Janë mbushur plot 35 vite nga lëvizja studentore. Sonte, 11 dhjetor, në studion e “Opinion” në Tv Klan, është i ftuar lideri historik i demokratëve dhe një nga politikanët më me peshë të Shqipërisë post-komuniste, Sali Berisha.
Përballë gazetarit Blendi Fevziu, ai do të ndajë një refleksion të të gjithë karrierës së tij politike, e jo vetëm. Që në krye të herës, theksoi se do të jetë i hapur dhe tejet i sinqertë.
I ulur fiks në sallën ku ka nisur ekspozimi i tij politik, te Pallati i Kongreseve, fillimisht kujtoi kohën kur nuk kishte fare besim se vendi ynë do të dilte nga totalitarizmi drejt rrugës së demokracisë
-A kishit menduar se kjo gjë do të zgjaste kaq shumë?
Sali Berisha: Kurrë, jo! Së pari njëherë dua të jem i hapur, personalisht nuk besoja se Shqipëria do pësonte ndryshimet e vendeve të tjera të Europës ish-komuniste.
-Gjatë vitit ’90?
Sali Berisha: Gjatë vitit ’90 po flas, nuk e besoja. Unë i përkisja atyre që përpiqesha të bëja gjithçka kisha në dorë, por nuk besoja që do të ndodhte. Se Shqipëria do të mbetej si Kuba e Adriatikut, por habia dhe mrekullia e vitit ishte lëvizja studentore e cila përmbysi çdo gjë.
Po kur qindra mijëra vetë mbushën Qytetin Studenti, a e mendoi të shpejtë zhvillimin e Shqipërisë?
“Një gjeneratë mendoja se do duhej që ato zhvilime të ndodhnin. Në vite, i bie diku 20,25 vite”, u përgjigj kryetari i Partisë Demokratike, duke shtuar se ka regres në 10 vitet e fundit, pasi sipas tij qeveria aktuale e ka shtypur pluralizmin.
Më 10 gusht të vitit 1990, ai dhe intelektualët e Tiranës u thirrën në takim, të cilin Berisha e ndau me detaje.
Sali Berisha: Ramiz Alia organizoi këtu një takim me intelektualë si një përmbyllje të rivendosjes së “Murit të Berlinit” në Tiranë, mur i cili u shemb nga kryengritësit paqësorë të 2 korrikut, që hynë në ambasada, por duhet pranuar ai me mekanizma diplomatike dhe me një veprimtari represive, të fuqishme, të brendshme, arriti të ringrejë “Murin e Berlinit” në Tiranë, të rivendosë autoritetin e tij. Në këtë mes i kishin mbetur disa intelektualë që gjatë viteve kishin shprehur platformë, të themi, të ndryshimeve demokratike. Se për demokracinë atë kohë flitej nga mëngjesi deri në darkë…
Në këtë kontekst ai ftoi 40 intelektualë aty, shumica njerëz me funksione. Ftoi Ismail Kadarenë, Gramoz Pashkon, Sali Berishën, Fatos Nanon, Napolon Roshin, Ylli Popën. I ftoi me qëllimin shantazhues dhe këtë e ka shprehur më bukur se kushdo Ismail Kadare. Unë ngaqë isha i përqendruar te ato që do t’i thosha vetë, mua më kishte shpëtuar momenti kur ai na tregon me gisht nga ne dhe thotë se reaksioni po kërkon gjeneralët e këtyre halabakëve (rrugaçë), këtyre që i quante ai të rinjtë, dhe tregon me gisht nga ne. Ishte e vërtetë siç e thoshte Ismaili.
-Kush ju ftoi në këtë takim?
Sali Berisha: Komiteti i Partisë! Isha unë, Ylli Popa, Mentor Petrela, Isufi nuk e di nëse ishte apo jo. Veli Zogu, ngjitur me mua. Kaq ishin mjekë aty.
-Ku e gjetët kurajon? Të 40-të qëndruan në mënyrë më të konsoliduar me idenë se ndryshimet duhen…
Sali Berisha: Nëse flas për veten time, unë kisha marrë një vendim për t’ju kundërvënë regjimit dhe unë në momentin kur jam ulur tek Ramiz Alia, i ftuar, kisha paraqitur në ato shkrime dhe intervista absolutisht çdo kërkesë që disidentët kishin paraqitur. Se unë i ndiqja ato…
-Çfarë mbrojtje kishit ju?
Sali Berisha: Asnjë mbrojtje! Atë vendim e kisha marrë që në ’88-ën ose ’89-ën, sepse ai regjim edhe pse në dobësim, kishte çdo lloj fuqie të merrte çdo masë ndaj teje në njësi kohe më të shkurtrën.
