Nga Mero Baze
Emërimi i Silva Cakës si zëvendësministre e Punëve të Brendshme ka rikthyer debatin mbi strategjinë e Edi Ramës për të brejtur përditë burimet njerëzore të opozitës duke i përfshirë ata në pushtet. Kjo ishte, mes të tjerash, edhe një nga ato objektivat që i vendosi Partisë Socialiste gjatë prezantimit të qeverisë, madje duke i paralajmëruar: “as mos të guxojnë t’u kujtojnë me fjali të tipit ‘kur ne ishim aty ju ishit atje’…” e kështu me radhë.
Ky fenomen nisi që gjatë fushatës elektorale, ku në shumicën e qarqeve gjendej një apo dy kandidatë të listës që vinin nga opozita. Kjo e bën të qartë objektivin e pushtetit, për t’u zgjeruar përtej gardhit të tij për burime njerëzore.
Ky është një zhvillim që nuk shkon paralelisht me rekrutimin e figurave politike të opozitës. Shumica e opozitarëve që po rekrutohen nga qeveria, nuk janë figura të pavarura opozitare që kanë qenë aty për shkak të fuqisë së tyre elektorale. Shumica e tyre janë tipa që kanë pasur një pozicion në opozitë për shkak të besnikërisë ndaj shefave të opozitës. Tani këtë besim e kanë transferuar tek Edi Rama bashkë me një vend në pushtet. Për këtë arsye ata vlejnë vetëm për të dëshpëruar lidershipin e opozitës, por jo dhe aq elektoratin e opozitës. Atë madje e egërsojnë.
Për shkak të jetgjatësisë 12-vjeçare në opozitë, elektorati i opozitës është radikalizuar dhe është bërë më fanatik se para 12 viteve. Si të tillë, ata nuk dëshpërohen nga ikja e titullarëve periferikë të opozitës, përkundrazi, radikalizohen më shumë. Është pak a shumë ajo që ndodhi me PD kur mori Kastriot Islamin apo Dogjanin më 2013, që humbën dhe ato vota që kishin si të majta.
E vetmja gjë që vlen realisht nga ky proces është që qeveria të jetë e hapur për burime njerëzore që vijnë nga ndonjë angazhim politik opozitar, por që janë të shquar për profesionalizëm dhe të merren për të tillë. Ai është një proces i ndershëm që vitalizon administratën, por që dhe ai duhet bërë jo përmes lidhjeve direkte me qeverinë, por përmes proceseve transparente të rekrutimit të zyrtarëve në administratë.
Shqipëria realisht ka burime njerëzore për një administratë dhe aty nuk duhet parë ngjyra politike i majtë apo i djathtë. E vërteta është se Edi Rama është kryeministri më jopolitik në këtë pikë, që e ka zhdukur këtë kufirin klasor në bashkëpunimin për qeverisje. Dhe kjo ka kuptim të thellohet në administratën civile. Por rekrutimet në administratën politike të tipit zëvendësministër apo këshilltarë, për t’u dhënë një rrogë për shkak të ndryshimit të kahut politik, thjesht shërbejnë për të dëshpëruar opozitën, por nuk sjellin ndonjë gjë të re në drejtimin e shtetit. Përkundrazi, mund të jenë shtigje ku mbarten viruset e partive të tjera në administratën e lartë.
Fjala vjen, ajo që ndodhi në Hipotekën e Vlorës do të kishte vlerë sikur ai që shkoi të ishte me PD, por jo ish-kryetari i saj. Por nëse PD vërtet ka pasur ndonjë profesionist të mirë në hipotekë, mund ta merrje. Si ish-kryetar i PD-së, ky është, mund të bëjë ca certifikata për tokat e Zenit, por nuk është se bën ndonjë revolucion në administrimin e hipotekës.
Deri më sot, nuk kemi ndonjë rast suksesi nga “markata” e shitje-blerjeve politike që të na bëjë të besojmë se do funksionojë tani e tutje. Kurse tek administrata civile ka vend për hapje dhe rekrutimin e profesionistëve që po rrinë rrugëve vetëm se janë identifikuar politikisht me PD. Por ky proces i rekrutimit të administratës politike mund t’i kompleksojë ata dhe t’i bëjë të hezitojnë edhe nëse ka një hapje reale ndaj profesionistëve me bindje politike të ndryshme.
