Kjo është pyetja që bëhet rëndom sot.
I PD-së? Po!
I PS-së? P’jo!
Kjo lojë pingpongu më kujton një barcaletë të viteve të shkuara. Pak banale, por brënda në moralin e sotëm të pyetjes.
Tregojnë për një qytetar i cili vizitoi kalanë e Krujes. Pas vizitës, ulet për drekë në një restorant karakteristik, e i porosit kamarierit një pulë të pjekur. Porosinë e shoqëron me kushtin: pula të jetë vetëm pulë Fushëkruje! Kamarieri indiferent nga porosia e klientit,
i thotë guzhinierit vetëm piq një pulë dhe kaq. Pas pak, pula u poq, dhe ja serviri klientit. Por…këtu ndodhi e papritura. Klienti e sheh pulën e pjekur, dhe për ta vërtetuar kushtin e origjinës i fut gishtin nga pas pulës. Pasi e lëpin, e shijon, i mërzitur i thërret kamarierit:
Merre mbrapç! Nuk e ha! Nuk është pulë Fushëkruje! Eshtë pulë Laçi. Kamarieri i trembur e merr pulën, e çon sërisht në guzhinë dhe seriozisht porosit sërisht që pula të jetë e Fushëkrujës. Pula tjetër u poq e u servir. Përsëri klienti bën provën. Përsëri i del fallco, e sipas tij ishte pulë nga… Mamurasi. E kthen në guzhinë. Në fund, kamarieri i lodhur nga kjo sfidë e “gishtit inteligjent” të klientit i kërkon guzhinës të dërgojë djemtë (hajdutët) të vjedhin në Fushëkrujë një pulë të vëndit. Kështu u bë. Pula u vodh. U rrop. U poq. U servir… Dhe përsëri vjen momenti i “tmershëm” i provës me gisht. Por, kamarieri tashmë i sigurtë i thërret klienti:
Mos! Pula është e Fushëkrujës e se luan topi e jo gishti yt! Por Ti, meqë qënke specialist i kësaj pune, a s’ma bën dhe mua këtë provë? Jam i Shtëpisë së Fëmisë, e s’di i kujti jam!
Ne, se dimë më të kujt jemi.
Shullazi eshtë yni.
