Nga Auron Tare
Shaban Qosja apo “Shaboni” ka qene një figure mitike e Tiranës se viteve 50-60tave. Brezi i ri nuk besoj se ka dëgjuar ndonjë këtë figure piktoreske qe bridhte rrugicave të Pazarit të Tiranës.
I vogël kam dëgjuar shpesh rrëfenjat e Non Ijes për Shabonin. Nënë Ija një plakë fisnike Tironse e fisit te Xhepajve që jetonte e rrethuar nga një oborr i madh me lule mbrapa dyqanit legjendar te Demnerit, tregonte se Shaboni ishte një mesoburrë me një hunde të stërmadhe. I veshur me rroba të vjetra dhe me Opinga po aq te vjetra. Ishte i njohur si një personazh pa të cilin Pazari I Tironës nuk mund të kuptohej. Kishte një dyqan të vogël te Rruga e Kavajës dhe shiste fruta të cilat i blinte nga katinarët e Tironës.
Shaboni bridhte nëpër Pazar nga një cep tek tjetri ku herë me të mirë e herë me te keq gërricej me katunarët që zbrisnin nga katundet e tyre të cilët me kureshtje i shikonin hundën e tij legjendare. Hunda e stërmadhe e Shabonit ishte objekt kurioziteti dhe në Tironën e asaj kohe gjysmë qytet dhe gjysmë fshat, fama e hundës të Shabonit ishte shpërndarë kudo. Shpesh kalamajtë e përndiqnin nga pas duke i thirrur në korr O Shabon Hundëderri.
Një herë dyqanxhinjtë e Pazarit bënë me fjalë qe kur Shaboni të kalonte nëpër rrugicat e tyre të mos i flisnin fare dhe as të mos e shikonin duke qeshur hundën e tij. Shaboni erdhi si zakonisht dhe pasi brodhi nga dyqani ne dyqan i çuditur që askush nuk qeshte me të dhe askush nuk i fliste, nuk duroi dot por filloi të bërtiste me të madhe nga inati qe katunarët nuk po përfillnin fare dhe nuk po i kushtonin asnjë vëmendje.
Shaboni iku dhe qe nga ajo dite thoshin plakat e Tironës se vjetër, Shaboni u bë me fiksime dhe gërricej me këdo që nuk i kushtonte vëmendje hundës së tij. Historia e Shabonit gjysmë e vërtetë e gjysmë legjendë mu kujtua për një “Shabon” modern nga Përmeti, qyteti që e kam aq përzemërt. “Shaboni” nga Përmeti ku e ku një karikature e Shaban Qoses se vjetër, është një sharlatan, të cilit si dyqanxhinjtë e Tironës dikur pasi Shaboni doli nga burgu i jepnin ndonjë kafe veresie, e kemi ndihmuar modestish. Mirëpo mirënjohja në këto kohë është një virtyt i pa njohur për këta sharlatanë provincial . “Shabon Permeti” fatkeqësisht është një fenomen i kohës ku jetojmë.
Që të jeshë “tironc i vjetër” o Auron Tare, edhe mundesh të përgojojsh Shabon Qosen.
Ti je një byth mut, një ardhacak në Tiranë që, falë llumit të koqeve të tyt eti, dole ti, shoku i gamorit që të paça mënd, shkove ene bone ene resme me çunin e gamoricës…..
Je një mllefaxhi, një traphone leskovikari, që si fiskulturist me shkollë t’noltë qi je, do me u bo diplomat, ekonomist, historian, gjeograf, e traphone me gjithëçke.
Me këtë Shabë që ke shkrojt suma jote, medemek ke vu n’lojë Kryeministrin, por ti, ti rrujsh bythën atina, mër hajvon i hajvnove, që m’del ene m’resme me shokun, mikun dhe frymëzimin tat, qi osht gamori, masi kishe qeth e rrujt pa pare, ke berberi katunar i asajë nahije, qi t’kujtojn burrë me mend, që tyna nuk ti hajnë as qent.
Shumë mllef ky trimi
Çka me gomarë e me shabanë që merr si aspirinë për të shëruar vetdhimbjet e kokës së vet
O .Majdanoz Begs,mashtrues,i cekët,çfarë ke me Shabanin simpatik dhe i nderuar.Ri urtë se mundet të botphen,fotografitë e Isait,duke ngrënë,në Klubin Partizani,që të mos dish ku të futesh.O familje analfabetësh,që vetçm një gjë dini të bëni mirë.TË XHVATNI.
Çrrugica të Pazarit të ri o arlekin,Shabani,banpnte tek Fakulteti i Shkencave me dyqan,tek rruga e Kavajës.O Çeçen Tepelene,i ramun në tiranë.Që ke kohë,që na mërzit, duke ja futur duqes o “Akademik” i paarsimuar.