Nga Monica Maggioni
Ai duhet të jetë zgjuar në humorin e liderit suprem. Në orën 7:30 të mëngjesit në Uashington të martën, Donald Trump postoi urdhrin e tij të fundit në mediat sociale. Të duket se e sheh me gishtin e ngritur teksa bën thirrje për pezullimin e të gjitha fondeve federale për kolegjet, shkollat dhe universitetet që organizojnë protesta të paligjshme.
Është turp që ai nuk e përcakton qartë se cilat protesta i konsideron të paligjshme. Dihet, megjithatë, se ai ka në plan të sanksionojë universitete të tilla si Universiteti i Kolumbisë ose ai i Çikagos që mbajtën demonstrata pro-palestineze. Por kjo nuk mjafton. Është e qartë se nuk do të ndalet këtu.
Ai është gati të zgjerojë horizontet e tij. Deklarata që përmban postimi është shumë serioze, por toni është edhe më i keq. Ai mbyll në pesë rreshta një debat të gjatë dhe të dhimbshëm për lirinë e shprehjes, për të drejtën për të demonstruar (që në Shtetet e Bashkuara ka karakteristika shumë të veçanta dhe të ndryshme nga ato në Evropë).
Përsëri. Toni dhe konteksti kanë rëndësi. Le të pastrojmë fushën nga çdo dyshim. Këtu nuk bëhet fjalë për t’u dhënë hapësirë atyre që, në kampus pranverën e kaluar, ishin fajtorë për sjellje të dhunshme dhe agresive ndaj studentëve hebrenj. Dhe as për të toleruar, qoftë edhe për një çast, manifestime të antisemitizmit. Do të ishte shumë e lehtë të ndaheshim këtu midis atyre që me të drejtë besojnë se disa demonstrata pro-palestineze ishin një masakër që inkurajoi antisemitizmin, dhe atyre që në vend të kësaj i justifikuan ato.
Ia vlen ama të ndalemi për të reflektuar mbi metodën e përdorur nga Administrata dhe mbi objektivin përfundimtar. Problemi është se sot janë studentët pro Palestinës (të cilët Trump nuk i përmend gjithsesi), dhe nesër nuk dihet se kush do të jetë.
Nuk mjafton të themi se është vetëm një reagim, reagim i furishëm ndaj viteve të kulturës woke (të zgjimit) dhe diktaturës së asaj që është politikisht korrekt, sepse ajo që po ndodh para syve tanë kapërcen shumë çdo ide të një dialektike të re në diskursin publik, nëse kjo do të ndihej e nevojshme.
Ekziston një përpjekje sistematike për të zbatuar konformizmin ideologjik me Trumpizmin dhe për të ndëshkuar çdo formë mospajtimi në një vend ku manifestimet më të neveritshme (nga shëtitjet me svastika në qendrat urbane deri te përshëndetjet e Heil Hitlerit) tolerohen pikërisht në emër të Amendamentit të Parë.
Unioni Amerikan i Lirive Civile shpjegon mirë se Amendamenti i Parë ndalon kufizimin e formave të ndryshme të protestës bazuar në përmbajtjen e fjalimit. Në praktikë, kufijtë që duhen respektuar, për të mos qenë i jashtëligjshëm, kanë të bëjnë vetëm me metodat operacionale të protestës, asnjëherë me përmbajtjen.
Këto janë parimet në emër të të cilave nënpresidenti i SHBA-ve, JD Vance, erdhi në Evropë disa javë më parë për të na dhënë një leksion të vogël mbi lirinë e fjalës dhe të shprehjes. Por këtë herë, të paktën që nga mëngjesi i djeshëm në orën 7:30, fjala e lirë nuk vlen më.
Kushdo që thotë gjëra që nuk janë të drejta për administratën, do t’i hiqen fondet. Nga mëngjesi në mbrëmje. Dhe modaliteti i këtyre vendimeve “energjike” është gjithmonë i njëjtë.
Javët e fundit e kemi parë me shkurtimet e fondeve të USAID-it, kërcënimet ndaj Zelensky-t. Komuniteti shkencor është në rrezik. Modeli përsëritet në mënyrë identike: ti nuk je i mirë me mua, unë do të të ndërpres furnizimet.
Ashtu si e cilësoi pak ditë më parë profesor Cassese, një nga juristët më të mëdhenj italianë këtë, si “metoda perandorake” e Donald Trump. Urdhrat e tij ekzekutiv “duken më shumë si proklamata dhe dekrete sesa masa administrative të nivelit të lartë”. Ai dhe presidentët e tij në hije kanë vendosur të rishkruajnë botën në një kontekst ku rregullat e vjetra nuk zbatohen më dhe të rejat janë vetëm ato që vendosin ata. Në këtë rrjedhë nuk ka asnjë pasazh institucional (institucionet demokratike për shumë prej tyre janë vetëm një pengesë e bezdisshme në rrugën drejt lirisë absolute), nuk ka përballje.
Ekziston ligji i më të fortit dhe i kujtdo që ka pushtetin sot. Është e vlefshme në Ukrainë, është e vlefshme në kampuse. Amerika që ne njihnim nuk është më.
Në këto vite kemi thënë gjithmonë se Shtetet e Bashkuara po kalonin një frakturë të thellë. Nëse është e vërtetë, dikush do të fillojë të rebelohet. Me shpresë që nuk do të jetë vonë. Se ata vrapojnë shpejt. Dhe ne mezi presim të lexojmë shpalljen e ardhshme nëpërmjet the Truth (media sociale e Donald Trump). Në mëngjes në orën 7:30.
1 e futi ne krize amerike 1 amund te hetohwte djali trump dhe dhe djale musk