Nga Agron Gjekmarkaj
Kohe më parë kur me kishte si evlat dhe muhabeti qe muhabet e qyfyrja qyfyre qerratai i madh i rrefimeve hokatare babaxhani Fahri na pat sjellë gezim me një ndodhi të hershme që na tregoi nën hijen e pemeve të Voskopojes. Paskesh qëne një sekretar i parë në Elbasan ne vitet 70 me emrin Jashar kusheri i Nexhmijes.
Ai shkonte neper fshatra me shpuren e tij dhe pasi bënte agjitacion e propagande bënte kerdinë me të ngrëne e me të pira. I binte qylit si lubi. Ai i uruari thoshtë po shkojmë të respektojmë filanin dhe hopa luget nxirrnin nga brezi. Një ditë pasi mbaroi fjalimin në mes të fshatit sheh majtas e djathtas po të gjithë kishin ulur koken teksa ai pyeste veten nën zë “kë po respektojmë sot?” ata edhe më shumë strukeshin.
Mu kujtua e gjithë kjo duke parë trazimin që Babo ka shkaktuar me mbledhjen e së merkurres. Ministrat nuk hanë e as nuk pinë , u shkrumbohet goja u bëhet shafran. Nuk flasin por belbezojnë. Nuk ënderrojnë por vetem presin.
Shikimi i Babos bie mbi ministrat të cilet ulin koken vetem Çuçi me Taon janë të çliruar nga ankthi se ata në menyra të ndryshme i ka “respektuar” tani së fundi. Ata kanë sigurinë e “Ibrahimit”. Imagjinoni skenen Babo që rrotullon koken kur shpall fermanet , Krifca skuqet deri në rrëzë të vesheve, Delina nuk qesh më si dikur moti, Evisi bëhet më e padukshme, Ogerta muroset në shikim të palexueshem, Niko Nikoqiri bëhet sa një grusht, Bora me Edonen shpirtin kanë vënë në duart e Babos, Tezja pergatit lotet që në çdo rast do jenë falenderimi! Ulsiut i thinjet mjekrra edhe më tek renkon more të pahajer duhet dhe një verior në qeveri ! Elisa ndihet si tespija në duart e “pushtuesit Mehmet Fatih” të Rozafatit.
