Real Story sjell dëshminë e një prej personazheve të përfshirë në tragjedinë e Gërdecit, David Packouz, ish-zëvendës presidenti i kompanisë Amerikane “AEY”.
Ai ka patur dy procese hetimore, një proces në Shqipëri, por edhe një proces në Amerikë, aty ku drejtuesit e firmës AEY, Diveroli dhe David Packouz u gjykuan dhe u dënuan. Tani vite më vonë David Packouz, njëri prej tyre, që është edhe personazh te filmi i famshëm i Hollywood, ka rrëfyer para kamerave gjithçka dhe me fjalë të thjeshta ka treguar se si ai dhe kolegu i tij Diveroli, shkelin ligjet amerikane, shkelin ligjet shqiptare në bashkëpunim edhe me zyrtarë të lartë të autoriteteve shqiptare, ushtarake por edhe civile.
“Emri im është David Packouz dhe jam një ish-tregtar armësh. Jam arrestuar për trafik ndërkombëtar të armëve me vlerë 300 milionë dollarë. Dhe kjo është historia se “Si funksionoi krimi”. Nuk e prisja kurrë të bëhesha tregtar armësh, kjo është e sigurt. Isha në fillim të të 20-tave duke shkuar në kolegj, duke studiuar kimi dhe duke punuar me kohë të pjesshme si terapist masazhi. Kisha disa biznese anësore, shisja karta SD në internet, shisja çarçafë, rroba dhe peshqirë në shtëpitë për të moshuarit. Dhe më pas u ritakova me një shokun tim që e njihja që fëmijë, një djalë i quajtur Efraim Diveroli dhe kompania e tij quhej AEY Inc. Ne filluam si miq.
Çdo moment që ishim zgjuar, ne ishim skllevër, duke u përpjekur të fitonim kontrata, të dorëzonim kontratat, të gjenim burime. Pamë një kërkesë të postuar në faqen e internetit të qeverisë amerikane, dhe kishte të bënte vetëm me municione. Pra, nuk ishte për armë. E gjitha ishte për gjërat që shkrepen nga armët. Bëhej fjalë për 150 milionë fishekë për AK-47, 30 milionë fishekë për mitralozin PKM, 1.1 milionë granata, rreth 70,000 raketa kundërajrore.
Sasitë ishin të mëdha. Asnjëherë nuk kishim parë diçka të tillë. Kjo kontratë specifike i shkonte Ushtrisë Kombëtare Afgane. Ata furnizoheshin nga ushtria amerikane, sepse ne kishim pushtuar Afganistanin pas 11 shtatorit. Administrata e Bush vendosi t’i armatoste afganët deri në dhëmbë, në mënyrë që ata të mos shqetësoheshin për mbarimin e municioneve nëse administrata e ardhshme do të tërhiqej nga Afganistani. Ju keni parë video të talebanëve duke hipur në makina amerikane dhe duke qëlluar me armë amerikane, duke përfshirë të gjitha municionet që kemi dërguar në Afganistan.
Para se të merresha me këtë biznes, nuk dija asgjë për armët. As armë nuk kisha në pronësi. Kur filluam të fitonim kontrata të mëdha dhe filluam të prekeshim nga situata politike ndërkombëtare, atëherë fillova të ndihesha sikur po notonim në ujëra të thella.” -thotë ai.
Ish-zëvendës presidenti i kompanisë Amerikane “AEY, David Packouz tregon se Shtetet e Bashkuara nuk prodhojnë armë të Traktatit të Varshavës dhe se kur ata duan të furnizojnë një vend me armë të Traktatit të Varshavës, atëherë duhet të shkojnë te palët e treta. Ai thotë se çmimi më i mirë që morën erdhi nga Shqipëria, dhe se vendi ynë kishte një rezervë masive municionesh të Paktit të Varshavës dhe asokohe po përpiqej të bashkohej me aleancën e NATO-s.
“Pra, Shtetet e Bashkuara janë aktualisht prodhuesi më i madh i armëve në botë dhe njëkohësisht eksportuesi më i madh i armëve në botë. Pra, ka dy kalibra kryesorë në botë. Janë dy sisteme të ndryshme armësh. Është Pakti i Varshavës, i cili është prodhuar nga ish-republikat e Bashkimit Sovjetik. Dhe është NATO, e cila është prodhuar nga aleanca e NATO-s, perëndimi, dhe ato nuk janë të përputhshme. Shtetet e Bashkuara nuk prodhojnë armë të Traktatit të Varshavës. Pra, kur ata duan të furnizojnë një vend me armë të Traktatit të Varshavës, atëherë duhet të shkojnë te palët e treta. dhe janë kryesisht republikat ish-Sovjetike. Shtetet e Bashkuara vendosin vende të ndryshme në embargo armësh për arsye të ndryshme. Kina u vendos në një embargo armësh në vitin 1989, sepse aty ndodhi masakra famëkeqe e Sheshit Tiananmen. Ata gjithashtu vendosën Rusinë në një embargo armësh pak para se të na jepnin neve kontratën. Fillimisht, Shtetet e Bashkuara po planifikonin të blinin të gjitha municionet drejtpërdrejt nga Rusia, sepse ishte i vetmi furnizues që mund të plotësonte të gjithë listën e municioneve që Shtetet e Bashkuara po kërkonin të blinin. Dhe kjo është arsyeja pse ata e vendosën kontratën në ofertë, për një ndërmjetës si ne, që t’u jepte një çmim të vetëm për gjithçka, sepse ata nuk donin të merreshin me 50 persona. Kështu që e kishin më të lehtë të kontraktonin një ndërmjetës, që merrej me të gjithë furnizuesit përfundimtarë për ta. Për municionin e kalibrit të vogël, që ishte municioni 7.62×39, municioni i përdorur nga AK-47, që është pushka standarde e Traktatit të Varshavës, çmimi më i mirë që morëm ishte nga Shqipëria. Në atë kohë, Shqipëria kishte një rezervë masive municionesh të Paktit të Varshavës dhe ata po përpiqeshin të bashkoheshin me aleancën e NATO-s. Dhe NATO u kërkonte atyre që të hiqnin qafe të gjitha municionet e tyre të vjetra sovjetike.” – tha ai në një dëshmi që publikohet në Real Story.
Packouz e konsideron Gërdecin si shpërthimin më të madh, jo bërthamor në histori.
Ai thotë se në Shqipëri ndodhi një ngjarje famëkeqe në një qytet të quajtur Gërdec, ku qeveria shqiptare ishte në procesin e çmontimit të një pjese të municioneve të tyre të vjetra të epokës sovjetike, dhe se ky proces po bëhej në mënyrë të papërgjegjshme.
“Në Shqipëri ndodhi një ngjarje famëkeqe në një qytet të quajtur Gërdec, ku qeveria shqiptare ishte në procesin e çmontimit të një pjese të municioneve të tyre të vjetra të epokës sovjetike. Po e bënin në një mënyrë të papërgjegjshme dhe kjo shkaktoi, më duket, shpërthimin më të madh jo bërthamor në histori.
Mënyra se si ndodhi marrëveshja shqiptare, ne kishim bërë biznes me një tregtar armësh zviceran të quajtur Henri Thomei. Në film ai luhet nga Bradley Cooper. Ai kishte shumë lidhje, veçanërisht në Ballkan. Dhe kështu, ai ishte në gjendje të merrte këtë marrëveshje për municionet AK-47 me një çmim mjaft të mirë për ne. Ne po paguanim Henrin, dhe Henri po paguante shqiptarët.
Ka shumë ndërmjetës të përfshirë në tregtinë e armëve, dhe zakonisht i zbuloni vetëm kur goditen nga disa operacione të ndryshme të zbatimit të ligjit. Victor Boot është ndërmjetësi më i famshëm. Ai është tregtari rus i armëve mbi të cilin bazohet personazhi i Nicolas Cage në “Lord of War”. Shumica e ndërmjetësve përpiqen të veprojnë sa më shumë që të munden brenda kufijve të ligjit. Është më pak e rrezikshme në këtë mënyrë.
Dhe Henri ishte në të njëjtën mënyrë. Dua të them, ai ende duhet të shqetësohet për sistemin ndërkombëtar dhe organizatat e ndryshme që mund të duan të ndërhyjnë në transaksionet e tij të biznesit. Dhe kështu ai duhet të rregullojë logjistikën e tij dhe burimet e tij të furnizimit me këtë në mendje.” thotë Packouz./abcnews.al
