Nga Mero Baze
Ditën që në SHBA u betua Donald Trump si Presidenti i 47-të, mes entuziazmit dhe ndryshimeve të forta në rolin që SHBA do të ketë në botë, çdo vend reflekton mbi ndikimin e politikës së re të SHBA-së në vendin e vet. Edhe vendet më të rëndësishme të Evropës, që kanë pasur zakon të tregohen indiferente ndaj SHBA-së, tani janë më të vëmendshme se kurrë, sepse nuk janë më në garë vetëm me SHBA-në, por me fenomenin “Trump” brenda vendeve të tyre. Kjo duket në Itali, Gjermani, Francë, Britani të Madhe, ku forcat e ngjashme me Presidentin e SHBA-së ndihen fitimtare.
Ky debat do të ishte normal edhe në Shqipëri. Por, për fat të keq, tek ne është i përmbysur. Në Shqipëri askush nuk debaton se çfarë të mirash apo rreziqesh mund të ketë “Amerika e re” për shqiptarët në Ballkan, por diskutohet vetëm për fatin personal të politikanëve tanë në epokën e Trump-it.
• Shumica janë të bindur se Kryeministri Edi Rama i ka punët mirë me Presidentin Trump, sepse vajza e tij (e Trump-it) do të jetë “investitore” në Shqipëri, si të mos mjaftonin miliardat që ai ka vetë.
• Sali Berisha mendon se Donald Trump do t’ia heqë sanksionet e vendosura ndaj tij dhe familjes, për korrupsion madhor, minimin e demokracisë dhe shantazhim të sistemit të drejtësisë. Për këtë, nuk ka ndonjë argument, veç faktit që këto sanksione i ka shpallur Presidenti Biden dhe Sekretari i Shtetit Blinken (që sipas tij janë armiq të Trump-it, dhe Berisha, si armik i tyre, qenka mik i Trump-it).
• Fatmir Mediu mendon se ardhja e Trump-it duhet të ndikojë në pushimin e çështjes “Gërdeci” për një arsye madhore: Ai dhe Trumpi qenkërkan “kolegu” njëri-tjetrit, pasi ky (Mediu) përfaqëson Partinë Republikane në Shqipëri.
• Lulzim Basha shpreson se Trump-i do t’i kthejë vulën dhe logon e PD-së, pasi ja ka marrë Berisha për “mungesë vigjilence” të ambasadës së SHBA-së gjatë vitit që lamë pas.
• Ky Adriatik Lapaj ende nuk e ka thënë fjalën e vet, se i ka marrë mikrofonin Arlind Qorri para Ministrisë së Brendshme.
• Dashamir Shehi, deri tani, është i qartë që nuk pret asgjë nga ardhja e Trump-it dhe akoma nuk ia kanë quajtur “anti-amerikanizëm” këtë deklaratë.
E kur i dëgjon secilin veç e veç, të krijohet ideja se udhëheqësit politikë në Shqipëri përpiqen të na tregojnë se ç’mund të përfitojnë ata nga ardhja e Presidentit Trump, pa na thënë më parë ç’nevojë ka Trump për ta. Aleatët e Trump-it në SHBA janë miliarderët e teknologjisë, të Wall Street-it dhe Silikon Valley-t, kurse aleatët politikë të tij në botë janë populistët, që sfidojnë establishment-et politike dhe diktojnë politika që prishin gjithë rregullat e derisotme të lojës.
Ne ende nuk kemi asnjë lider “si Trump-i”, ndonëse tani të gjithë janë “qejflinj” të Trump-it. Trump-izmi nuk është një fenomen që vjen nga konkurenca politike klasike, por nga pesha që kanë krijuar në shoqëri miliarderët e rinj të botës, të cilët e kanë transformuar botën me teknologjinë e re. Nuk është një pushtet që vjen nga poshtë, por një pushtet që diktohet nga lart.
E kuptoj që tani këtu të gjithë kanë zgjedhur “Trump-in”, por Trump-i nuk është duke hedhur sytë nga këta që duan ndihmë, por nga të ngjashmit e vet — “të fuqishmit” që kontrollojnë gjithçka. Ne ende nuk kemi të tillë, pasi demokracia jonë jeton ende “ëndrrën amerikane” të shekullit XX. Me kriteret që politika shqiptare i ka vënë vetes, që nga vetingu, lidhja e politikës me krimin, SPAK-u apo ligji i dekriminalizimit, këtu nuk lind jo më një Trump, por as dikush që të guxojë t’i ngjajë në gjeste, pasi edhe ai do të bëhej subjekt i SPAK-ut, me atë “biografi”.
Prandaj, e vetmja shpresë tani për tani nga fitorja e Trump-it qëndron te ata që duan të zhbëjnë SPAK-un dhe Reformën në Drejtësi, pasi ajo po i sfidon njësoj si Donald Trump-in në SHBA; dhe, nga ana tjetër, te ata që mendojnë se e ardhmja në politikë u takon miliarderëve që duhet të marrin pushtetin. Nuk besoj se kanë kohë për katër vjet as për njërën, as për tjetrën. Kështu që, për momentin, më mirë le t’i duartroka
