Aktori i njohur Astrit Çerma, ka reaguar për emisionin e një ditë më parë, Top Story, me temë “Seksi dhe dashuria në komunizëm”.
Postimi i Çermës
“Mbi seksin dhe dashurinë në diktaturë.”
Me këtë temë e hapi emisjonin e saj e njohura specialiste Duma dhe një dorë të njohurish dum-dumash meshkuj e femra specialistë të ftuar..
Sa dëgjova fjalët e para mbi këtë temë seç mu kujtua i madhi Roberto Bengini që kur e pyetën u përgjegj pak a shumë kështu:
“E po.. Natyrisht, ne, në krahasim me ju që jetoni në këtë kohë kemi vuajtur për seks, ama sa për dashurinë, dashurinë tonë në ato vite ju as keni për ta ndjer kurrë”.
Sa për ato llomititje që filluan të llokçizin “dum-dumat e dumës” se “seksi e dashuria” në ato kohëra na pska qen “diktat” nga diktatura më kujtohet një histori e vockël..
Në ato vite doli një libër për fëmij, në përmasat e një reviste dhe e ilustruar me piktura të bukur që rrëfente për një qerrata qen që quhej “Pifi”
Libri tirullohej “Aventurat e Pifit” dhe kushtonte 20 lekë të vjetra
Tek ballkoni madh i shtëpis në katin e parë mblidheshin gjithnjë shoqet e nanës, pinin kafen e mëngjezit, thurnin me grep, dhe shoshnin dhe sitnin të gjithë qytetin. Një nga gratë, mom Rafmija gjithmon merrte me vete nipin e saj Takun..
Ai loste jashtë balkonit me fëmitë e tjerë..
Një ditë vjen duke qarë.
– Ça ke ere, e pyeti e shqetsuar mom Rafmija, kush të rrafi?
– Nuk më rrafi njeri, joo.. Unë du 20 lekë, i tha Taku.
– 20 lekë? Ç’i do 20 lekët ti ore?..
– I du.. I duuuuu..
– Çi do ore?..
– I du për Pifin.
– Për çin ere?.
– Për pifin..
– Qyqia! Çere, çere?!
– Pifin moj, Piiifin..
– Ç’asht kjo fjalë ere. Mbylle ore gojën, sa ashtu turp.
– I du moj 20 lekë. I du. Të gjithë shokët e kan Pifin, vetëm unë jo…
– Ptu, ptu, ptu. Mos ta ngjoj ma këtë fjalë se… ta dish.
– Unë du Pifin, du Pifin. Du të mësoj aventurat e Pifit, filloi të bërtasi Taku duke qarë…
– Mylle mre gojën se ndryshe do ta përvëloj me spec djegës, ta dish. Do ti baj fllucka fllucka ene gjuhën, ene buzët, ta dish.
Qyqia moj gra, qyqia. Ku e ka msu këtë fjalë moj. U prish dynjaja..
Po ku mbahej Taku. Bërtiste me të madhe “Unë du Pifin. Të gjithë shokët kan pif, unë s’kam. Du aventurat e Pifit.”
– Qyqia, qyqia. Ke na vuni culen e zezë mbi kokë sot ky. Upu pu, pu..
Zbriti jashtë ballkonit rrëmbeu Takun dhe iku në shtëpi..
Kjo “puna” e Pifit nuk mbaroi me kaq. Kur e morën vesh se “Pifi” ishte emri i një qeni tek një libër, mom Rafmija me nanën e dy shoqe të tjera ju lëshuan vëndëshe shiitses së librave, Lirisë..
– Turp të kesh moj Liri që shet këto palaçolluqe për kalamajtë. Turp..
– Por është libër moj nana. Pifi është një qen. Kështu e ka emrin..
– Gjeni moj Liri një emër tjetër.. Ptu, ptu, ptu..”Avanturat e atij..”..
Qyqia..Turp, turp, turp..
Dhe “dum, dum, dumat” na bëjnë ca analiza për “seksin e dashurinë” e asaj kohe..
Sot “Pifat”, kan dalë sheshit jo vetëm si qen, po edhe si çakej, si kuçedra, si lubij..
Dashuria, është kthyer në një kurvëri e neveritshme, ku çdo pjesë e trupit dhe shpirti shitet si në pazar..
