Sot unë deklaroj HAPUR votën time TË FSHEHTË që do të jap dy muaj më vonë, më 11 maj. Vota ime do të shkojë për z. Fatmir Xhafa. Këtë jurist e zgjedh si deputetin socialist që dua të më përfaqësojë në parlamentin e vendit katër vitet e ardhshëm.
E njoh prej më shumë se 40 vitesh. E njoh mirë dhe ia çmoj mençurinë, përvojën dhe kontributin që ka dhënë në jetën parlamentare, politike e publike të vendit. Pra votën time ia jap një juristi të njohur, një ligjvenësi “race”, një socialisti par excellence, një individi të cilit ia kam njohur dhe ia çmoj cilësitë dhe aftësitë.
Fatmir Xhafa ka qenë e s’ka si të mos jetë edhe në legjislaturën e ardhshme një figurë serioze, e respektuar dhe një zë autoritar në parlamentin e vendit, një politikan socialist, për të cilin partia e tij dhe e shumicës së shqiptarëve është më shumë se sa kryetari i saj dhe për të cilin interesi kombëtar dhe ai publik janë mbi çdo gjë.
Ky është deputeti të cilit unë i besoj dhe dua të më përfaqësojë në Kuvendin e Shqipërisë. Ky dhe jo dikush që nuk e njoh, nga ata që kryetarët e partive i kanë zgjedhur me dorë në listat e kandidatëve të tyre. Ky dhe jo dikush që unë nuk e di çfarë di, sa di dhe sa kupton, dikush që s’ia njoh botëkuptimin, qëndrimet, sjelljen, cilësitë karakteriale dhe vlerat njerëzore.
Ky jurist i njohur dhe jo një farmacist, një gazetar, një psikokog, një gjinekolog, një dentist, ose dikush që, edhe pse është diplomuar për shkenca politike e për marrëdhënie ndërkombëtare, ka krijuar një agrobiznes në qarkun e vet dhe, pa dyshim, do të vazhdojë të jetë i lidhur me atë biznes edhe nëse zgjidhet deputet.
Në listat e kandidatëve për deputetë këtë vit ka shumë si këta të fundit. Mund të jenë njerëz të mirë, djem e vajza të mira, fëmijë të mirë prindërish të mirë, ose prindër të mirë fëmijësh të mirë, shokë e miq të mirë për ata që i kanë shokë e miq, por nuk do votoja askënd prej tyre thjesht sepse kryetari i partisë, ose operativët e tij e kanë vënë në listën (e mbyllur ose të hapur) të kandidatëve të asaj partie, ose ia ka bërë të njohur publikisht një bio të shkurtër përmes podkastit të tij.
Në fakt, më është dukur jo një risi në marrëdhëniet me publikun nga ana e kryetarit të socialistëve, njëherësh edhe kryeministër, kur me orë të tëra pashë të mësonte në studion e podkastit të tij biografitë familjare e politike të shumë prej kandidatëve që ai vetë i ka vënë në listat e partisë që drejton. Nga kjo kuptoj se ai, vetë ose me propozimin e të tjerëve, ka vënë në listë njerëz që nuk i njeh, njerëz të cilëve nuk ua njeh as kualitetet intelektuale, as cilësitë e karakterit, as vlerat njerëzore, as aftësitë organizative e profesionale, as kontributet në PS (nëse vërtet kanë ndonjë kontrubut).
Këta do të jenë deputetët e Partisë Socialiste në parlamentin e ardhshëm, por unë druaj nëse ata do të përfaqësojnë votuesit socialistë të këtij vendi. Këta të fundit, njëlloj si unë, as i njohin shumicën e kandidatëve të rinj në lista dhe as dinë gjë për ta. Për shumë prej tyre shumë pak di edhe vetë kryetari i partisë, por kjo s’ka shumë rëndësi sa kohë që ata do të flasin e do të votojnë në parlament siç do ai.
Unë nuk do të votoja askënd pa e njohur, pa qenë i bindur se ai individ ka vërtetë cilësitë, njohuritë, virtytet, integritetin dhe vendosmërinë për të përfaqësuar e mbrojtur denjësisht interesat e mia si qytetar i këtij vendi, jo interesat e partisë, ato të kryeyarit të saj apo interesat e veta.
Unë nuk do doja që në parlament të ketë me shumicë psikologë, farmacistë, mjekë të çdo profili, biznesmenë, nëpunës të organeve lokale të pushtetit apo pedagogë nga universite të dorës së dytë e të tretë. Do të doja që masa dërrmuese e deputetëve të ishin juristë dhe ekonomistë. Parlamenti është institucioni ku hartohen e miratohen ligjet që sigurojnë, qeverisin dhe drejtojnë jetët tona, rregullojnë marrëdhënien tonë me shtetin dhe garantojnë mirëqenien tonë. Parlamenti nuk është një qendër shëndetsore, as një qendër këshillimore apo një klinikë psikologjike dhe as një qendër për mbrojtjen e biznesit.
Si dikush që ka jetuar, studiuar e punuar (jo si një emigrant) për 18 vite jashtë vendit, nuk do ia jepja votën time askujt që i është shtuar listës së kandidatëve të PS-së nga diaspora. Jo këtë herë dhe jo pa ia njohur më parë bagazhin e njohurive, përvojën jetësore e profesionale, cilësitë, kontributet dhe motivet e vërteta që i kanë shtyrë të kërkojnë votën e qytetarëve të vendit, nga i cili janë larguar (për çfarëdo arsye) pesë, dhjetë apo njëzetë vite më parë.
Nuk paragjykoj askënd, por dua të jem i bindur përtej çdo dyshimi. Prandaj, edhe këtë herë, i besoj njeriut që njoh dhe çmoj, jo një të panjohuri; botëkuptimit tim, jo atij të dikujt tjetër; instinktit tim politik, jo atij të hartuesit të listës së kandidatëve të partisë.
Listat e kandidatëve të PD-se dhe të partive të tjera janë edhe më keq. Kur shoh në listën e mbyllur të kandidatëve të PD-së për Tiranën emrat e po atyre deputetëve (paradoksalisht edhe të Fatmir Mediut), dhe në listën e haour të asaj partie emrin e Ilir Metës, njetëz që për vite me radhë apo për një, dy apo tre dhjetëvjaçarë, janë ulur në atë parlament dhe kanë prodhuar disa nga shfaqjet më të shëmtuara në teatrin politik të këtij vendi, ligështohem edhe më shumë. Po ato fytyra, po ato mendje të skurjasura, po ata militantë pa kauzë, po ata njerëz të dhunshëm që përsëri mund të djegin e mund të thyejnë ç’gjejnë përpara, brenda e jashtë sallës së parlamentit.
Me këtë kod të mbrapshtë zgjedhor që kanë votuar dy partitë kryesore, ne qysh sot, dy muaj para zgjedhjeve, edhe pa votuar, i dimë emrat e shumicës së deputetëve të ardhshëm. Më 11 maj nuk na kërkohet të zgjedhim, siç na jep të drejtë Kushtetuta e republikës sonë parlamentare nominalisht demokratike; më 11 maj na kërkohet të votojmë për ata njerëz të panjohur që i kanë vënë në fletët e votimit kryetarët e partive, pa marrë aspak mendimin tonë si qytetarë të këtij vendi.
Ndaj unë refuzoj t’ia jap votën time një kandidati të panjohur dhe zgjedh të votoj për një kandidat që e njoh mirë.