duhet, mund të ofrojë një mundësi për të përfituar nga përfitimet e punës që filloi pandemia. Do të jetë po aq e rëndësishme që bizneset të punojnë kur kanë nevojë për hapësirë për zyra, pasi do të jetë për punonjësit që të llogarisin se si modelet e tyre të punës mund t’i ndihmojnë ata të përballojnë krizën energjetike.
Nëse pandemia na ka mësuar diçka rreth ndryshimit të kulturës sonë të punës, është se shkathtësia nuk duhet nënvlerësuar përballë skenarëve gjithnjë e më të ndërlikuar dhe të paparashikueshëm. Zyrat po hyjnë në periudhën e ardhshme të ndryshimit, me dy burime të reja në dorë: një fuqi punëtore pafundësisht më fleksibël se në vitin 2019, dhe një vlerësim të zgjeruar të lidhjes midis mirëqenies dhe produktivitetit. Tani është koha për të mbrojtur këto përfitime të fituara me vështirësi që kanë vazhduar deri më tani, pavarësisht nga rrethanat më të jashtëzakonshme. Heqja dorë nga puna nga shtëpia do të ishte humbja e një arme të vlefshme në arsenalin tonë të nevojshëm për të përballuar këtë stuhi të fundit dhe ato që do të vijnë.
Burimi: theguardian.com / Përgatiti për botim: L.Veizi
