Makinacionet procedurale kanë bërë që gjyqi për aferën “Partizani” të ecë me hapin e breshkës, ndërsa Sali Berisha vazhdon paraqitjet e tij të rregullta në dyert e SPAK, duke e kthyer një proces që duhej të ishte një stigmë turpëruese përballë opinionit publik, në një serial akuzash kundër gjyqtarëve dhe prokurorëve.
Megjithëse sulmi si strategji mbrojtjeje mund të funksionojë për të mbushur portalet dhe ekranet, rënia e interesit nga militantët e tij për ta shoqëruar përpara SPAK tregon një lodhje të thellë, një ndjesi e përhapur se kjo është një luftë me mullinjtë e erës që nuk sjell asnjë rezultat konkret për opozitën që kërkon ndryshim.
Por vetmia e Berishës nuk shfaqet vetëm në distancimin e mbështetësve të tij, por edhe në mungesën e çdo mbështetjeje nga “partnerët ndërkombëtarë” që ai pretendon të ketë, veçanërisht nga ata që u ka paguar shuma të mëdha për lobim, si në rastin e famshëm të 6 milionë dollarëve për të afruar administratën Trump.
Nëse paraja do të kishte mjaftuar për të blerë simpatinë e një administrate transaksionale, ndoshta Berisha do të kishte pasur një fije bari ku të kapej për konsum të brendshëm. Por bari, njësoj si premtimi i vjetër i diplomacisë amerikane, ka mbaruar.
Për të ilustruar këtë izolim ndërkombëtar, mjafton të krahasojmë me një rast të freskët: atë të ish-presidentit të Brazilit, Jair Bolsonaro.
Policia bastisi shtëpinë dhe selinë e partisë së Bolsonaros të premten në mëngjes, duke e pajisur atë me një pajisje gjurmuese. Gjykata vendosi gjithashtu shtetrrethim gjatë natës dhe fundjavave, dhe i ndaloi kontaktin me diplomatë të huaj, vizitat në ambasada apo përdorimin e rrjeteve sociale.
Bolsonaro, i akuzuar për komplotim për të rrëmbyer pushtetin pas humbjes në zgjedhjet e vitit 2022, e cilësoi masën si “një poshtërim të madh”. Jashtë një stacioni policor, ai mohoi se kishte planifikuar arratisjen dhe deklaroi se 14,000 dollarët e gjetur në shtëpi ishin të ligjshëm.
Ndërkohë, Presidenti Trump publikoi një letër në platformën e tij Truth Social, duke kërkuar që çështja të pushohet. Ai kërcënoi me tarifa 50% mbi mallrat braziliane nëse ndjekja penale do të vazhdonte: “Do ta ndjek nga afër,” shkroi ai.
Dhe e mbajti fjalën. Sekretari i Shtetit amerikan, Marco Rubio, njoftoi se SHBA do të kufizojë vizat për zyrtarët gjyqësorë brazilianë dhe familjarët e tyre, duke e quajtur ndjekjen penale ndaj Bolsonaro-s “një gjueti shtrigash politike”.
Pra, thënë thjesht: administrata Trump shpalli sanksione për të mbrojtur një partner politik, ndërkohë që një i sanksionuar si Berisha, i vetëshpallur si aleat i Trump, shkon i vetëm në përballje me drejtësinë, duke shfryrë me këtë propagandën e tij “trumpiane” që kërkon ta shesë veten si viktimë politike.
Nëse diku në botë do të ekzistonte qoftë edhe dyshimi më i vogël se një lider opozitar në Shqipëri është objekt i një “gjuetie shtrigash”, kancelaritë ndërkombëtare do të reagonin. Por heshtja e plotë, indiferenca dhe mungesa e çdo mbështetjeje ndërkombëtare ndaj Berishës në këtë proces, konfirmojnë se ai shihet si një i pandehur si gjithë të tjerët, jo si i persekutuar politik.
Kjo rrëzon propagandën e tij të kushtueshme dhe gërryen më tej edhe atë pak besim që ka mbetur te ai nga demokratët që e ndjekin ende në konferencat për shtyp, ku përpiqet të shantazhojë SPAK dhe GJKKO, por gjithnjë e më i vetëm. /tema/
