Nga Xhevdet Shehu
Botuar në DITA
Gary Kokalari është themelues i organizatës së “Shqiptarëve për një Shqipëri Demokratike”, një grup avokatie i formuar në Shtetet e Bashkuara për të promovuar institucionet demokratike në Shqipëri. Ai ishte themelues dhe drejtor i Këshillit Kombëtar Shqiptaro-Amerikan, ndërsa ka ngritur zyrën e parë lobuese për shqiptarët në Uashington.
Ai shërbeu si drejtor i Fondit Ndihmës të Kosovës në kampet maqedonase të refugjatëve gjatë luftës së vitit 1999 si dhe siguroi fonde për heqjen e minave në kufirin midis Shqipërisë dhe Kosovës.
Familja Kokalari ka qenë aktive në çështjet e komunitetit shqiptar në SHBA, ku babai i tij, Leonard Kokalari, emigroi nga Gjirokastra dhe shërbeu në Korpusin Ajror të Ushtrisë së SHBA gjatë Luftës së Dytë Botërore. Ai ishte president i Qendrës Shqiptare të Nju Jorkut, dhe një udhëheqës i Vatrës. Drita Kokalari, nëna e Gary-t, ka lindur në SHBA dhe shërbeu si Presidente e Qendrës Shqiptare derisa vdiq në prill 2013.
Gary rikthehet në këtë intervistë nga Nju Jorku për DITA duke bërë një skaner të zhvillimeve politike në Shqipëri në prag të zgjedhjeve të 25 prillit. Një skaner për politikanët e djeshëm dhe të sotëm dhe çfarë u këshillon votuesve të rinj shqiptarë.
– Z. Kokalari, sa të rëndësishme mendoni se janë zgjedhjet e 25 prillit të këtij viti për Shqipërinë dhe shqiptarët?
– Duket se në çdo cikël zgjedhor, qoftë në Shqipëri apo Amerikë, politikanët duan të thonë se janë zgjedhjet më të rëndësishme të mbajtura ndonjëherë. Sipas këtij standardi, zgjedhjet e 25 Prillit mund të jenë zgjedhjet më të rëndësishme të Shqipërisë, por unë parashikoj që zgjedhjet e Shqipërisë në 2025 do të quhen zgjedhjet më të rëndësishme ndonjëherë kur ta arrijmë atë kohë në të ardhmen. Pra, për mua është çështje perceptimi, por për politikanët është një truk i vjetër fushate që përdoret për të motivuar mbështetësit e tyre për të votuar.
– Në këto zgjedhje, Edi Rama, Kryeministër për 8 vjet kërkon një mandat të tretë. A e meriton ai një mandat të tretë për ato që bëri dhe nuk bëri?
– Nuk më pëlqen të mbështes fraksione politike në Shqipëri, kështu që nuk do të filloj tani ta bëj këtë. Ajo që do të them është se bazuar në vëzhgimet e mia, Tirana po duket gjithnjë e më shumë si një qytet modern evropian, veçanërisht kur krahasohet me atë që kam parë gjatë vizitës sime të parë në Shqipëri në 1993, kur Tirana dukej sikur të ishte goditur nga një bombë. Ka pasur gjithashtu progres në zhvillimin e infrastrukturës në pjesë të tjera të vendit, dhe unë jam veçanërisht i kënaqur nga përmirësimet në Nivicë, vendlindja e babait të nënës sime i cili ishte një udhëheqës i Vatrës dhe mik i Fan Nolit. Padyshim, turizmi ka potencialin më të madh për të nxitur rritjen ekonomike të Shqipërisë, por këtij sektori, së bashku me pjesën më të madhe të ekonomisë dhe jetës në përgjithësi, i është dhënë një goditje e madhe nga pandemia. Kjo është një çështje e prekshme për t’u shfrytëzuar për qëllime politike, por nëse shqiptarët duan të tërheqin vëmendjen ndaj atyre që janë përgjegjës për COVID, gishtat e tyre duhet të drejtohen drejt lindjes, drejt Kinës.
Unë dua të theksoj diçka tjetër: në këto vitet e fundit kam vërejtur shumë raporte pozitive të mediave të huaja që e përshkruajnë Shqipërinë si një destinacion të ri pushimesh verore për udhëtarët. Ky është një lajm premtues sepse njerëzit janë lodhur duke qenë të mbyllur dhe janë të etur për t’u ri-angazhuar me botën. Pra, kur një shumicë e evropianëve vaksinohen dhe ndërsa ngrenë velat e covidit, unë parashikoj që Shqipëria do të shohë një rritje të udhëtarëve dhe një kthim të shpejtë në ekonominë e saj me turizmin që kryeson rrugën e saj të zhvillimit. Kështu që nëse do të isha një qytetar shqiptar, duke u përpjekur të vendosja se ku ta jepja votën time do të mendoja se kush është më i përshtatshmi për të zhvilluar dhe promovuar Shqipërinë si një destinacion turistik.
– Nga ana tjetër, opozita, e udhëhequr nga Lulzim Basha, dëshiron të vijë në pushtet. A e konsideroni të natyrshëm këtë pretendim dhe një rotacion të pushtetit aktualisht në Shqipëri?
– Unë e kuptoj konceptin e një rotacioni të pushtetit si një zhvillim i natyrshëm dhe i shëndetshëm për një sistem politik, dhe veçanërisht për Shqipërinë si një nga demokracitë më të reja në botë. Por unë nuk mendoj se rotacioni për hir të rotacionit është gjithmonë i shëndetshëm, veçanërisht nëse votuesit rrotullohen në një grup politikanësh si Sali Berisha dhe Lulzim Basha, të cilët ende nuk kanë larë ndyrësirat e korrupsionit nga fytyrat e tyre nga hera e fundit kur ata ishin në pushtet. Më duket komike dhe e egër që Berisha dhe Basha kanë ndërtuar dënimin e tyre për qeverinë ekzistuese mbi tre shtylla të korrupsionit, korrupsionit, korrupsionit, por pa dhënë ndonjë ide konstruktive për përparimin e Shqipërisë.
Nuk e di në çfarë mase, nëse ka, qeveria Rama ka marrë pjesë në praktika korruptive pasi nuk kam prova konkrete që janë më shumë sesa mund të them për Sali Berishën. Ajo që di është se Berisha dhe unë kemi bashkëpunuar në largimin e qeverisë Nano nga pushteti dhe kam punuar me dëshirë me Berishën, sepse mendoja që Nano ishte i keq për vendin. Mos harroni, libri i lojërave të Berishës nuk ka ndryshuar. Atëherë unë kisha informacionin tim për Nanon, të cilin unë e di se është e vërtetë, por Berisha e rriti këtë informacion me të ashtuquajturën inteligjencë të tij.
Afërmendsh, shumica e informacionit të Berishës bazohej në gënjeshtra të drejtpërdrejta dhe ai kurrë nuk ndoqi hetimet e ndonjërit prej atyre që akuzoi padrejtësisht për korrupsion. Në retrospektivë, e gjitha ishte vetëm një karakteristikë që Berisha përdorte për të kapur rrugën e tij për t’u rikthyer në pushtet në mënyrë që të mund të fitonte kontrollin e kasës së parave të Shqipërisë. Pra, bazuar në fushatat e kaluara politike të Berishës që ishin ndërtuar mbi gënjeshtra, pse dikush duhet ta besojë atë tani? Ironikisht, bashkëpunimi im me Berishën ndihmoi në largimin e Nanos nga pushteti dhe i hapi rrugën Edi Ramës që të merrte drejtimin e Partisë Socialiste.
– Ju keni qenë dhe mbeteni një nga denoncuesit më të mëdhenj të krimit dhe korrupsionit në Shqipëri për 30 vitet e fundit. Sa është dëgjuar zëri juaj në këtë denoncim dhe a do të vazhdoni të luftoni për këtë kauzë?
– Përveç denoncimit të korrupsionit, më e rëndësishmja, unë kam ekspozuar përpjekjet e zyrtarëve të lartë të qeverisë shqiptare për të mashtruar shqiptarët me pasuritë më të mëdha në pronësi të shtetit duke përfshirë privatizimet e Albtelecom, Armo dhe Albpetrol.
Në rastin e Albpetrol, siç ishte rasti me Armo, Berisha u përpoq të transferonte një aset në pronësi të shtetit tek i preferuari i tij Rezart Taçi. Por Taçi u kërkua të postonte një garanci prej 85 milion Euro dhe për këtë ai përdori një dokument që supozohej se ishte lëshuar nga Banka Amerikane Chartered me bazë në ShBA. Për fat të keq të Berishës dhe Taçit, unë kontaktova bankën dhe zbulova se asnjë garanci e tillë nuk ishte lëshuar kurrë dhe kjo i dha fund marrëveshjes së Albpetrolit. Por mbase episodi më i njohur ishte kur Kosta Trebicka më kontaktoi në lidhje me AEY dhe ai më dha informacionin që ishte thelbësor për të ndihmuar në zbulimin e këtij skandali në faqen e parë të New York Times dhe fillimin e një hetimi të Kongresit. Kjo shërbeu si bazë për historinë që u shndërrua në filmin “Qentë e Luftës”.
Për fat të keq, gjashtë muaj pasi historia shpërtheu në New York Times, Kosta u gjet i vdekur në një rrugë të largët në Shqipërinë e Jugut dhe nuk pati kurrë një hetim të ligjshëm lidhur me vdekjen e tij. Sipas mendimit tim, kontrollorët mjekësorë u komprometuan për shkak të lidhjeve të tyre të ngushta me Sali Berishën.
Sa i përket hetimit të përplasjes së makinës, brenda disa ditësh një ushtarak i Shtetit të Virxhinias me emrin Kevin Teter u hoq misteriozisht në këtë rast nga askund, por ai kishte kualifikime të dyshimta dhe ekspozim të kufizuar ndaj provave, kështu që unë besoj se kjo ishte një fshehje. Konkluzionin tim e mbështes në bisedat e mia me Clark Hall, një ish agjent i FBI-së që kishte intervistuar Teter, dhe përfundimi i tij ishte që Teter ishte i paaftë dhe vdekja e Kostës nuk ishte e rastësishme. Duhet të theksoj se gjatë karrierës së Hall me FBI ai kishte përgjegjësinë për të hetuar mafien e Nju Jorkut dhe ai më tha se nuk mendonte se vdekja e Kostës ishte një hit.
Ndoshta është thjesht një rastësi e çuditshme, por Fatmir Mediu dihej që frekuentonte Uashingtonin në përpjekje për të lavdëruar marrëdhëniet e tij me Kongresin, midis të cilëve ishte edhe ish-Kongresmeni Frank Wolf, i cili përfaqësonte shtetin e Virxhinias. Unë duhet të shtoj se megjithëse Ephraim Diveroli dhe disa amerikanë të tjerë të implikuar me AEY u dënuan nga Departamenti i Drejtësisë për mashtrim të qeverisë amerikane, asnjë shqiptar nuk u akuzua për një krim që është absurd sepse do të duhet të jesh budalla për të mos kuptuar që zyrtarët e lartë të qeverisë Berisha lehtësuan këtë skemë të ndyrë.
Ndonëse këto nuk janë zbulime të reja, e vlen të rishikohen edhe një herë, sepse qysh nga koha e këtyre ngjarjeve një brez tjetër i të rinjve shqiptarë ka arritur moshën për të votuar dhe prandaj ka rëndësi që të kenë dijeni, se ata, të cilët tashti u kërkojnë votat, njerëz si Berisha dhe Basha, nuk e kanë më mbi kokat ose mbi krahët e tyre aureolën që u ngrihet mbi supe.
Dëshiroj të shtoj se më duket pak komike që Shkëlzen Berisha në të vërtetë mendoi se mund të fitonte para duke hedhur në gjyq Simon dhe Shuster për botimin e librit Qentë e Luftës në atë që ai pretendonte se ishte shpifje. Fatkeqësisht për Shkëlzenin, gjykatat amerikane nuk e panë atë në atë mënyrë dhe ai përfundoi duke u dukur si budalla. Një pyetje në mendjen time: nga i mori Shkëlzeni paratë për të bërë një betejë ligjore si kjo që lehtë mund të kushtojë qindra mijëra dollarë? Unë besoj se gjetjet e kësaj çështjeje së bashku me provat e mbledhura, përfshirë bankën e Shkëlzenin dhe të dhënat telefonike, mund të shërbejnë si bazë për të hapur një hetim për të përcaktuar njëherë e përgjithmonë nëse Shkëlzeni po gënjen apo thotë të vërtetën. Kishte një episod interesant në lidhje me AEY që më mbetet ende në mendje. Ndihmova orkestrimin e pritave të Ministrit të Mbrojtjes të atëhershme Mediu nga Nicholas Wood, një reporter i New York Times i cili punoi në artikullin e AEY.
Për shkak të egos së tij të tejfryrë, Mediu me naivitet mendoi se po intervistohej nga New York Times për ngjitjen e Shqipërisë në NATO dhe çështje të tjera kur Wood e verboi atë me pyetje dhe dokumente në lidhje me AEY. Wood më tha se Mediu dukej sikur kishte parë një fantazmë dhe ishte pa dyshim një nga surprizat më të mëdha të jetës së Mediut. Por vetëm disa orë pasi u krye ajo intervistë, unë u kontaktova nga një gazetar i njohur shqiptar i cili më tha se kishte parë Mediun dhe Shkëlzen Berishën duke pirë një kafe së bashku.
Ndoshta ata thjesht po diskutonin për motin ose një ndeshje futbolli, por e kam shumë të çuditshme që menjëherë pasi Mediu u godit nga një rrufe që do të minonte pozicionin e tij si Ministër i Mbrojtjes, ai do të merrte kohë për të vrapuar në një takim me njw djalosh i cili tani pretendon se nuk kishte asnjë lidhje me AEY ose Gërdecin.
– Zoti Kokalari, gjatë intervistave që kemi zhvilluar së bashku herë pas here për gazetën DITA, ju keni qenë jashtëzakonisht kritik ndaj qeverisë së Sali Berishës, por edhe ndaj Ilir Metës, presidentit aktual të Shqipërisë. Ku e mbështesni këtë qëndrim?
Sa herë që dëgjoj emrin Ilir Meta gjëja e parë që më bie në mendje është videoja e Dritan Priftit dhe Meta duke diskutuar një ryshfet të madh që ata prisnin. Unë e kam parë atë video disa herë, dhe bazuar në atë që pashë me sytë e mi shërben si provë pozitive për mua se Meta ishte përfshirë në praktika korruptive. Por për mrekulli, Meta u shfajësua pasi gjoja dikush kishte ngatërruar atë video dhe bazuar në këtë dëshmi gjykata vendosi që Meta të ishte i pafajshëm sepse provat konsideroheshin të njollosura.
Në një vend me gabime në drejtësi, për mendimin tim, kjo renditet në mesin e më të egërve. Sinqerisht, nuk e besoj dhe nuk mendoj se dikush tjetër në Shqipëri e beson – përfshirë Ilir Metën. Nëse videoja origjinale mbahet ende si provë shtetërore, unë do të isha i lumtur t’ia çoja shiritin një eksperti këtu në SHBA për të marrë një mendim tjetër.
Le të përballemi me fakte: Shqipëria ka gjykatësit më të mirë që mund të blihen me pará. Mbase është thjesht një rastësi, por gjykatësi që kryesonte çështjen e Metës ishte gruaja e Adrian Fullanit. Në atë kohë, Fullani po kërkonte riemërimin si Guvernator i Bankës së Shqipërisë dhe Berisha dhe Basha ishin në pushtet dhe kërkonin mbështetjen politike të Metës. Tani kjo mund të jetë e gjitha një rastësi e madhe, por unë zgjedh t’u besoj syve të mi ndërsa të tjerët janë përpjekur të mbushin veshët e shqiptarëve me një sërë alternativash e faktesh.
Fakti që Meta është në gjendje të luajë lojëra duke luajtur dy skaje kundër mesit është një pjesë e madhe e arsyes që Shqipëria është kaq jofunksionale në nivelin politik. Për sa jam i shqetësuar, Meta që shërben si President i Shqipërisë është një siklet kombëtar dhe unë e shoh aftësinë e tij për të manipuluar PD-në dhe PS-në për të fituar një sasi të shpërpjesëtimit të ndikimit mbi politikën shqiptare si një krim kundër popullit të Shqipërisë.
– Zoti Kokalari, po përsëris një pyetje të vjetër për ju: Pse vazhdoni të keni një qëndrim ta pandryshueshëm ndaj Berishës?
– Sa për një Berishë, ju mund të plotësoni disa botime të tëra të Dita me komentet e mia në lidhje me atë sykofantin patetik të Enver Hoxhës. Në vend që të vijnë me ide të freskëta për të zgjeruar ekonominë e Shqipërisë, gjithë ky gomar dhe budallai i tij Basha që prej ditës pas zgjedhjeve të fundit është duke u qarë për të njëjtat akuza bajate të korrupsionit si djali që klithte ujku, ujku, por aq sa mundem them tregon se ata kanë pak në rrugën e provave të verifikueshme. Nga ana tjetër, Berisha ka lënë gjurmë masakrash të përgjakshme.
Siç të gjithë shqiptarët e gjallë në atë kohë, unë e mbaj mend shumë mirë vitin 1997 kur budallallëku i Berishës bëri që vendi të ndizej flakë kur u shembën piramidat, dhe si rezultat vdiqën mijëra njerëz. Unë isha në kontakt me Ambasadoren Mariza Lino gjatë asaj periudhe dhe kur u bënë planet për të dërguar qeverinë e përkohshme në SHBA për konsultime me Departamentin e Shtetit, Lino më kërkoi të caktoja një takim midis udhëheqësve të komunitetit shqiptaro-amerikan dhe delegacionit shqiptar, që përfshinte Bashkim Finon dhe anëtarët e tjerë të PS si dhe mbështetës të Berishës.
Lino shoqëroi grupin dhe të gjithë u takuam për një darkë në një dhomë banketesh në Hotel Marriott në Times Square. Më kujtohet shumë qartë se ajo u tha mbështetësve të Berishës se Berisha i kishte shkaktuar dëme të mëdha Shqipërisë dhe ai duhej të ikte. Ata nuk i pëlqyen ato që dëgjuan dhe nëse shikimet mund të vrisnin kurrë nuk do të kisha dalë nga ajo dhomë i gjallë.
Pastaj ishte shpërthimi i Gërdecit që shkaktoi vdekjen e 26 personave, një rezultat i drejtpërdrejtë i neglizhencës së qeverisë Berisha. Unë mund të mos ofroj mbështetje të figurave politike shqiptare, por nuk e kam problem të hedh dritë mbi ata që kanë përgjegjësi të drejtpërdrejtë për një skandal mbi tjetrin.
– Një pjesë e konsiderueshme e publikut shqiptar është impresionuar që deputetët e ardhshëm të Partisë Demokratike kryesohen nga Sali Berisha, Fatmir Mediu, Shpëtim Idrizi, Vangjel Dule dhe të tjerë. Në rast të një fitore të Partisë Demokratike, këta do të jenë qeveritarët e ardhshëm të Shqipërisë. A meritojnë të votohen si të tillë?
– Unë nuk jam njohur me objektivat politikë të Idrizit dhe Dules, por jam dyshues për këdo që përputhet me Berishën. Prandaj më lër të marr disa minuta kohë për të folur për mikun tim Fatmir Mediu. Siç kam shkruar për shumë vite më parë, unë kam pasur marrëdhënie me Mediun dhe ai madje hëngri byrekun e nënës sime, që në dukje ishte më i miri në botë.
Gjëja që më bëri më shumë përshtypje në lidhje me Fatmirin atë kohë ishte koleksioni i tij mbresëlënës i orëve të dorës. Më kujtohet kur e shihja duke sistemuar, vendosur e përzgjedhur ato orë që vlerësoj se kishin vlerë mbi 10,000 dollarë secila. Por pyetja që mbetet pa përgjigje në mendjen time është se nga i mori ai paratë për të blerë ato orë?
Mund të supozoj se ato kanë ardhur nga aktivitete të paligjshme, mbase lidhur me akuzat e kontrabandës së naftës me serbët gjatë luftës në Kosovë në partneritet me Sali Berishën. Kam vërejtur se lidhjet midis trafikantit të drogës Gazmend Mahmutaj dhe Fatmir Mediu u ngritën së fundmi përsëri në media. Siç kujtoj, kishte gjithashtu pretendime se ndërsa shërbente si Ministër i Mbrojtjes, Mediu vuri Kasem Mahmutaj, vëllain e Gazmendit, në krye të depove të municioneve në Shqipëri, përfshirë një që i siguronte municion AEY.
– Lideri i Partisë Demokratike, Lulzim Basha, ka përdorur një raport të fundit të Europol për të kritikuar përpjekjet e qeverisë shqiptare për të ndaluar trafikimin e kanabisit. A jeni dakord me vlerësimin e tij?
– Basha duhet të ketë një rast çmendurie të shfaqur hershëm tek ai ose ndoshta ai ka qenë duke pirë marijuanë, sepse ai duket se harron se ai ishte shkaku i shumë prej problemeve që ai tani sulmon. Për shembull, kur ai u bë Ministër i Transportit dhe Telekomunikacionit, gjatë bisedës time të parë dhe të fundit me të, ai premtoi se do të pastronte sistemin e telekomit që bëri që shqiptarët të rëndoheshin me faturat më të larta në botë të telefonit celular, por ai ka harruar se ai kurrë nuk bëri asgjë për të ndrequr këtë problem.
Pastaj, ai dhe Berisha i dhanë një kontratë ndërtimi autostrade pa ofertë Bechtel që rezultoi në tejkalime masive të kostos, dhe kur ai u thirr të merrej në pyetje në lidhje me rolin e tij në atë kontratë ai thjesht shpërfilli kërkesat për dëshminë e tij. Atëherë unë shkrova një artikull që paralajmëronte se projekti i ndërtimit të rrugës që ai zbatoi do t’u kërkonte shqiptarëve të paguanin taksat për të mirëmbajtur rrugën.
Ndërsa tani Basha po kritikon taksat dhe po thotë se do t’i kthejë ato. A mendon ai se rruga tani do të mbajë veten? Ajo që ai me qëllim ka shmangur të thotë është se qoftë përmes taksave apo tarifave të mirëmbajtjes së autostradës do të duhet të vijnë nga diku dhe në fund të fundit do të vijnë nga xhepat e shqiptarëve. Dhe ai dënon qeverinë për humbjen e luftës kundër trafikimit të kanabisit, por edhe një herë kujtimi i tij nuk ia lejon sepse ai shërbeu si Ministër i Brendshëm kur prodhimi i paligjshëm i kanabisit zuri rrënjë dhe lulëzoi në Lazarat dhe më pas u përhap si zjarr në të gjithë Shqipërinë nën vëzhgimin e Bashës.
Pra, ai edhe një herë kritikon një problem që ai e ka krijuar vetë. Por komentet e Bashës për kanabisin më kujtojnë se vitin e kaluar u fol për legalizimin e kanabisit në Shqipëri. Më ndodh që kjo ide të më pëlqejë sepse mund të ndihmojë në luftën kundër trafikimit gjatë krijimit të vendeve të punës, rritjes së të ardhurave nga taksat dhe tërheqjes së turistëve. Dhe nuk ka asnjë provë se kanabisi është më i keq se rakia.
Në fakt, studiuesit mezi e kanë gërvishtur sipërfaqen për sa i përket zbulimit të përfitimeve medicinale të kanabisit, por nuk dëgjoj dikë që të flasë për përfitimet mjekësore të pirjes së alkoolit. Shtetet e Bashkuara po ecin me shpejtësi drejt legalizimit të përdorimit të marihuanës për të rritur në nivelin shtetëror me New York-un dhe New Jersey-in së fundmi për legalizimin dhe krijimin e një tregu rajonal të përbërë nga pothuajse 30 milionë njerëz.
Pra, tani ka 16 shtete që kanë legalizuar marihuanën për përdorimin e të rriturve dhe 33 shtete kanë legalizuar marihuanën mjekësore, kështu që në një formë ose në një tjetër marihuana do të jetë ligjërisht e disponueshme për rreth 75% të të gjithë amerikanëve. Dhe të gjitha sondazhet tregojnë se amerikanët favorizojnë me shumicë legalizimin e plotë kombëtar të marihuanës, kështu që Shqipëria është prapa kohërave dhe Basha ose ka çmenduri ose është një gënjeshtar patologjik si mentori i tij “Enver” Berisha.
Realiteti është se edhe Basha e njeh Berishën e vërtetë, por ai ka toleruar që të jetë çanaklëpirës i Saliut për shkak të etjes së tij për pushtet. Më kanë thënë që kur Basha është në mesin e miqve të tij të vjetër në rrethin e tij më të ngushtë të ngushtë, se ai i trajton ata me një imitim tallës të Sali Berishës. Pra, nëse Basha humbet në zgjedhje ai mund të ketë një karrierë që e pret atë në biznesin e shfaqjeve dhe ai mund të ketë nevojë për një mundësi tjetër sepse PD ka të ngjarë të kërkojë udhëheqje të re.
– A keni ndonjë fjalë të fundit për shqiptarët para 25 prillit?
– Si një mendim të fundit për këtë intervistë po them se njerëzit në të gjithë botën kanë vuajtur nga pandemia dhe në disa vende më shumë se të tjerët. Kjo ka qenë sigurisht një katastrofë më e madhe për vendet më pak të zhvilluara si Shqipëria. Por katastrofa e COVID-it ishte rezultat i një faktori të jashtëm përtej kontrollit të shqiptarëve ose amerikanëve. Katastrofa e fundit e madhe për Shqipërinë ishte në 1997 kur kaosi nga piramidat tronditi Shqipërinë deri në themel dhe vendosi vendin të paktën një dekadë prapa.
Mund të argumentohet gjithashtu se piramidat ishin shkaku kryesor i përfshirjes së shqiptarëve në krimin e organizuar në Shqipëri dhe jashtë saj. Por ndryshimi midis pandemisë aktuale dhe 1997 është se ne e dimë që katastrofa piramidale u shkaktua nga një njeri në Shqipëri dhe njeriu që e bëri atë ishte Sali “Enver” Berisha.
Së fundmi, miku im, unë do të doja të falënderoja gazetën Dita dhe ju personalisht për këtë intervistë, dhe gjëja ime e fundit që duhet t’u them shqiptarëve është të dilni dhe të votoni në 25 Prill sepse mund të jenë zgjedhjet më të rëndësishme ndonjëherë – të paktën deri në vitin 2025!
