Nga Thoma Gëllçi
Në Vlorën historike, ku dikur flamuri i pavarësisë u ngrit krenar nga Ismail Qemali, këtë herë u valëvit një tjetër shpresë, po aq e madhe dhe po aq e lavdishme. Kreu i partisë “Shpresa Demokratike”, Pëllump Pilinçi, zbarkoi në Vlorë si perandori i ardhshëm i Shteteve të Bashkuara të Shqiperisë. Jo më me karrocën me nje kalë që mbetej baltrave të Myzeqesë, por me limuzinën e tij të zezë që mbante në të dy anët flamurin amerikan dhe atë shqiptar — sepse Shqipëria e re do të jetë edhe e shqiponjave me dy kokë shqiptare por edhe e shiponjës me nje kokë amerikane. Përreth, një rrethim bodyguardësh aq seriozë, sa dukej sikur ruanin kufijtë e rinj që Pilinçi sapo kishte vizatuar në mendje.
Dukej qartë se tashmë ka mbërritur opozita e vërtetë e Edi Ramës. Ky ishte një moment historik, sepse ai nuk është vetëm opozitë e Edi Ramës por edhe opozita e opozitës, opozita e partive të reja që ende nuk ua mban mend emrin askush, dhe madje edhe opozita e pretendentit të fronit mbretëror të Shqipërisë .
Pilinci hyri me hap të sigurt në podium, e nisi fjalimin me një zë që përplasej mes solemnitetit dhe bindjes së plotë se përpara kishte popullin e tij të ardhshëm. “Erdhi koha juaj!”, shpalli ai. “Duan apo nuk duan, Shqipëria do të bëhet me kufi natyror! Shqipëria e Maqedonisë së Aleksandrit, Mali i Zi me princat e malësisë, dhe toka jonë deri në Beograd!”
Pastaj erdhi qeveria e re: 13 ministra që ai i quajti “sekretarë” sipas modelit amerikan, dhe 3 drejtorë që s’mund të përmendeshin se ishin “tepër sekret”. Një sekret kaq i madh sa edhe vetë FBI-ja shqiptare, që ende nuk ka zyrë, nuk e di.
E gjithë kjo u mbështet me një premtim të fortë, të pastër, të palëkundur: shpëtimi i Shqipërisë do të vijë nga arrestimet. Arrestime masive, spektakolare, patriotike — nga socialistët tek demokratët, nga deputetët tek “deputetët e vërtetë” që i di vetëm Pilinçi. Sipas tij, janë gjithsej 1240 të tillë që duhet të futen pas hekurave. Nga ku doli ky numër? Nga e njëjta vend ku dalin gjithmonë numrat në politikën shqiptare: nga imagjinata e zjarrtë e tribunës.
Pilinci nuk harroi as plagën e madhe të mërgimit: “kjo- tha ai – është toka e shqiponjave, jo e indianëve, pakistanëve, çifutëve, izraelitëve të çdo race” që sipas tij partitë e tjera po na i sillnin.
Publiku nuk ishte i sigurt nëse fliste për një plan të vërtetë emigracioni apo për ndonjë skenar filmi ku shqiptarët mbrojnë kufirin nga një flotë anijesh nga e gjithë bota.
Në mes të fjalimit, ndërsa dielli digjte mbi flamuj, Pilinci arriti kulmin e retorikës patriotike: “Ne kemi ardhur për t’ju çliruar! Kosova nuk është ende e lirë, sepse flamuri i saj është blu, ngjyrë greke dhe kafe sebe! Do ta pastrojmë nga këto ngjyra të huaja!”
Në fund, limuzina e zezë e Pilinçit u nis ngadalë, e ndjekur nga autokolona e gjatë, duke lënë pas sheshin ku valëviteshin flamujt dhe njerëzit që diskutonin.
Dhe ashtu, nën hijen e flamujve dhe bodyguardëve, Shqipëria u kthye edhe një herë në skenën e preferuar të farsës politike, ku shpëtimi kombëtar matet gjithmonë me numrin e njerëzve që priten të futen në burg.
Për të pranishmit u shpernda edhe nje broshurë e titulluar
Vizioni politik i Pëllump Pilinçit
Do të zbatohet sapo të fillojnë arrestimet
1. Shqipëria do të ketë kufij natyrorë, të shënjuar nga malet, lumenjtë dhe fjalët e mia. Nëse një lumë nuk përputhet me hartën time, lumi do të ndryshojë drejtim.
2. Shqipëria do të shtrihet deri në Beograd. Nëse Beogradi nuk pajtohet, atëherë Beogradi do të shpallet “Qytet Shqiptar i Përkohshëm” deri në njoftim të dytë.
3. Çdo kryebashkiak do të bëhet guvernator i shtetit të vet në Federatën Shqiptare. Guvernatorët do të mbajnë kapele “cowboy” mbi kostum kombëtar për të treguar se janë tradicionalë, por edhe modernë.
4. FBI-ja shqiptare do të ketë zyrat e saj pranë detit, me pamje nga horizonti, që të shohë çdo rrezik që vjen nga përtej dallgëve. Rreziku i parë: anijet me ide të huaja.
5. Kosova do të shpallet plotësisht e çliruar sapo flamuri i saj të lajë ngjyrën blu dhe të marrë ngjyrën “kuq e zi” të aprovuara personalisht nga unë.
6. Çdo natë në orën 6 do t’u bëhet thirrje patriotëve të rinj të kthehen nga mërgimi. Kush nuk kthehet brenda 48 orësh do të shpallet “patriot i vonuar” dhe do të ketë nevojë për certifikatë justifikimi.
7. Asnjë indian, pakistanez, çifut, izraelit apo i çdo race tjetër nuk do të hyjë në Shqipëri pa leje speciale nga Ministria e Shqiptarëve të Pastër, që do të ketë një zyrë të madhe përpara aeroportit dhe zero dokumente për të dhënë.
8. 1240 deputetë dhe ish-deputetë do të arrestohen. Lista do të zgjatet nëse ndonjë tregon shenja nervozizmi kur më sheh në televizor.
9. Shqipëria do të ketë vetëm një opozitë dhe një pushtet : opozitën time dhe qeverinë time. Opozita e Ramës, opozita e opozitës, opozita e partive të reja dhe opozita e fronit mbretëror do të bashkohen në një korr: “Rroftë opozita e vetme që do na arrestojë të gjithëve njësoj!”
10. Historia do të rishkruhet. Në librat e historisë do të ketë dy kapituj kryesorë: “1912 – Pavarësia” dhe “2025 – Pilinçizimi”. Të dyja do të kenë flamuj, por në timin flamuri amerikan do të jetë përkrah atij shqiptar, si simbol i miqësisë dhe sponsorizimit moral.
Në fund të testamentit, Pëllump Pilinçi, me dorë të palodhur, shtoi me shkrim dore:
“Shqipëria do të shpëtohet jo nga fjalët, jo nga idetë, por nga arrestimet. Arrestimet janë oksigjeni i kombit.”
Dhe kështu, mes flamujsh që valëviteshin, bodyguardësh që shikonin drejt horizontit, dhe turmash që nuk ishin të sigurta nëse duhet të qeshnin apo të luteshin, u mbyll një nga dokumentet më madhështore të historisë sonë të re – një dokument që, si çdo komedi e mirë, mund të luhet në çdo qytet të Shqipërisë, dhe të duket po aq e besueshme. Dhe regjisori, nga zyra e kryeministrisë, rri dhe shijon.
